Τοπικά

Στο «Μάτι δύο χρόνια μετά…» – Φωτογραφική εργασία από τη σπουδάστρια του ΔΙΕΚ Βόλου Μαρία Ζαΐρη

Δύο χρόνια μετά την καταστροφή στο Μάτι, η σπουδάστρια του Τμήματος Φωτογραφίας στο ΔΙΕΚ του Δήμου Βόλου Μαρία Ζαΐρη βρέθηκε στην περιοχή και οι λήψεις της αποτυπώνουν όσα διαδραματίστηκαν αλλά περνούν το δικό τους μήνυμα ότι η φύση ανακάμπτει. Δύο χρόνια μετά, τα πάντα έχουν αλλάξει αλλά φαίνεται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Οι φωτογραφίες της κ. Ζαΐρη ξεχωρίζουν καθώς αποτυπώνουν τη δική της οπτική. Η φρίκη των όσων διαδραματίστηκαν δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο, ωστόσο μέσω των φωτογραφιών της προσπάθησε να αναδείξει ένα θετικό μήνυμα.

Η κ. Μαρία Ζαΐρη

Σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών, κ. Ζαΐρη κατάγεται από τη Λέρο πήρε πριν από δύο χρόνια την απόφαση να φοιτήσει στο τμήμα Φωτογραφίας του ΔΙΕΚ. Και αυτό γιατί κάποια στιγμή συνειδητοποίησε πως πάντα είχε μια φωτογραφική μηχανή στα χέρια της. «Έβγαζα με τη δική μου ματιά. Με ό,τι είχα στα χέρια μου έβγαζα με τον τρόπο που βλέπω εγώ τα πράγματα. Είναι πραγματικά ευκαιρία του ΔΙΕΚ» δήλωσε η ίδια.
Αποφάσισε να φωτογραφίσει το Μάτι καθώς είναι ο τόπος που μεγάλωσε ο σύζυγός της και διαμένουν οι γονείς του. Συγκεκριμένα στον Νέο Βουτζά, που ήταν μία από τις περιοχές που επλήγησαν από τη φωτιά πριν από δύο χρόνια. Ζημιά υπέστη και το σπίτι των πεθερικών της. Η κ. Ζαΐρη έχει κάνει συνολικά τρεις εργασίες για το Μάτι. «Φρόντιζα όποτε είχαμε επιλογή να είναι ένα από τα θέματά του. Την πρώτη φορά η εργασία ήταν με ασπρόμαυρο φιλμ, όταν ήταν πολύ πρόσφατη η φωτιά. Μετά την πρώτη εργασία αποφάσισα ότι οι υπόλοιπες θέλω να δείχνουν άλλη εικόνα, τη φύση που προσπαθεί να ανακάμψει. Είχα κουραστεί πολύ να βλέπω με κάθε αφορμή τα κατηγορώ και τα καμένα, τον καπνό και την ομίχλη. Οπότε έψαχνα την άλλη ματιά…».

Τα κουκουνάρια στα εγκαταλειμμένα οικόπεδα είναι επικίνδυνα σε περίπτωση νέας φωτιάς

To φωτογραφικό οδοιπορικό απαίτησε πολλές ώρες περπάτημα. Η κ. Ζαΐρη ξεκίνησε με τα πόδια από τη διασταύρωση της Ραφήνας, περπάτησε παραλιακά σε όλα τα μέρη που επλήγησαν από τη φωτιά και επέστρεψε από τη Μαραθώνος. Η φωτογράφηση έγινε στο τέλος Μαΐου.
Όπως ανέφερε, ο πεθερός της μετά τη φωτιά κυκλοφορούσε με μάσκα καθώς απέναντι από το σπίτι του βρισκόταν το οικόπεδο όπου συγκεντρώνονταν όλα τα καμένα. Μετά ήρθε ο κορωνοϊός και η μάσκα δεν βγήκε ποτέ.

Δίπλα από το κατεστραμμένο σπίτι η φύση ανακάμπτει

«Τα συναισθήματα είναι πολύ ανάμικτα. Είμαι συναισθηματικά δεμένη με τη φύση και με τον τρόπο που τη διαχειρίζεται ο άνθρωπος, αν την απολαμβάνει ή αν την εκμεταλλεύεται. Αν συνυπάρχει και υπάρχει ισορροπία. Αυτό που παρατήρησα στην τελευταία φωτογράφηση και μου έκανε εντύπωση ήταν τα στενά σοκάκια. Ήταν γεμάτα με χόρτα, ήταν κλειστά. Έβλεπα σπίτια και δεν είχα πρόσβαση να βγάλω μια φωτογραφία. Υπάρχουν αδιέξοδα και στενά που με καθαρές φωτογραφίες καταλαβαίνει κάποιος ότι είναι δύσβατο. Μπορούμε να φανταστούμε πώς θα ήταν η κατάσταση όταν ήταν καλυμμένο και με καπνό».

Το οικόπεδο πάνω στη Λεωφόρο Μαραθώνος στην Α’ είσοδο του Ν. Βουτζά στο οποίο μεταφέρανε όλα τα καμένα δέντρα της περιοχής για κονιορτοποίηση

Δύο χρόνια μετά είναι σαν να έχουν αλλάξει τα πάντα αλλά και σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα, ανέφερε και εξήγησε πως έχουν αλλάξει κάποιοι άνθρωποι στο μέσα τους, αναθεώρησαν τα της ζωής αλλά στο δια ταύτα ζούνε στο ίδιο μέρος.
Όπως τόνισε, ο εθελοντισμός την περίοδο της καταστροφής και μετά ήταν απίστευτος. «Ο κόσμος είχε γίνει μία γροθιά. Όποιος σχόλαγε από τη δουλειά του πήγαινε να βοηθήσει ατελείωτες ώρες» δήλωσε. Ο σύζυγός της μετέβη αμέσως στην περιοχή και συμμετείχε ως εθελοντής. Ερωτηθείσα αν οι περιοχές έχουν αρχίσει, δύο χρόνια μετά, να παίρνουν ζωή, η κ. Ζαΐρη απάντησε «Ζωή έχει αλλά πολλοί δεν ξαναγύρισαν. Έχω φωτογραφίες όπου υπάρχει το φρεσκοβαμμένο και γυαλισμένο σπίτι και δίπλα ακριβώς είναι το καμένο σπίτι γιατί δεν μπορούν να το φτιάξουν».

Διπλανά σπίτια που δείχνουν τις αντιθέσεις στην περιοχή

Όσο για τα συναισθήματα αυτών που είδαν τις φωτογραφίες, όπως σημείωσε η κ. Ζαΐρη «δεν μπορεί να μην συγκλονιστεί κάποιος ακόμα και αν το βλέπει από καλλιτεχνική άποψη γιατί ξέρει πως είναι κάτι που έχει συμβεί. Δεν είναι φτιαχτό, δεν είναι photoshop. Και όταν έχει πάρει τέτοια έκταση στα μέσα, φαντάζομαι πως όλοι κάνουν εικόνα αυτό που αποτυπώνεται στη φωτογραφία».
Δύο χρόνια μετά την καταστροφή από τη φωτιά στο Μάτι ήθελε να δείξει μια αισιόδοξη πλευρά, ότι η φύση ανακάμπει. «Η φύση ανακάμπτει αλλά αν εμείς δεν κάνουμε κάτι, δεν μπορεί να κάνει μόνη της».
Για την κ. Ζαΐρη η φωτογραφία είναι ο καθρέφτης της ψυχής της . «Δείχνεις ό,τι είσαι» είπε και πρόσθεσε πως όταν φωτογραφίζει ψάχνει κάτι συγκεκριμένο, το συναίσθημα που θέλει να βγάλει και να αποτυπωθεί.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το