Στα ίχνη αφανών ηρώων του 1821 ο εκπαιδευτικός Γιώργος Κοντομήτρος

Η ιχνηλάτηση από τον κ. Γιώργο Κοντομήτρο της προσωπικότητας του Γιάννη Βελέντζα, τοπικού αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, επαναφέρει στην επιφάνεια το ζήτημα των ξεχασμένων και συνάμα αδικημένων ηρώων από τον ξεσηκωμό του Γένους κατά των Οθωμανών πριν από δύο αιώνες.
Την ίδια στιγμή, με προχθεσινή ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, έκανε λόγο για εκείνους που πολέμησαν και πρόσφεραν τα πάντα για την ελευθερία, αλλά η ανταμοιβή που εισέπραξαν από την πατρίδα ήταν η λήθη. «Του χρόνου θα γιορτάσουμε τα διακόσια χρόνια από την κήρυξη της Επανάστασης και θα γίνουν διάφορες παράτες. Είναι ευκαιρία, λοιπόν, να θυμηθούμε και κάποιους άλλους ανθρώπους, που πρόσφεραν στον Αγώνα. Γι’ αυτό έκανα την ανάρτηση», παραδέχθηκε.

Ο εκπαιδευτικός και γραμματέας της Εταιρείας Θεσσαλικών Ερευνών, τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει μία έρευνα, που του έχει δώσει την ευκαιρία να μάθει περισσότερα για τη ζωή και τη δράση του Βελέντζα. «Ασχολούμαι με μία οικογένεια, πρόγονος της οποίας είναι ο Βελέντζας. Υπήρξε το δεξί χέρι του Μακρυγιάννη, αλλά και του Καρατάσου. Πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην Επανάσταση του 1821», θα πει ο κ. Κοντομήτρος, για να συμπληρώσει: «Στην πρώτη γραμμή συναντούμε ονόματα αγωνιστών, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Ανδρούτσος. Μετά έρχεται ο Βελέντζας. Αν διαβάσει κάποιος τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη μένει άναυδος για τον Βελέντζα. Δεν γνώριζε γράμματα, αλλά είχε ηγετικές ικανότητες. Και δυστυχώς, αδικήθηκε πέρα για πέρα, από κάθε άποψη. Έντεκα χρόνια μετά τον θάνατό του οι κληρονόμοι ζήτησαν να αποκατασταθεί το όνομά του. Στα χρόνια του Αγώνα, δανειζόταν για να μισθοδοτεί τους στρατιώτες του, και είχε ένα τεράστιο χρέος ως φαλαγγίτης. Κάποια στιγμή, του δόθηκε τιμής ένεκεν ένα ποσό οκτώ χιλιάδων δραχμών, για να πάρει κάποια χωράφια και να ζήσει. Έπεσαν επάνω οι πιστωτές του, κατάσχεσαν τα πάντα και πέθανε στην ψάθα. Αυτό ήταν το τέλος μίας εξέχουσας προσωπικότητας».

Συνεχίζοντας, ο κ. Κοντομήτρος είπε: «Το 2021 όλοι θα επικεντρώσουν τις αναφορές τους σε καμιά δεκαριά ήρωες. Όμως, η Επανάσταση δεν έγινε από μία χούφτα αγωνιστές. Είναι κρίμα που ο Βελέντζας είναι γνωστός μόνο σε τοπικό επίπεδο, ενώ είχε αναπτύξει εθνική δράση. Εκτός από την περιοχή του Αλμυρού, πολέμησε σε Εύβοια, Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα. Ένα διάστημα ντύθηκε καλόγερος κι έκανε διαφώτιση σε Μακεδονία και Χαλκιδική. Τον συναντούμε επίσης στα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου το 1843. Βρισκόταν στο πλευρό του Μακρυγιάννη, θεωρούταν από τους έμπιστούς του».

Κλείνοντας, ο γραμματέας της Ε.Θ.Ε. και με αφορμή τη συζήτηση για τον Βελέντζα, έθιξε το ζήτημα των… υποφωτισμένων πτυχών του απελευθερωτικού αγώνα που διεξήγαγαν οι πρόγονοί μας πριν από δύο αιώνες, προκειμένου να απαλλαγούν από τη μακραίωνη τουρκική σκλαβιά: «Το 1821 υπήρξαν πολλοί, πάρα πολλοί που είχαν συνεισφορά στον Αγώνα. Και το γεγονός ότι βρίσκονται ακόμη στην αφάνεια, είναι ένα από τα… αγκάθια της Ιστορίας. Ας μη στεκόμαστε μόνο στα ονόματα που διαβάζουμε συνεχώς, οι οποίοι δεν ήταν και οι καλύτεροι, εδώ που τα λέμε. Όπως για παράδειγμα ο Γκούρας».