Άρθρα

Στη μνήμη του Νίκου Τσεκούρα (1923-2021)

Του Β. Δ. Αναγνωστόπουλου*

Έφυγε από κοντά μας, την Πέμπτη 3 Ιουνίου, «πλήρης ημερών», ένας καλός φίλος και συνάδελφος, εκπαιδευτικός και συγγραφέας, άνθρωπος ήμερος και ευγενής, φιλοπρόοδος και φιλόγελος, ο Νίκος Τσεκούρας. Ήταν συμπολίτης μας με μόνο φίλους, φιλόξενος, αξιοπρεπής, δοτικός, προσηνής, άνθρωπος πολιτισμένος. Παρακολουθούσε τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης και ενδιαφερόταν για την παιδεία και τα Γράμματα. Ιδιαίτερα αγαπούσε το βιβλίο και την έρευνα. Επίσης τον χαρακτήριζε τόσο στην ομιλία όσο και στον γραπτό λόγο το καλόβολο χιούμορ και η αφοπλιστική ειλικρίνειά του.

Ο Νίκος Τσεκούρας γεννήθηκε στη Μαγούλα Καρδίτσας, τέλειωσε το 2τάξιο ημιγυμνάσιο Φαναρίου και το Γυμνάσιο Καρδίτσας, απ’ όπου αποφοίτησε το 1943. Μέσα στα ταραγμένα χρόνια 1944-1946 και με πολλές δυσκολίες σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λάρισας και από το 1947 έως το 1982 υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός στους νομούς της Καρδίτσας, Λάρισας και (από το 1970) στον Βόλο.

Ίδρυσε Σχολή Αγραμμάτων Ενηλίκων στην Κρανώνα Λάρισας, 2 Τμήματα Ενηλίκων Προσκόπων στην Ερέτρια Φαρσάλων και στα Φάρσαλα το Α’ Σύστημα Προσκόπων. Χρημάτισε, επίσης, διευθυντής στο Κέντρο της Λαϊκής Επιμόρφωσης στον Βόλο και ίδρυσε επιστημονικά Τμήματα ενηλίκων. Από το 1941-1945 ήταν μέλος της «Ε.Π.Ο.Ν» και για τη δράση του αυτή τιμήθηκε από τη Νομαρχία Καρδίτσας το 1986 και το 1973 από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας με Αναμνηστικό Μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης 41-45.

Από τα πρώτα γυμνασιακά του χρόνια άρχισε να δημοσιεύει στις εφημερίδες της Καρδίτσας και καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής του (μέχρι πρόσφατα) δημοσίευε στον Θεσσαλικό τύπο (ιδιαίτερα του Βόλου) μνήμες και αναμνήσεις ιστορικού και λαογραφικού ενδιαφέροντος, θέματα αντλημένα από τη ζωή των Καραγκούνηδων και την εκπαιδευτική του διαδρομή. Είχε πάντοτε να πει κάτι, να αφηγηθεί ή να επισημάνει με την πλούσια εμπειρία του σχετικά με τα λαογραφικά, τα ήθη και έθιμα, την παράδοση και τον λαϊκό πολιτισμό. Και δεν παρέλειπε να απευθύνεται προς τους νέους με αγάπη και ελπίδα «να διαβάσουν οι νεότερες γενιές και να μάθουν και αυτοί την πούσια λαϊκή μας παράδοση, για να μην χαθεί η παραδοσιακή μας ταυτότητα».

Έχει εκδώσει τα βιβλία: Λαογραφικά της Θεσσαλίας με υπότιτλο Α. Λαογραφικά Θέματα και Β. Ευθυμογραφήματα (εκδ. Κώδικας , Θεσσαλονίκη 2006, σ.264), ξετυλίγοντας το κουβάρι της 85χρονης ζωής μου, 2009 κ.ά. Τα, αυτοβιογραφικά ως επί το πλείστον, κείμενά του αποτελούν πολύτιμες ψηφίδες ενός τεράστιου ψηφιδωτού, όπως είναι η ζωή των Καραγκούνηδων και κυρίως κατά τα δύσκολα χρόνια των δεκαετιών ’50 και ’60. Για την προσφορά του στην Εκπαίδευση και τα Γράμματα τιμήθηκε από τον Δήμο Βόλου το 2013, σε εκδήλωση στην οποία συμμετείχε το Κέντρο Βιβλίου Μαγνησιωτών Συγγραφέων (ΚΕΒΙΜΑΣΥ), με ομιλία του προέδρου.
Θα τον θυμούνται συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι για την ευγένειά του κι εκείνα τα ολάνοιχτα, μελαγχολικά κι ανήσυχα μάτια του.

Δεν θα ξεχάσω τα λίγα και κοφτά λόγια του στην τακτική επικοινωνία μας, σχεδόν κάθε μήνα για πολλά χρόνια, με μόνο παράπονο ότι τα πόδια του τώρα τελευταία δεν τον «βαστούσαν» πια. Σε μια τελευταία επικοινωνία μας, πριν από κάποιες μέρες, μου είπε με βραχνή φωνή «δεν είμαι καλά». Και είχαμε συμφωνήσει να πιούμε τον καφέ μας μαζί τώρα το καλοκαίρι. Έμεινε υπόσχεση…
Συλλυπητήρια στους αγαπημένους σου, σύζυγο, παιδιά κι εγγόνια.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας φίλε Νίκο! Αιωνία σου η Μνήμη!

*Ο Β. Δ. Αναγνωστόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το