Του Γιάννη Σακκόπουλου
Πολλοί μπαίνουν στο πειρασμό να σχολιάζουν αρνητικά ή θετικά, ανάμεσά τους και εγώ, τον σχεδιασμό για το που πρέπει να πάνε τα χρήματα του πακέτου των 32 δισ ευρώ που δίνονται στην Ελλάδα από το Ταμείο Ανάπτυξης για τη στήριξη της Οικονομίας. Και δεν είναι μόνο αυτά, πρόκειται για πολλά περισσότερα, αν συνυπολογίσει κανείς και τα χρήματα του ΕΣΠΑ 2021-2027.
Μία πρώτη και εύκολη σκέψη είναι τα χρήματα αυτά να πάνε σε τομείς της ελληνικής οικονομίας για να γίνουν επενδύσεις, να ανεβεί το ΑΕΠ και να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη. Βασικό πρώτο λάθος αυτό , καθώς για να γίνουν επενδύσεις, δεν χρειάζονται μόνο χρήματα, χρηματοδοτικά εργαλεία υπήρξαν και στο παρελθόν, υπάρχουν και σήμερα, αλλά ανάπτυξη δεν είδαμε.Αν δεν γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές με λιγότερη γραφειοκρατία και μειωμένη φορολογία, επενδύσεις δεν πρόκειται να δούμε.
Αν επεξεργασούμε, λοιπόν, λύσεις για το πώς οι επενδύσεις μπορούν να γίνουν η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας , πρέπει να απαντήσεις και στο δύσκολο ερώτημα για το ποιές κοινωνικές ομάδες πρέπει να βοηθηθούν, ποιοι πρέπει να είναι οι δικαιούχοι και με ποια σειρά προτεραιότητας.
Πρώτα, θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψιν ότι, τα αναδρομικά των συνταξιούχων δεν είναι ελεημοσύνη, είναι δικά τους δουλεμένα χρήματα. Αν έχουμε σκοπό, λοιπόν, να μην τους τα δώσουμε, τουλάχιστον όχι σύντομα, θα πρέπει να τους μιλήσουμε με ειλικρίνεια.
Επίσης, πρέπει να υπολογίσουμε ότι χιλιάδες εργαζόμενοι στο ιδιωτικό τομέα έχουν απολυθεί ή είναι σε αναστολή με την απειλή της απόλυσης πάνω από τα κεφάλια τους.
Την ίδια στιγμή, χιλιάδες εργαζόμενοι συνάδελφοί τους στις δημόσιες δομές υγείας δούλεψαν και δουλεύουν υπερωρίες, υπερέβαλαν και υπερβάλουν εαυτό και με κίνδυνο της ζωής τους, αποτέλεσαν και αποτελούν την πρώτη και αποτελεσματική γραμμή άμυνας απέναντι στον ιό.
Από την άλλη, την ίδια ακριβώς στιγμή, άλλοι χιλιάδες συνάδελφοι τους στο δημόσιο τομέα, δεν έχουν συμπληρώσει ούτε μήνα σωστό εργασίας όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας και πληρώνονται τους μισθούς τους στο ακέραιο και δεν κινδυνεύουν να χάσουν την δουλειά τους. Τώρα, αν κάποιοι νομίζουν ότι η συζήτηση αυτή γίνεται για να οδηγηθούμε σε μειώσεις μισθών στο δημόσιο, αν συνεχιστεί η κρίση, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η ελληνική οικογένεια και ο Έλληνας εργαζόμενος προέρχεται από δεκαετή κρίση και δεν έχει κανένα περιθώριο για απώλεια εισοδήματος και πρέπει να είμαστε κάθετοι σε αυτό.
Η συζήτηση αυτή γίνεται για να καταλάβουμε όλοι μας ποια πρέπει να είναι η έννοια του κοινωνικού κράτους και πως πρέπει αυτό να λειτουργεί. Ένα κοινωνικό κράτος που για να πατήσει γερά στα πόδια του, πρέπει να επενδύσει σε Υγεία, Παιδεία και, λαμβάνοντας τη χρονική συγκυρία και στην Αμυνα.
Ένα κοινωνικό κράτος που καλείται να μειώσει τις ανισότητες βοηθώντας αυτούς που βρίσκονται σε δυσχερή θέση, αποθαρρύνοντας τους κοινωνικούς αυτοματισμούς.
Τώρα αν στη συζήτηση αυτή προστεθεί και στο ποιες μεταρρυθμίσεις πρέπει να προχωρήσουμε σε ένα νέο πρωτόγνωρο, για τα δεδομένα της Ελλάδος, εργασιακό περιβάλλον με την τηλεματική εκπαίδευση, την εξ αποστάσεως εργασία και τα εργατικά δικαιώματα που εκπορεύονται από αυτά, ακόμα καλύτερα.
Κλείνοντας, η Κυβέρνηση έχει την ιστορική ευθύνη να καλέσει τουλάχιστον τα κόμματα που διαχειρίστηκαν τη κρίση στη συζήτηση αυτή. Η εμπειρία της οικονομικής κρίσης που έφερε τα μνημόνια κατέδειξε ότι μία μέλισσα μέλι ου ποιεί.