Οι τοπογράφοι της Μαγνησίας κάθε άλλο παρά καθησυχάστηκαν με τον «οδικό χάρτη» του υπουργείου Υποδομών για την έκδοση των οικοδομικών αδειών στο Πήλιο. Αντίθετα υποστηρίζουν πως η κατάσταση επιδεινώνεται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τοπική οικονομία.
«Ως μέλος του Συλλόγου Τοπογράφων Μηχανικών Μαγνησίας έχω συμμετάσχει σε όλες τις συσκέψεις που πραγματοποιήθηκαν με στελέχη του υπουργείου και τον υφυπουργό. Με επιστολή του Συλλόγου είχαμε εκφράσει και περιγράψει το μεγάλο πρόβλημα που έχει ανακύψει, με επιπτώσεις στους κατοίκους του Πηλίου, στους μηχανικούς της περιοχής, στους επενδυτές και στον δήμο. Το υπουργείο, με το πρόσφατο έγγραφό του, δεν έλυσε, αλλά επιδείνωσε τα προβλήματα και συγχρόνως παγίωσε τη δυσμενή κατάσταση που έχει επικρατήσει», τόνισε ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Τοπογράφων κ. Γιάννης Πολυμενίδης στη «Θ».
Σε γενική συνέλευση που συγκάλεσε το διοικητικό συμβούλιο την Παρασκευή το βράδυ, ο Σύλλογος των Τοπογράφων Μηχανικών Μαγνησίας ασχολήθηκε με το έγγραφο του υπουργείου και τονίστηκε ότι το υπουργείο αδιαφορεί παντελώς για τις θέσεις των μηχανικών και για όλους τους ιδιώτες και επενδυτές, που έχουν κάνει αγοραπωλησίες στα τμήματα των οικισμών. Στην επιστολή του Συλλόγου στον υπουργό είχε επισημανθεί ότι το Πήλιο έχει μια ιδιαίτερη δυναμική στην τοπική, αλλά και εθνική οικονομία, μέσα από τις περιβαλλοντικές και τουριστικές δυνατότητές του. Η δυναμική του αυτή, αποτυπώνεται σε επενδυτικές κινήσεις, οι οποίες διαφαίνονταν να αντιστρέψουν το βαρύ κλίμα που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή και στη χώρα μας, μετά την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών. Μετά όμως από αυτή την ανατροπή της κατάστασης, λόγω και της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας, που ακύρωσε τα όρια οικισμών, η κτηματαγορά έχει «παγώσει» και το ενδιαφέρον των επενδυτών έχει εξανεμιστεί. Οι επενδύσεις αυτές ήταν απαραίτητες στην τοπική και ευρύτερη οικονομία και η αναστολή τους για μεγάλο χρονικό διάστημα θα έχουν δραματικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις, στην περιοχή.
Ένα «βαρύ» ιστορικό
Μέχρι το 1994 οι νομάρχες ήταν διορισμένοι από το Κράτος και αποτελούσαν τους εκφραστές της κεντρικής εξουσίας σε τοπικό επίπεδο, ασκούσαν δε έλεγχο στους Δήμους και τις Κοινότητες. Συνεπώς, όταν εκδόθηκαν οι νομαρχιακές αποφάσεις που καθόριζαν τα όρια οικισμών, οι νομάρχες δεν ήταν θεσμοθετημένα αιρετά όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά ασκούσαν δημόσια εξουσία και αποτελούσαν περιφερειακά όργανα του κράτους. Δηλαδή το ίδιο το κράτος φάσκει και αντιφάσκει και αναιρεί τις ίδιες τις αποφάσεις του.
«Υπάρχει η αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος, η οποία ανήκει στις γενικές αρχές του δημοσίου και ειδικότερα του διοικητικού δικαίου. Τα πρώτα δείγματα της διαμόρφωσης της αρχής της προστασίας της εμπιστοσύνης εντοπίζονται στις πρώτες αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Οι αποφάσεις αυτές αφορούσαν στην ανάκληση νόμιμων ή παρανόμων διοικητικών πράξεων από τις οποίες απέρρεαν δικαιώματα υπέρ των αποδεκτών.
Στην πρώτη υπόθεση το Δικαστήριο, «εμπνεόμενo από τους κανόνες που αναγνωρίζουν η νομοθεσία, η επιστήμη και η νομολογία των κρατών μελών», έκρινε ότι «νόμιμη διοικητική πράξη που γεννά δικαιώματα δεν μπορεί καταρχήν να εξαφανιστεί μονομερώς», ενώ «η ανάκληση τέτοιας φύσεως παρανόμου πράξεως μπορεί καταρχήv να χωρίσει εντός ευλόγoυ προθεσμίας».
Σε άλλη υπόθεση το Δικαστήριο, αναγνώρισε μεν τη δυνατότητα του οργάνου που εξέδωσε παράνομη διοικητική πράξη από την οποία απορρέουν δικαιώματα υπέρ των ενδιαφερομένων να την ανακαλέσει αναδρομικώς, τόνισε όμως ότι το εν λόγω όργανο πρέπει να προβεί σε στάθμιση του δημοσίου συμφέρoντoς προς προστασία της αρχής της νομιμότητας και του συμφέρoντoς των ωφελoυμένων από την πράξη προς διατήρηση καταστάσεως, την οποία δικαιολογημένα θεωρούσαν σταθερή.
Κατά πάγια νομολογία, «μολονότι πρέπει να αναγνωρίζεται σε κάθε κοινοτικό όργανο, το οποίο διαπιστώνει ότι η πράξη που μόλις εξέδωσε φέρει το στίγμα της παρανομίας, το δικαίωμα να ανακαλεί αναδρομικώς την πράξη αυτή εντός ευλόγου χρόνου, το δικαίωμα αυτό μπορεί να περιορίζεται από την ανάγκη σεβασμού της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του έλκοντος δικαίωμα από την πράξη, ο οποίος έδωσε πίστη στη νομιμότητα της πράξεως αυτής».
Η αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης αποτελεί κανόνα του κοινοτικού δικαίου, τον οποίο ο κοινοτικός πολίτης μπορεί να επικαλεστεί τόσο στο πλαίσιο προσφυγής ακυρώσεως, όσο και στο πλαίσιο αγωγής αποζημιώσεως. Δύο είναι οι βασικές κατηγορίες συνεπειών της εφαρμογής της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης: Η διατήρηση κεκτημένων δικαιωμάτων και ευνοϊκών καταστάσεων, αφενός, και η παροχή αποζημιώσεως, αφετέρου», τόνισε ο κ. Πολυμενίδης.
Η Μαγνησία «έγινε πιλότος με την ακύρωση δύο οικοδομικών αδειών στην Κορώπη, τις 454 και 455 του 2008. Η κατασκευαστική εταιρεία έκανε αγωγή στο Ελληνικό Δημόσιο, στην Περιφέρεια Θεσσαλίας και στον Δήμο Βόλου, ως διάδοχο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Πρωτόδικα από το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Βόλου, με την υπ’ αριθμ. Α1125/2019 απόφασή του, απέρριψε την αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου και της Περιφέρειας και επιδικάζει στον Δήμο Βόλου να καταβάλει το ποσό των 120.062,81 ευρώ. Μέσα στην απόφαση διαβάζουμε «για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση…» και συνεχίζει «…μαζί με το δημόσιο ευθύνεται εις ολόκληρον και το υπαίτιο πρόσωπο…», δηλαδή ο υπάλληλος που υπέγραψε και εξέδωσε τις οικοδομικές άδειες στην περίπτωσή μας, με τη λογική ότι ο υπάλληλος θα έπρεπε να γνωρίζει την παρανομία της διοικητικής πράξης που χρησιμοποιούσε και εξέδωσε τις οικοδομικές άδειες.
Με την ίδια λογική, ο οποιοσδήποτε ιδιώτης που έκανε μια δικαιοπραξία και τυχόν αγόρασε ακίνητο στα τμήματα των οικισμών που εξαιρέθηκαν, θα μπορεί να κάνει αγωγή στον τοπογράφο μηχανικό, που συνέταξε το τοπογραφικό διάγραμμα και δήλωσε υπεύθυνα ότι το ακίνητο είναι εντός των ορίων οικισμού και είναι άρτιο και οικοδομήσιμο, τηρώντας τις παράνομες διοικητικές πράξεις των νομαρχών».
«Με απλά λόγια, το ίδιο το κράτος και η κρατική διοίκηση, αναιρώντας δικές τους νομαρχιακές αποφάσεις, από τις οποίες απέρρεαν κανόνες και δικαιώματα, χάνει την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντί του. Βέβαια στην Ελλάδα, αυτό είναι περισσότερο κανόνας, παρά εξαίρεση. Απλά, γιατί πρέπει να λέμε ότι είμαστε ευρωπαϊκό κοινοτικό κράτος», αναρωτήθηκε ο κ. Πολυμενίδης.
Ένα κράτος καθαρά εισπρακτικό
«Μια άλλη απόδειξη ότι είμαστε στην Ελλάδα, είναι πως τα πρόστιμα των αυθαιρέτων στα τμήματα των οικισμών που εξαιρέθηκαν, υπολογίζονται ως εντός ορίων οικισμών, τα οποία είναι πολύ υψηλότερα από τα αντίστοιχα των εκτός των ορίων. Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος. Φαίνεται καθαρά ότι είμαστε στην Ελλάδα και το μόνο που ενδιαφέρει το κράτος, είναι να εισπράξει», σημείωσε.
Ο υπάλληλος θα εκδίδει άδεια με βάση το υποκειμενικό του κριτήριο
Ο αντιπρόεδρος των Τοπογράφων τόνισε ότι η εγκύκλιος του υπουργείου επιδεινώνει περισσότερο παρά λύνει το τεράστιο πρόβλημα που έχει παρουσιαστεί στην περιοχή.
«Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει από την Πολεοδομία, το ΤΕΕ και τον Σύλλογο των Τοπογράφων, αντιμετωπίζει το πρόβλημα μονομερώς για την έκδοση οικοδομικών αδειών. «Πετάει το μπαλάκι» στους συναδέλφους της Υπηρεσίας Δόμησης, στους οποίους δίνει το πιο επικίνδυνο δικαίωμα για δημοσίους υπαλλήλους: Την υποκειμενικότητα. Αυτό ενέχει πολλούς κινδύνους, κυρίως για τους ίδιους τους υπαλλήλους.
Αγνοεί παντελώς τους συναδέλφους τοπογράφους μηχανικούς ελεύθερους επαγγελματίες και αδιαφορεί για όλους τους ιδιώτες και επενδυτές, που έχουν κάνει αγοραπωλησίες στα τμήματα των οικισμών που εξαιρέθηκαν. Εμείς ως Σύλλογος θα συνεχίσουμε, με κάθε μέσον, για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, σε όφελος των πολιτών, των συναδέλφων μηχανικών και όλης της περιοχής», κατέληξε.