Λίγα μέτρα πέρα από το φωτεινό κέντρο της πόλης, υπάρχει ένα αόρατο όριο μεταξύ δύο κόσμων, του νόμιμου και του άνομου. Μόλις νυχτώσει, οι παλμοί ανεβαίνουν και κερδίζει ο δεύτερος. Πρόκειται για την πραγματικότητα που ακούει στο όνομα πάρκο Αναύρου.
Κάθε βράδυ άνθρωποι αναμετριούνται με τη ζωή και τον θάνατο και ζουν πίσω από τα δέντρα του πάρκου. Εκεί όπου επί χρόνια οι Βολιώτες κάνουν τις βόλτες τους, εκεί που βρίσκεται ο ΟΚΑΝΑ που παρέχει στους χρήστες βουπρενοφρίνη.
Εκεί που το πρωί παίζουν παιδιά με τους γονείς τους, ηλικιωμένοι στήνουν το χαρτάκι τους και πολλοί αθλούμενοι το ρίχνουν στο τρέξιμο, μόλις πέσει το σκοτάδι αναβιώνει μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Οι άνθρωποι των θάμνων που ζουν στις κρυψώνες του πάρκου, βγαίνουν και στήνουν τη δική τους συνάθροιση η οποία αφήνει τα σημάδια της στο έδαφος. Σύριγγες και άδεια πακέτα με χάπια.
Κυριαρχούν τα νευρικά βήματα των χρηστών, τα deals στο πόδι για την πρέζα, σε μια περιοχή που παρακολουθείται συχνά από την αστυνομία καθώς πρόκειται για τη βασική πιάτσα της πόλης. Χάπια ανταλλάσσονται με πρέζα και η …ζωή πίσω από τα δέντρα συνεχίζεται.
Ο στόχος των διακινητών είναι οι άνθρωποι που εντάσσονται στο θεραπευτικό πρόγραμμα και χρησιμοποιούν το υποκατάστατο της βουπρενορφίνης, γιατί σε περίοδο οικονομικής κρίσης με έντονη ανεργία που δυσκολεύει την επανένταξη, ο αγώνας των χρηστών να γλιτώσουν από τα ναρκωτικά, γίνεται όλο και πιο δύσκολος.
Οι διακινητές έχουν στόχο τους ανθρώπους που μπήκανε στο πρόγραμμα και κάποτε έκαναν τα πάντα για λίγη ηρωίνη. Για αυτή ζούσαν και αυτή τους σκότωνε. Σήμερα ζουν για το υποκατάστατο και όταν υποτροπιάζουν, όταν τιμωρούνται με παύση χορήγησης για διάφορους λόγους, που επιβάλλεται να εφαρμόζονται, εύκολα ξαναπέφτουν στην πρέζα… και ο φαύλος κύκλος δεν κλείνει ποτέ.
Πολλοί χρήστες ανταλλάσσουν τη δόση του υποκατάστατου με ναρκωτικά χάπια ή πρέζα.
Οι περισσότεροι ζουν… όπου βρουν, όπου φιλοξενηθούν, όπου απαγκιάσουν και η μόνη πιάτσα πλέον στον Βόλο είναι αυτή έξω από τον ΟΚΑΝΑ.
Πολλοί ζουν όλη μέρα στο πάρκο.
Οι ίδιοι οι χρήστες πιστεύουν πως δεν είναι δυνατόν εκδρομές σχολείων και υποδομές για νέους όπως το skate, να βρίσκονται σε έναν χώρο γεμάτο σύριγγες και χάπια.
Οι γονείς που κάνουν βόλτα τα παιδιά τους τις τελευταίες ημέρες διατύπωσαν πολλές διαμαρτυρίες για την εικόνα του πάρκου, που κανείς δεν καθαρίζει από τις σύριγγες και τονίζουν πως πρέπει να ληφθεί μέριμνα για τους περιπατητές.