Tη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης θα διατάξει τη Δευτέρα η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, Σωτηρία Παπαγεωργακοπούλου μετά τον σάλο που έχει ξεσπάσει από τις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου. Σύμφωνα με πληροφορίες, η τροπή που έχει πάρει η υπόθεση οδηγεί τη Δικαιοσύνη να ανοίξει τη δικογραφία προκειμένου να παρακινηθούν κι άλλες αθλήτριες που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση να προσέλθουν στις Αρχές και να το καταθέσουν.
Ανοίγουν τα στόματα
Ολα άρχισαν από τις αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου για όσα υπέστη από στέλεχος της ιστιοπλοΐας το 1998. Η σημαιόφορος στους Ολυμπιακούς του Ρίο μίλησε ανοιχτά κατά τη Διαδικτυακή Ημερίδα με θέμα «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή – Μίλησε, Μην Ανέχεσαι», που διοργάνωσε το Υφυπουργείο Αθλητισμού, και φαίνεται πως ήταν μόνο η αρχή για μία σειρά αποκαλύψεων για σεξουαλικές κακοποιήσεις στον χώρο του αθλητισμού.
Λίγα 24ωρα μετά την Μπεκατώρου προχώρησαν σε αποκαλύψεις η διεθνής πολίστρια Μάνια Μπίκοφ και η κολυμβήτρια τεχνικής κολύμβησης Ραμπέα Ιατρίδου. Η διεθνής πολίστρια Μάνια Μπίκοφ μοιράστηκε μέσω της σελίδας της στο Facebook τη δική της τραυματική εμπειρία που βίωσε σε μικρή ηλικία επισκεπτόμενη γιατρό, ο οποίος θα τη βοηθούσε να ξεπεράσει τραυματισμό στον ώμο.
«Του έλεγα όχι και εκείνος συνέχιζε»
«Κάποια στιγμή όπως μιλάγαμε με τον Χ γύρισα και με φίλησε. Εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει μία τέτοια κίνηση. Για μένα ο Χ αντιπροσώπευε το πατρικό πρότυπο, ήταν ένας άνθρωπος που επιτέλους δεν μας πολεμούσε μέσα στην Ομοσπονδία και ήθελε το καλό μας, σκέφτηκα. Συνέχισα να προχωράω με ταχύτερο ρυθμό κάνοντας πως δεν κατάλαβα ότι συνέβη, αν και του το ανέφερα λέγοντάς του ότι δεν περίμενα ποτέ μία τέτοια κίνησή του.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας, στο ασανσέρ πριν πάει στο δωμάτιό του, μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Εγώ αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα. Εκείνος πάντα ευγενικά και με χαμόγελο με ρώτησε αν τον φοβάμαι και τότε του απάντησα πως όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω μαζί στο δωμάτιό του.
Εκείνος προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό απλά να συζητήσουμε. Ήξερε όμως πώς να μου μιλήσει και πώς να με ηρεμήσει και να με κάνει να ρίξω τις άμυνές μου. Και όταν αυτό έγινε, τότε άρχισε να ασελγεί εις βάρος μου. Προσπάθησα να τον απωθήσω, να του δείξω ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, θεωρώντας ότι θα το σεβαστεί», ανέφερε αρχικά η Σοφία Μπεκατώρου.
Και συνέχισε: «Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω και εκείνος με ψεύτικα γλυκόλογα έλεγε ότι δεν είναι τίποτα κάνοντας χιούμορ. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω, όμως δε σταμάτησε ό,τι κι αν του έλεγα. Κλαμένη και ντροπιασμένη έφυγα από το δωμάτιο όταν αυτός ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου. Γύρισα στο δωμάτιό μου όπου η συναθλήτριά μου κοιμόταν ανυποψίαστη. Έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου».
«Γιατί δεν είχα μιλήσει σε κανέναν»
Η Σοφία Μπεκατώρου αναφέρθηκε στην επιλογή της να μην μιλήσει σε κανέναν: «Ενώ είχαμε μόλις αποκτήσει το δικαίωμα στο όνειρο με την Αιμιλία, αν εγώ μιλούσα για ό,τι μου συνέβη, μπορεί αυτό να κατέρρεε. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου γιατί μπορεί να μας δίχαζε. Η ομάδα μας, που συμπεριλάμβανε και την ανδρική, βρισκόταν πάντα σε ένα λεπτό σχοινί ισορροπίας και δεν υπήρχαν δυνατοί δεσμοί που θα μπορούσα να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά.
Ο δε προπονητής μας ήταν 25 χρονών, αρκετά συναισθηματικός και άπειρος σε θέματα διαχείρισης κρίσεων. Επίσης, τότε, δεν είχαμε κάποια συνεργασία με αθλητική ψυχολόγο και φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ στους γονείς μου, γιατί θα με σταμάταγαν από την ιστιοπλοΐα. Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δε συνέβη τίποτα. Έκλαψα πολύ και όταν ξύπνησα άρχισα μία παράσταση που έληξε μέχρι και πριν από λίγο καιρό. Με πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση κατάφερα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου, το να μην μιλήσω τότε, ώστε να απομακρυνθεί αυτός ο παράγοντας εκτός αθλητικών χωρών.
Αυτός ο μισάνθρωπος που δεν είχε όρια, εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, τη συναισθηματική μου ευφορία και την προσήλωση στο στόχο μου. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της ομάδας μας, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε μεγάλη συνοχή και δύναμη, τη θεσμική του θέση, ώστε να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του ένστικτο. Ο μόνος, στον οποίο κατάφερα να ανοιχτώ ήταν ο δεσμός που διατηρούσα τότε, από τον οποίο επίσης ζήτησα να μην αντιδράσει, καθώς ήταν κι αυτός αθλητής».
Πηγή: Έθνος