Η άποψη της κ. Σοφίας Κωνσταντέλια για τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν πρόσφατα σχετικά με τον θεσμό της αναδοχής έχει βαρύνουσα σημασία. Η πρώην πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Προστασίας της Περιφέρειας Αττικής, η οποία κατάγεται από τον Κισσό Πηλίου και έχει διαδρομή δεκαετιών στον χώρο της παιδικής προστασίας, σχολίασε την κυβερνητική καμπάνια που βρίσκεται σε εξέλιξη και υπογράμμισε ότι προέχει η ενίσχυση των δομών που εμπλέκονται με την ανάδοχη φροντίδα των παιδιών που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα ιδρύματα της χώρας.
Τόσο η αναδοχή, όσο και η υιοθεσία, είναι δύο θεσμοί στο οικογενειακό δίκαιο, που διασφαλίζουν την προστασία των παιδιών που μεγαλώνουν σε δυσλειτουργικό περιβάλλον, μέσω της εύρεσης μίας ανάδοχης ή θετής οικογένειας. Και με τον αριθμό των παιδιών, τα οποία διαβιώνουν σε ιδρύματα – είτε δημόσια είτε ιδιωτικά – να ανέρχεται σε 1.600, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη της εξωιδρυματικής φροντίδας τους.
«Το δικαίωμα των παιδιών να είναι σε οικογένεια ακούγεται πολύ τις τελευταίες ημέρες, αλλά επί της ουσίας δεν υποστηρίζεται ανάλογα», ξεκαθάρισε η κ. Σοφία Κωνσταντέλια. «Είναι ωραίο να λες διάφορα, αλλά τέτοια ζητήματα δεν έπρεπε να βρίσκονται στα γραφεία των πολιτικών. Ο ρόλος του αρμόδιου υπουργείου είναι άλλος. Δεν μπορεί να λες ότι αποκαταστάθηκαν 700 παιδιά, όταν, για παράδειγμα, στο «Μητέρα» εργάζονταν δύο κοινωνικοί λειτουργικοί για την υποστήριξη ογδόντα οικογενειών και το 80-90% των περιπτώσεων ήταν παιδιά με αναπηρίες και ο ένας από τους δύο να μετατίθεται σε άλλο ίδρυμα. Λυπάμαι που το λέω, αλλά έτσι δεν έχουμε υποστήριξη επί της ουσίας του θεσμού. Οι δηλώσεις πρέπει να ακολουθούνται από πράξεις, αλλιώς χάνει ο θεσμός», πρόσθεσε με νόημα.
Και με δεδομένο ότι και στη Μαγνησία υπάρχουν πολλές οικογένειες, που ενδιαφέρονται για την αναδοχή, η Πηλιορείτισσα κοινωνική λειτουργός ανέφερε πως υπό αυτές τις συνθήκες, ελλοχεύει ο κίνδυνος να μην προσεγγίσουν ξανά τον θεσμό: «Δημιουργείται στο θυμικό των πολιτών μία κατάσταση τέτοια υπέρ του παιδιού και είναι κρίμα να χάνεται αυτή η διάθεση, γιατί ο πολιτικός δεν χρησιμοποίησε το σωστό μέτρο αξιοποίησης της πραγματικότητας. Η αναδοχή δεν είναι θέμα για πολιτική εκμετάλλευση, γιατί απλούστατα πρέπει να σκεφτόμαστε τα παιδιά. Οι πολιτικοί οφείλουν να στηρίζουν τον θεσμό μέσα από τα έργα τους και τους νόμους, αλλά οι δομές που σχετίζονται με τη διαδικασία έχουν άμεση ανάγκη υποστήριξης. Όταν κάποιος παίρνει το παιδί, θα πρέπει να έχει δίπλα του μία διεπιστημονική ομάδα. Οπωσδήποτε κοινωνικός λειτουργός και ψυχολόγος, ενώ μπορεί επίσης να χρειαστεί ένας νομικός ή γιατρός. Στη Μαγνησία υπάρχουν οικογένειες που επιδοτούνταν από τον φορέα που ήμουν πρόεδρος μέχρι το 2019. Η μία εξ αυτών είχε παιδιά με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας και ήταν προς τιμήν αυτών των ανθρώπων το πόσο τα συμπαραστάθηκαν. Όμως, η οικογένεια βολόδερνε με τις υπηρεσίες, ενώ για να μπει το παιδί στο ΚΔΑΠ, έπρεπε να μεσολαβήσω για να παρέμβει ο δήμαρχος Βόλου. Δηλαδή, τι; Για ένα παιδί με τόσα προβλήματα, βρέθηκαν δύο καλοί άνθρωποι να το αναλάβουν. Ε, ας τους βοηθήσουμε και να μην τους εξαντλούμε. Τέτοια ζητήματα πρέπει να λυθούν».