Mε στόχο την ενημέρωση των γονιών και των εκπαιδευτικών για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση και την πρόληψή της, πραγματοποιήθηκε σήμερα εκδήλωση σε κεντρικό ξενοδοχείο του Βόλου παρουσία και της Έλενας Ράπτη, βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης και συντονίστρια της καμπάνιας «ένα στα πέντε» του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Η κ. Ράπτη χαρακτήρισε ευαίσθητο το θέμα και εξήγησε πως το όνομα της καμπάνιας προέρχεται από το ποσοστό των παιδιών στην Ευρώπη που είναι θύματα κάποιας μορφής σεξουαλικής κακοποίησης.
Θύματα μορφών σεξουαλικής κακοποίησης το 16% των παιδιών στην Ελλάδα
«Στην Ελλάδα τα περιστατικά που φτάνουν στην Αστυνομία είναι πολύ λίγα μπροστά στα παιδιά που βιώνουν αυτόν τον εφιάλτη» σημείωσε η βουλευτής και πρόσθεσε πως το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, πριν από μερικά χρόνια πραγματοποίησε έρευνα με 10.000 ερωτηματολόγια σε μαθητές. Τα παιδιά συμπλήρωσαν ανώνυμα τα ερωτηματολόγια και από την έρευνα προέκυψε πως το 16 % πέφτει θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής κακοποίησης.
Η ίδια χαρακτήρισε το ποσοστό είναι ιδιαίτερα υψηλό και τόνισε πως πρέπει να δράσουμε άμεσα και αποτελεσματικά. «Πρέπει να καταλάβουν οι γονείς πως όταν το παιδί τους τους λέει ¨μαμά μη με αφήσεις με αυτόν¨ ή ¨δεν θέλω να πάω σε αυτό το σπίτι¨ ότι συμβαίνει κάτι ύποπτο και να ακούσουν το παιδί τους με προσοχή και να μην το αποπάρουν».
Ως ομιλήτρια στην εκδήλωση, η κ. Ράπτη παρουσίασε την καμπάνια που απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 4 ως 10 ετών ενώ πρωταγωνιστές είναι μικρά παιδιά. Μίλησε επίσης για τον «κανόνα του εσώρουχου».
«Είναι αυτός που προσδιορίζει ως κακό άγγιγμα το άγγισμα στην περιοχή που καλύπτεται από το εσώρουχο του παιδιού. Όλα τα άλλα αγγίγματα όπως στη μυτούλα, το χεράκι μπορεί να είναι καλά αγγίγματα αλλά και πάλι μαθαίνει το παιδί πως το σώμα του ανήκει και έχει δικαίωμα να αρνηθεί ένα φιλί ή ένα χάδι αν δεν το επιθυμεί».
Η κ. Ράπτη μίλησε και τη διαφορά ανάμεσα σε ένα καλό και ένα κακό μυστικό. «Όπλο των δραστών αποτελεί η μυστικότητα. Για να κρύψουν οι δράστες αυτό που συμβαίνει ζητούν από το παιδί να το κρατήσει μυστικό. Έτσι το παιδί δεν θα έρθει να μας πει τι συμβαίνει και ο δράστης θα συνεχίσει να το παρενοχλεί» σημείωσε ενώ αναφέρθηκε και στη διαφορά ανάμεσα στο δώρο και τη δωροδοκία. «Ένα παιδί δεν μπορεί να καταλάβει πότε ένα δώρο αποτελεί προσφορά αγάπης ή δωροδοκία που σημαίνει ότι ο δράστης θα ζητήσει αντάλλαγμα για αυτό.
Δράστες από το συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον του παιδιού
«Οι δράστες τις περισσότερες φορές είναι πρόσωπα από το στενό συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον του παιδιού. Είναι πρόσωπα που τόσο το παιδί όσο και ο γονιός γνωρίζει και εμπιστεύεται το παιδί του μαζί τους» τόνισε η κ. Ράπτη και εξήγησε πως πρέπει να μπει ένας απλός κανόνας ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά για να διευκολύνει τους γονείς να καταλαβαίνουν πότε η συμπεριφορά ενός ατόμου από το οικείο περιβάλλον είναι ύποπτη.
«Οι γονείς πρέπει να ζητήσουν από το παιδί τους να τους ενημερώνει σε τρεις περιπτώσεις: η πρώτη είναι όταν κάποιος του προσφέρει δώρα τακτικά, η δεύτερη όταν κάποιος του ζητάει να κρατήσει μυστικό και η τρίτη όταν κάποιος προσπαθεί να το απομονώσει σε έναν χώρο»
Εξήγησε επίσης πως ο γονιός, σε πρώτο στάδιο δεν χρειάζεται να ρωτήσει ποιο είναι το μυστικό. Αρκεί να ρωτήσει με ποιον έχει μυστικό το παιδί τους. «Αν ένα επτάχρονο αγόρι του δημοτικού έχει μυστικό με έναν συμμαθητή του, ενδεχομένως να είναι κάτι αθώο. Αν όμως ένα επτάχρονο αγόρι έχει μυστικό με έναν 16χρονο ή με έναν ενήλικα, τότε πρέπει να παρέμβουμε και να μάθουμε ποιο είναι αυτό. Ο γονιός πρέπει να ενημερώνει το παιδί για να μιλήσει αν κάποιος επιδιώξει να το απομονώσει σε κάποιο χώρο του σπιτιού, στο σχολείο ή στα αποδυτήρια».
Σημαντικός παράγοντας ο χειρισμός του γονιού
«Ο γονιός να ξέρει πως να αντιμετωπίσει ένα περιστατικό. Πρέπει να είναι δεκτικός και προσεκτικός στα συναισθήματα του παιδιού. Να θυμάται ότι το παιδί ποτέ δε φταίει και κουβεντιάζοντας μαζί του μπορεί να το ρωτήσει τί έγινε, πότε, που και με ποιον αλλά δεν επιτρέπεται να ρωτήσει γιατί. Στο ερώτημα γιατί, το παιδί θα νιώσει συνένοχο, θα κλειστεί στον εαυτό του και δεν αποκαλύψει αυτό που έχει συμβεί» σημείωσε η κ.Ράπτη.
«Θα συνεχίσουμε μέχρι ο ¨κανόνας του εσώρουχου¨ να φτάσει σε κάθε παιδί» ανέφερε σε δηλώσεις της και πρόσθεσε πως οι γονείς ζητούν να ενημερωθούν.
Από την πλευρά της η Σοφία Κουσίδου, αστυνόμος Α’, προϊστάμενη του Τμήματος Προστασίας Ανηλίκων της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Θεσσαλονίκης, δήλωσε πως σκοπός είναι η ενημέρωση των γονέων για να ξέρουν που να απευθυνθούν αν συμβεί κάτι στα παιδιά τους ή υποπτευθούν κάτι.
«Δυστυχώς όσο περνάει ο καιρός ολοένα και περισσότεροι γονείς χτυπούν την πόρτα της Υπηρεσίας μας ζητώντας βοήθεια. Αυτό δεν σημαίνει πως έχουμε αύξηση του φαινομένου και ίσως οφείλεται στην μεγαλύτερη ενημέρωση που έχουν οι γονείς. Δεν φοβούνται, σπάνε τη σιωπή τους και μιλάνε» δήλωσε η κ. Κουσίδου.
Αναφορικά με την καταγγελία των περιστατικών κακοποίησης, η κ. Κουσίδου ανάφερε πως «Οι έρευνες λένε πως από τη στιγμή που θα συμβεί η σεξουαλική κακοποίηση μέχρι να καταγγελθεί, το χρονικό διάστημα κυμαίνεται από 13 ως 18 έτη. Στη Υπηρεσία μου είχαμε περιστατικό που κυρία αποκάλυψε 40 χρόνια μετά, στην ηλικία των 53 ετών, ότι ο πατέρας της την κακοποιούσε. Έχουμε όμως και περιστατικά με ενημερωμένα παιδιά που αμέσως ενημερώνουν τους γονείς και ζητούν βοήθεια».