Στροφή 180 μοιρών έκανε χθες η βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ Δανάη Τζήκα – Κωστοπούλου, η οποία μία εβδομάδα μετά το «ναι» στο πρώτο πακέτο των προαπαιτούμενων, αποφάσισε να περάσει στην απέναντι όχθη ψηφίζοντας τα ξημερώματα «παρών» στο δεύτερο πακέτο των μέτρων. Με δήλωσή της η κ. Τζήκα επιχειρεί να εξηγήσει γιατί ψήφισε «ναι» την προηγούμενη Τετάρτη και ποιοι λόγοι την οδήγησαν στο σημερινό «παρών», υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται αντιμέτωποι μ’ ένα διαρκές βαρύτατο δίλημμα.
Ολόκληρη η δήλωση της Δανάης Τζήκα – Κωστοπούλου:
Μετά από 6 μήνες σκληρής διαπραγμάτευσης, η ελληνική κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν εκβιασμό, στη σκιά της ωμής επίδειξης δύναμης στην οποία επιδόθηκαν οι δανειστές. Όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καλούμαστε να απαντήσουμε σε ένα διαρκές βαρύτατο δίλημμα, έχοντας να επιλέξουμε μεταξύ της δεδομένης υποστήριξής μας στην κυβέρνηση, και του προγράμματος με το οποίο εκλεγήκαμε. Αυτός είναι και ο λόγος που υπερψήφισα το πρώτο πακέτο των προαπαιτούμενων, αναγνωρίζοντας πλήρως τις συνεχείς προσπάθειες όλο αυτό το διάστημα του Πρωθυπουργού και της ελληνικής κυβέρνησης. Κατανοώντας, επίσης, και την αναγκαιότητα να μην δοθεί χώρος σε ένα χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό που ο ελληνικός λαός έχει απορρίψει.
Μου είναι όμως πολύ δύσκολο να στηρίζω μέτρα τα οποία γνωρίζουμε ότι στόχο είχαν την τιμωρία του ελληνικού λαού, που επιβαρύνουν την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και θα οδηγήσουν ακόμα περισσότερους νέους ανθρώπους στην απώλεια της ελπίδας να ζήσουν αξιοπρεπώς στη χώρα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι οι δύο τελευταίες βδομάδες ήταν πολύ δύσκολες για όλους όσους στήριξαν και πάλεψαν για το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, γνωρίζω ότι στις τελευταίες ψηφοφορίες στη Βουλή υπήρξαν πολλά δύσκολα ναι και πολλά δύσκολα όχι και σέβομαι όλους τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για την τοποθέτησή τους σε αυτή την κρίσιμη στιγμή.
Το συλλογικό μας σχέδιο υποτίμησε τον συντριπτικό συσχετισμό δύναμης, και επομένως μοιραζόμαστε όλοι την ευθύνη. Ευθύνη που μας οδηγεί να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί αυτές τις δυσκολίες, εκπονώντας ένα συλλογικό σχέδιο για την επόμενη μέρα. Ένα σχέδιο, που θα λαμβάνει υπόψη τη διεθνή κατάσταση αλλά και τα ρήγματα που δημιούργησε στο διεθνές σκηνικό η σκληρή διαπραγμάτευση.
Αυτή είναι και η υποχρέωσή μας απέναντι στους ανέργους, τους εργαζομένους, και κυρίως τους νέους και τις νέες που οραματίζονται να δημιουργήσουν στη χώρα τους, και που η μετανάστευσή τους αποτελεί τη μεγαλύτερη ίσως απώλεια. Αναμένω τις συλλογικές διαδικασίες όπου θα συζητηθούν αυτά τα ζητήματα. Το γεγονός ότι στην παρούσα χρονική στιγμή η κατάσταση μοιάζει μονόδρομος, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές για το μέλλον. Οφείλουμε, λοιπόν, να τις αναζητήσουμε, από όποια θέση κι αν βρισκόμαστε, για να γίνουν πράξη αυτά για τα οποία η ελληνική κυβέρνηση εκλέχτηκε.