Πολιτισμός

Στέφανος Στουρνάρας, ο φωτογράφος – Στη συλλογή του Νίκου Μαστρογιάννη

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα-Σταθαρά

Το πάθος και η αγάπη είναι η γενεσιουργός δύναμη να έλθει σε αίσιο πέρας ένα εγχείρημα ολιγοχρόνιο ή και μακροχρόνιο. Αυτά διέθεταν (το πάθος και την αγάπη) τόσο ο φωτογράφος Στέφανος Στουρνάρας, όσο και ο συλλέκτης Νίκος Μαστρογιάννης, ο καθένας στο πεδίο του.
Επισκεπτόμενος κάποιος το Μουσείο της Πόλης του Βόλου, που αυτές τις ημέρες παρουσιάζεται ο γνωστός και πρωτοπόρος φωτογράφος του Βόλου κατά τον περασμένο αιώνα, Στέφανος Στουρνάρας, μέσα από τις σπάνιες φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα του συλλέκτη Νίκου Μαστρογιάννη από τα Άνω Λεχώνια, φεύγει με ψυχική ικανοποίηση και θαυμασμό, μαθαίνοντας πόσο σπουδαίο είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις και να επιδιώκεις την τελειότητα και την πληρότητα, αρετές που είχε ο φωτογράφος Στέφανος Στουρνάρας, πριν έναν αιώνα και κάτι, αλλά και ο επίμονος και ευαίσθητος συλλέκτης Νίκος Μαστρογιάννης σήμερα.

Ο φωτογράφος Στέφανος Στουρνάρας, που γεννήθηκε το 1867, ήταν το πρώτο από τα 5 παιδιά μιας φτωχής οικογένειας από τη Ζαγορά. Και όμως αυτό το παιδί, με τη θέλησή του και το ταλέντο του, εξελίχθηκε σε έναν σπουδαίο φωτογράφος της εποχής του, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια της ζωής. Το βιογραφικό του που καταχωρείται στο φυλλάδιο του Μουσείου Πόλης παρέχει πολύτιμες και συγκινητικές λεπτομέρειες της ζωής του και της δημιουργίας του. Και έχει σημασία η ζωή και η δημιουργία του ως φωτογράφου για την ιστορία της πόλης και της περιοχής του Βόλου, καθότι αυτός και τα παιδιά του Κώστας και Νίκος, που μεγάλωσαν στο φωτογραφείο, εκεί στην Ερμού με Κουταρέλια περίπου, συνέχισαν το έργο του. Οι Βολιώτες το είχαν σε τιμή τους να βγουν μια φωτογραφία στο φωτογραφείο-στούντιό του, εκεί στην Ερμού, εκείνη την εποχή που η φωτογραφία, προπαντός οικογενειακή, ήταν «αξία» και κοσμούσε τα σπίτια (πλούσια και φτωχά). Ο υπογράφων, προσφυγάκι από τη Νέα Ιωνία, έχει μία ωραία παιδική φωτογραφία στο στούντιο του Νίκου Στουρνάρα, που αφού τον έντυσε με καινούργια ρούχα η μητέρα του, τον πήγε στο φωτογραφείο (έτος 1940) και εκεί ο Νίκος Στουρνάρας τον «έστησε» σταυροπόδι σε ένα βάθρο και τον έβγαλε μια ωραία φωτογραφία, επεξεργασμένη (εβδομαδιαία τη λέγανε τότε).

Από τον φακό του πέρασαν πολλά ιστορικά γεγονότα της εποχής της αναπτυσσόμενης νέας πόλης μας, όπως: Η λειτουργία σιδηροδρομικής γραμμής Βόλου-Λεχωνίων (1895) και συνέχεια Λεχώνια-Μηλιές (1903). Ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-13. Άφιξη θεριζοαλωνιστικών μηχανών LANZ, που κυριάρχησαν τότε στη Θεσσαλία. Έκδοση Ημερολογίου του 1901 του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου με 50 φωτογραφίες της Θεσσαλίας. Το 1902 ξεκίνησε την έκδοση καρτ-ποστάλ που κυκλοφόρησαν σε όλη την Ελλάδα (1.200 περίπου θέματα), που εκείνη την εποχή είχαν μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό. Γενικά το πέρασμα του φωτογράφου Στέφανου Στουρνάρα από τον Βόλο άφησε εποχή και ιστορία.
Από την προσωπικότητα του καλλιτέχνη φωτογράφου γοητεύτηκε ο συλλέκτης μας Νίκος Μαστρογιάννης, ένας ανήσυχος και καλλιεργημένος άνθρωπος, γεμάτος εμπειρίες ζωής, διαβάζοντας το 1986 μια συνέντευξη του Νίκου Στουρνάρα για τον πατέρα του Στέφανο στο περιοδικό ΩΡΕΣ (σ.σ. σπουδαίο περιοδικό γραμμάτων και τεχνών του Βόλου της εποχής εκείνης με εκδότη τον δημοσιογράφο Γιώργο Τσιντσίνη) και έβαλε μπρος το όραμά του. Άρχισε να ψάχνει και να συλλέγει επί τριάντα χρόνια ό,τι είχε σχέση με τον Στέφανο Στουρνάρα (πληροφορίες, εφημερίδες, φωτογραφίες, καρτ-ποστάλ, παλιές κορνίζες, πίνακες ζωγραφικής του κ.ά.). Το Μοναστηράκι των Αθηνών θα του «φάει» πολλά χρόνια, ψάχνοντας. Και ο κόπος του δεν πήγε χαμένος. Ο ίδιος σημειώνει: «Άρχισα να ψάχνω φωτογραφικά, ιστορικά στοιχεία και ν’ αγαπάω περισσότερο τον τόπο μου… Οι φωτογραφίες και τα καρτ-ποστάλ με βοήθησαν να γνωρίσω ένα άλλον κόσμο που αγνοούσα και με γοήτευσαν, γιατί ανοίγουν έναν δρόμο στη γνώση και στην ιστορία». Χαίρομαι που τα γράφω αυτά και τα διαβάζω και συγχρόνως συγχαίρω τον αγαπητό Νίκο Μαστρογιάννη για την ψυχική ευφορία, που μας χάρισε με την παρουσίαση της συλλογής του Στέφανου Στουρνάρα. Συνιστώ εκθύμως τους φίλους αναγνώστες να επισκεφθούν το Μουσείο Πόλης και να αισθανθούν τα ίδια συναισθήματα με τον συλλέκτη, ο οποίος εκεί παρών δίνει συγκινητικές λεπτομέρειες για κάθε φωτογραφία. Εκεί βλέπεις Τέχνη και μαθαίνεις Ιστορία.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το