Τοπικά

Στ. Μαλέλης: “Η κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις” – Συνέντευξη στη “Θ”

malelis

Μετά την επιτυχημένη διαδρομή του πρώτου βιβλίου του και με αφορμή το νέο του βιβλίο “Στη Σκιά του Μαύρου Ήλιου”, που κυκλοφορεί από τις εκδόεσεις Μίνωας, ο Σταμάτης Μαλέλης μιλά για την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού, για το ταμπού των συνανθρώπων μας να αναγνωρίσουν, αποδεχθούν ώστε να απαλλαγούν από αυτά.

Ο γνωστός δημοσιογράφος και Γενικός Διευθυντής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του ομίλου ΣΚΑΪ, επισημαίνει πόσο ύπουλη ασθένεια είναι η κατάθλιψη και πόσο λυτρωτικό είναι να μοιράζεσαι το πρόβλημά σου με τους συνανθρώπους σου.

Στη Σκιά του Μαύρου Ήλιου, ο τίτλος του νέου βιβλίου σας, με κεντρική ηρωίδα τη Ρίτα, μια γυναίκα που πορεύεται στη σκιά της κατάθλιψης και των κρίσεων πανικού….
Η Ρίτα καταξιωμένη επαγγελματικά, είναι μια γυναίκα που φαινομενικά τα έχει όλα. Μεγαλώνει σε μια φυσιολογική οικογένεια, που όμως οι γονείς της δεν την άφησαν να κάνει αυτό που αγαπούσε και της τόνιζαν συνεχώς «Εσύ θα τους ξεπεράσεις όλους». Αυτό σημάδεψε για πάντα τη ζωή της.
Υποφέρει από κρίσεις πανικού, δε ξέρει τι της συμβαίνει αλλά δε θέλει να επισκεφτεί κάποιο ειδικό. Σε μια ημερίδα όμως γνωρίζει το Σταμάτη κι έτσι ξεκινάει ένα λυτρωτικό ταξίδι για 2 ανθρώπους που έχουν μάθει να συμπορεύονται με τον Μαύρο ήλιο, δίνοντας μια παράλληλη καθημερινή μάχη που καταλήγει σ’ έναν μεγάλο έρωτα.
Αποτελεί συνέχεια της προσωπικής σας μαρτυρίας,στο βιβλίο σας “Το τέρας κι εγώ;
Στο δεύτερο βιβλίο μου ο πρωταγωνιστής είμαι εγώ, είμαι ο άνθρωπος που έχω περάσει το λούκι της κατάθλιψης, την έχω αντιμετωπίσει. Είναι η συνέχεια του πρώτου μου βιβλίου «Το τέρας κι εγώ» όπου βγαίνω από αυτή την διαδικασία και γνωρίζω μια κοπέλα. Εκεί ξεκινάει η μυθοπλασία.
Ουσιαστικά περιγράφω πως μια επιτυχημένη γυναίκα, με βάση τα status, πάσχει από κατάθλιψη και προσπαθεί να το κρύψει. Εγώ όμως που είμαι μαζί της το καταλαβαίνω και δίνουμε μαζί έναν αγώνα για να αντιμετωπίσουμε το τέρας της κατάθλιψης, μέσα από διάφορες ανατροπές. Βλέπουμε όμως ξεκάθαρα πόσο κοφτερές είναι οι ακτίδες του μαύρου ήλιου, ιδιαίτερα στις γυναίκες.
Είναι οι κρίσεις πανικού και η κατάθλιψη “προνόμιο” των εύπορων ανθρώπων;
Η κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις. Χτυπάει όμως αυτούς που τελικά ενώ δείχνουν πετυχημένοι με βάση τα statusτης κοινωνίας και της εποχής μας, στην πραγματικότητα προσπαθούν να κρύψουν την εσωτερική τους δυστυχία. Είναι αυτοί τελικά οι άνθρωποι που άλλο ήθελαν να κάνουν στη ζωή τους κι άλλο έκαναν.
Περιμένατε ότι η απήχησή της συγγραφικής σας απόπειρας-προσωπικής σας κατάθεσης ψυχής- θα είχε τόση αποδοχή;
Όχι δεν το περίμενα. Για μένα ήταν κάτι σαν λύτρωση η καταγραφή των εμπειριών μου. Θεωρώ όμως ότι η πάθηση αυτή δεν αφορά μόνο εμένα, ταλαιπωρεί πάρα πολύ κόσμο. Πολύς κόσμος είναι εγκλωβισμένος στο σπίτι του, δεν ανοίγει τα παντζούρια, δε βγαίνει έξω να δει φως. Πριν 2 χρόνια περπατούσα στο δρόμο και ο κόσμος με ρώταγε για την τηλεόραση, τώρα με ρωτάει για την κατάθλιψη.
Η εμπειρία σας σας έδειξε ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες αποδέχονται το δικαίωμά τους στην κατάθλιψη; Πόσο ταμπού θεωρείτε ότι είναι ακόμα να παραδεχθεί κάποιος ότι έχει κατάθλιψη και πόσο δύσκολα ζητά βοήθεια από ειδικούς;
Δυστυχώς ακόμα παραμένει ταμπού κυρίως σε κλειστές κοινωνίες της επαρχίας και γι΄αυτό κι εμείς κάθε Σαβ/κοβρισκόμαστε σε 2-3 επαρχιακές πόλεις. Σκεφτείτε όμως ότι όταν πονάει το χέρι μας πηγαίνουμε αμέσως στον γιατρό ενώ όταν πονάει η ψυχή μας, σιωπούμε και αδρανούμε.
Κρίση και κατάθλιψη που οδήγησε πολλούς ακόμα και σε ακραίες αυτοκαταστροφικές ενέργειες. Πείτε μας την άποψή σας.
Η κατάθλιψη είναι μια ύπουλη αρρώστια και σε οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια. Πολλές φορές, έπρεπε να πιώ ένα δυο ποτήρια το βράδυ για να μπορέσω να κοιμηθώ, να ξεφύγω. Το αποτέλεσμα ήταν τελικά να φεύγω από τον κόσμο καν να μπαίνω σ έναν άλλο μυθικό κόσμο. Διάβαζα πάρα πολύ, έβλεπα ταινίες αλλά τελικά απομονώθηκα. Μένεις μόνος σου έτσι. Αν δεν πας σε γιατρό, είναι πάρα πολύ επικίνδυνο γιατί μπορεί να δοκιμάσεις άλλους τρόπους να ξεφύγεις όπως το αλκοόλ. Αναγκάζεσαι να μπεις σε μια διαδικασία για να το καταπραΰνεις και την επόμενη μέρα είσαι χειρότερα κι έτσι δημιουργείται συνεχώς ένας φαύλος κύκλος.
Ποιο το αίσθημά σας με την επαφή σας με το αναγνωστικό σας κοινό;
Ποιο το κυρίαρχο συναίσθημά σας μετά από τις παρουσιάσεις του βιβλίου σας, που καταλήγουν σε ομαδική ψυχοθεραπεία;
Σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο βρισκόμαστε σε διάφορες πόλεις. Έχω αφιερώσει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου σε αυτό επειδή κι εγώ έχω ταλαιπωρηθεί πολύ από την κατάθλιψη. Όταν όλος ο κόσμος νόμιζε ότι ήμουν στην καλύτερη φάση της ζωής μου, εγώ υπέφερα. Τώρα λοιπόν θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους.
Ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου εκτός βέβαια από τη δουλειά μου το αφιερώνω στους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα με την κατάθλιψη. Και αυτό το εισπράττω σε κάθε Συνάντηση Κοινωνικής Ευαισθητοποίησης που κάνουμε. Το σημαντικό είναι ότι ο κόσμος ακούει αλλά και μιλάει ανοιχτά, σπάζοντας τα ταμπού άλλων εποχών.Ανοίγει την καρδιά του, μιλάμε ζεστά κι ανθρώπινα σαν να γνωριζόμαστε από παλιά.
Ένα μήνυμα-μότο σας προς τους αναγνώστες μας για να κλείσετε  τη συνέντευξή μας;
Σπάστε τα ταμπού – Μιλήστε ανοικτά – Μην φοβάστε το στίγμα – Πηγαίνετε στον γιατρό!

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το