Ο πατέρας της γεννήθηκε στον Βόλο και η ίδια πέρασε τα καλοκαίρια των παιδικών της χρόνων στην Αγριά. Η Λένια Ζαφειροπούλου είναι μία καταξιωμένη λυρική τραγουδίστρια, αλλά παράλληλα ποιήτρια, μεταφράστρια και παραγωγός.
Η Λένια σπούδασε τραγούδι, πιάνο και ερμηνεία του Lied στη Staatliche Hochschule für Musik und darstellende Kunst της Στουτγάρδης και όπερα στο Opera course του Guildhall School of Music and Drama και στο National Opera Studio του Λονδίνου. Ήταν επίσης υπότροφος των ιδρυμάτων Μαρία Κάλλας και Αλέξανδρος Ωνάσης, καθώς και του Royal Opera House Covent Garden.
Σήμερα η Λένια Ζαφεριοπούλου θα «ζωντανεύσει» μαζί με άλλους καλλιτέχνες τη «Λιλιπούπολη», τη θρυλική ραδιοφωνική εκπομπή στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ (1976-1980), στο Ηρώδειο.
«Με παρακίνησε η αγάπη μου για το έργο, καθώς άκουγα τη μουσική από μωρό. Οι γονείς μου ήταν ενταγμένοι σε μια ευρύτερη μουσική παρέα και μέσα σε αυτή ήταν και ένας από τους συνθέτες της Λιλιπούπολης, ο Νίκος Χριστοδούλου. Τα τραγούδια αυτά ήταν παρόντα στη ζωή μου. Όταν ο Ν. Χριστοδούλου μού πρότεινε να συμμετάσχω, είπα το ναι. Πιστεύω σε αυτή τη μουσική, είναι εμπνευσμένη και αρκετά περίπλοκη σε κάποια σημεία. Δεν είναι απλώς παιδικά τραγούδια» δήλωσε.
Εκτός από τη Σαββίνα Γιαννάτου, όλοι οι υπόλοιποι τραγουδιστές αντιπροσωπεύουν κάποιον τραγουδιστή του τότε… Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος τραγουδάει στη θέση του Αντώνη Κοντογεωργίου, ο Δώρος Δημοσθένους στη θέση του Σπύρου Σακκά και η Λένια Ζαφειροπούλου τραγουδάει τα τραγούδια που είχαν ερμηνεύσει η Μαριέλη Σφακιανάκη και η Νένα Βενετσάνου.
«Έχει διαφορά να ακούς γύρω σου την ορχήστρα, γιατί ανακαλύπτεις πόσα επίπεδα έχει αυτή η μουσική. Σε κάποια σημεία είναι σαν συμφωνική μουσική. Η ενορχήστρωση έχει υπαινιγμούς και χιούμορ και κάνει κάτι παραπάνω από το να μου ξυπνήσει παιδική μνήμη. Είναι σαν να το έβλεπα σε φωτογραφία και τώρα είμαι μέσα σε αυτό» εξήγησε.
Το κύριο επάγγελμά της είναι η μουσική. Είναι αυτό που σπούδασε, δηλαδή κλασικό τραγούδι, μουσική δωματίου και όπερα, αλλά η λογοτεχνία ήταν πάντα ένα πάθος της από μικρό παιδί, πριν ακόμη καν μάθει να διαβάζει. «Αυτό είναι που με οδήγησε και προς το τραγούδι. Κάποια στιγμή διάλεξα μόνη μου το τραγούδι ως το αφηγηματικό ή το θεατρικό σκέλος της μουσικής» είπε.
Την ανάδραση (το feedback) που έρχεται από το κοινό, όπως λέει η ίδια, τη λαμβάνει κανείς κυρίως κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας. «Σε μία αίθουσα μπορείς να καταλάβεις αν το μήνυμα που στέλνεις, φτάνει και κατά πόσο στον θεατή. Δεν περιμένει κανείς το χειροκρότημα για να καταλάβει αν επικοινωνεί με το κοινό. Κατά έναν περίεργο τρόπο, λαμβάνει «κύματα» και νωρίτερα. Στο τέλος της συναυλίας έχει τόσο διαμορφωμένη άποψη για το πώς τα πήγες, που αν δεν είσαι εσύ ευχαριστημένος με τον εαυτό σου, ελάχιστα σε παρηγορεί ένα γενναιόδωρο χειροκρότημα» τόνισε.
Ο Βόλος έχει σχέση με την κλίση της στο τραγούδι. Σε ηλικία 8 ετών βρέθηκε στην πλατεία Αγίου Νικολάου και εκεί υπήρχε ένα μαγαζί με δίσκους και κασέτες. Ο πατέρας της, που είναι μηχανικός ήχου και ηχολήπτης κλασικής μουσικής, της αγόρασε μία κασέτα με αποσπάσματα του Μαγικού Αυλού. «Αυτό ήταν το μεγάλο κλικ στη ζωή μου. Την άκουγα με πάθος. Από εκεί και πέρα είπα ότι θέλω να γίνω σίγουρα τραγουδίστρια με τον αφελή και επιπόλαιο τρόπο που το λέει ένα παιδί».
Το πρόβλημα όρασης που αντιμετωπίζει, δεν την εμπόδισε στις σπουδές της και στο να καταφέρει να γίνει αυτό που είναι σήμερα, μία καταξιωμένη λυρική τραγουδίστρια. «Θέλει λίγα παραπάνω νεύρα από ό,τι οι υπόλοιποι και λίγο παραπάνω οργάνωση. Δεν μπορείς να προσέλθεις σε μία συναυλία και να μην είσαι καλά προετοιμασμένος, γιατί οτιδήποτε βγάζω στη σκηνή, πρέπει να το λέω απέξω. Ο δρόμος προς την πλημμελή προετοιμασία είναι μοιραία κλειστός. Όλοι οι άνθρωποι έχουν αυτές τις δυνατότητες, απλώς αν δεν είναι κάποιος εξαναγκασμένος, μπορεί να μην έχει ανιχνεύσει τις δυνάμεις μέσα του» τόνισε.
Όσο για το αν η κοινωνία βοηθάει στην ανάπτυξη καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων για τα άτομα με αναπηρία, η κ. Ζαφειροπούλου επισήμανε ότι η Ελλάδα έχει κάνει σημαντικά βήματα, ίσως και άλματα, ως προς τη συνειδητοποίηση της αναπηρίας τα τελευταία χρόνια.
Το πρώτο της ποιητικό έργο της «Paternoster Square» (Πόλις 2012) τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού Αναγνώστης και συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας.
Το δεύτερο βιβλίο της «Σκληρό να σκοντάφτεις σε πέτρες» (Πατάκης 2016) κέρδισε το βραβείο Γυναίκα της Χρονιάς 2017. Το 2019 τιμήθηκε με το ποιητικό βραβείο Γιώργος Κάρτερ του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη για μέρος του βιβλίου της «Αίθουσα των Χαμένων Βημάτων – 26 Ασκεπείς Λυγμοί» (Εκδόσεις Πόλις).
Το επόμενο διάστημα η Λένια Ζαφειροπούλου θα συμμετέχει σε δύο συναυλίες με δύο συναδέλφους της. Πρόκειται να πραγματοποιηθούν τέλη Αυγούστου και αρχές Σεπτεμβρίου με ένα πρόγραμμα, υπό την ευρύτερη έννοια, επετειακό για το 1821. Θα ακολουθήσει συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής με κουαρτέτο εγχόρδων.