Στο έργο, η Ερίν είναι ένα θύμα στη σχέση με τον ζαχαροπλάστη, που διακατέχεται από τη μανία της ειδίκευσης σε εταιρεία. Η ηρωίδα υπομένει βαναυσότητες, αλλά οι κρίσεις που παθαίνει ο άντρας σε συνδυασμό την παθολογική ζήλια χειροτερεύουν. Σημαντικό ρόλο στη ζωή του ζαχαροπλάστη έχει η μητέρα του και με πανούργα σχέδια. Ο Γερνιά υπακούει σε ό,τι πει, ακόμη κι αν είναι παράλογο.
Η κοπέλα μαθαίνει την αλήθεια τελικά, αλλά ο έρωτας λαβώνει την καρδιά της με τη ματιά ενός αγνώστου. Η Ερίν αισθάνεται δέσμια. Οι αυτοκαταστροφικές τάσεις την πνίγουν. Ο Απόλλωνας είναι ο μοναδικός βράχος από τον οποίο μπορεί να πιαστεί για να σωθεί. Θα καταφέρει, τελικά, ο άγνωστος άντρας να την κρατήσει στη ζωή;
Το βιβλίο δεν αφορά ένα άτομο, αλλά αφορά όλους μας, γιατί όλοι γύρω μας διατρέχουμε τον ίδιο κίνδυνο.
Είναι το παιδί που δεν μιλά και η γυναίκα που κρύβεται στη σιωπή. Δεν είναι όμως αυτό, αλλά ο άντρας που ζει την αυταπάτη για τον εαυτό και τη ζωή του. Μέσα από τον πόνο και την τραγωδία της Ερίν, δεν βλέπουμε ειρωνεία, αλλά την κοροϊδία.
Όταν κάποιος διαβάσει το μυθιστόρημα «Στα κόκκαλα φωτιά», θα καταλάβει για ποιους λόγους θα πρέπει να ενημερώσει το παιδί για το θέμα της χειραγώγησης και της κακοποίησης, όσο αυτό είναι μικρό. Η αθωότητα εύκολα μπορεί να ξεγελαστεί. Οι αδύναμοι είναι θύματα. Ο άνθρωπος που ξέρει να προστατεύει, φροντίζει τους για αγαπημένους του, αλλά αυτός που νοιάζεται, διαβάζοντας το βιβλίο, θα συμβουλεύσει όσους αγαπάει βαθιά με την καρδιά. Γιατί ο κίνδυνος είναι πάντα κοντά μας και πάντοτε δίπλα.
«Όποιος γνωρίζει την αλήθεια, ξέρει πώς να συμβουλεύσει τα παιδιά. Αυτός που αγνοεί, που αποφεύγει, είναι ο πιο επικίνδυνος, γιατί με αυτόν τον τρόπο θέτει τα παιδιά σε κίνδυνο! Ως συγγραφέας του βιβλίου «Στα κόκκαλα φωτιά», επιθυμώ να γνωρίζετε την αλήθεια και δεν θα σταματήσω μέχρι να γίνει πραγματικότητα».
Η Κατερίνα Χαρίτου είναι φιλόλογος, με ειδική μετεκπαίδευση στον τομέα της Παιδαγωγικής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Γεννήθηκε στην Ελλάδα και μεγάλωσε στον Βόλο. Έχει παρακολουθήσει εκπαιδευτικά σεμινάρια στη δυσλεξία και στη διάσπαση της προσοχής (ΔΕΠΥ). Το θέμα της κακοποίησης των αδύναμων την ενδιαφέρει, ενώ η αδικία την ενοχλεί. Της αρέσει να γράφει ιστορίες από τότε που θυμάται τον εαυτό της και είναι κάτι που δεν έπαψε να κάνει μέχρι σήμερα. Υπήρξε μια περίοδος στη ζωής της που ασχολήθηκε με το θέμα της κακοποίησης, γράφοντας πιο συγκεκριμένα για τη χειραγώγηση στο πλαίσιο των διαπροσωπικών σχέσεων.