Άρθρα

Σκέψεις ενός ψυχογεωγράφου: Θερινές Γραφές ΙΙ: Αιθέρια φαινόμενα

Του Νεοκλή Μαντά,
διδάκτορα Πολεοδομίας-Ψυχογεωγραφίας,

Στις αρχές του καλοκαιριού είτε σηκώνουμε το βλέμμα στον ουράνιο θόλο είτε στρέφουμε τις ματιές μας στις υπόγειες στοές των μεσογειακών μας πόλεων, γινόμαστε μάρτυρες σπάνιων και ακραίων αστρο(γεω)λογικών φαινομένων. Συνήθως κατά τις θερινές ώρες της κοινής ησυχίας, όταν η μία και μοναδική ανοιχτή τηλεόραση της πολυκατοικίας συνηθίζει να εκπέμπει τον ήχο αγγλικών διαλόγων σε μυρωδάτους νεοελληνικούς ακάλυπτους – πάντα λόγω κάποιου ανοιχτού παραθύρου που χάσκει εξαιτίας της αφόρητης ζέστης – πιάνουμε τον εαυτό μας να κατακλύζεται από φαντασιακές εικόνες μιας Νέας Εποχής, οι οποίες καταφέρνουν να σοκάρουν με την εκτυφλωτική λάμψη τους, την αστρολογική ακρίβεια της πρόβλεψής τους, αλλά και τη γεωμορφολογική δυναμική της εμφάνισής τους. Συνεχίζουμε αυτόν τον νέο κύκλο συναντήσεων από ελλειπτικές μαρτυρίες βασισμένες στα μυθολογικά ντοκουμέντα ενός πλανήτη που μεταμορφώνεται σε ζωντανή σύνδεση και στα παραπλανητικά τεκμήρια ενός κόσμου που έχει ξεχάσει από καιρό να πιστεύει σε οτιδήποτε αόρατο. Για αυτή την Κυριακή, διαβάζουμε τις περικοπές ενός αιθέρια απόκρυφου ευαγγελίου, το οποίο προσπαθεί να εκφράσει – παράτολμα – σε λέξεις τα σήματα της ελπίδας που επιμένουμε να πιστεύουμε και τη γεύση του αέρα που αναπνέουμε.

Πτώση του φεγγαριού σε βράχους Πηλίου 2020, φωτογραφία από το προσωπικό αρχείο του Νεοκλή Μαντά

Κεφ. β’ 1-2 | Περί της Πτώσεως του Φεγγαριού & της Ανόδου του Άψινθου
1. Κατά τις μεγαλύτερες νύχτες του αιώνα, η πανσέληνος έχει σταματήσει να αποτελεί πια εκείνο το περίεργο, ρομαντικό, αποκρυφιστικό ή μεταμορφωτικό φαινόμενο που ασήμωνε το μυαλό, την καρδιά, την ψυχή και το σώμα μας. Κι αν σε προηγούμενες εποχές οι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες, οι μύστες και οι λυκάνθρωποι μελετούσαν, δημιουργούσαν, ξόρκιζαν ή εκτροχιάζονταν λουσμένοι στις κοσμικές αχτίδες, σήμερα τη δόξα του παλαιού δορυφόρου φαίνεται να έχει κλέψει ένας κόκκινος απλανής αστέρας.
2. Στα τέλη του 20ού αιώνα ένας Αζέρος αρχαιολόγος και στην αυγή του 21ου αιώνα ένας Δανός κινηματογραφιστής είχαν συλλάβει την εμφάνιση του αστεριού, κατονομάζοντάς το Nibiru ή Melancholia. Διακομιστής χρυσοβόρων εξωγήινων φυλών ή επιφάνεια μιας προαναγγελθείσας συντέλειας, οι αντένες μας αρχικά εξέλαβαν δυσοίωνα το ουράνιο σώμα. Στην τρέχουσα κοινωνικο-ιστορική συγκυρία, αποτελεί και τη μοναδική μας ελπίδα.

Κεφ. β’ 3-5| Περί της Εξερευνήσεως των Ορίων του Βλέμματος & της Αναπνοής
3. Και τους δόθηκε ανώνυμος ουρανός για να σκεπάζουν τα κορμιά τους ελπίζοντας ή να πλακώνουν τα κεφάλια τους τρομοκρατημένοι. Ένας τεράστιος πνευμονικός ορίζοντας, ικανός για ανάνηψη καρδιών με γλαυκό οξυγόνο ή κατακλυσμό μυαλών με φαιό διοξείδιο.
4. Μα η απεραντοσύνη του ουρανού και τα πνευστά του ενδεχόμενα έμελλε να περιοριστούν κάτω από το φως της νυχτερινής παρατήρησης. Ο άνθρωπος κατονομάζοντας και χαρτογραφώντας τις γωνιές του αστροφόρου θόλου με λόγια Θεών και νόμους Μηχανών, εγκλώβισε όνειρα και εφιάλτες μεταξύ μύθου και αριθμών.
5. Από τότε, όποτε αγναντεύουμε τη γαλάζια θέα, οι ελπίδες κι οι φόβοι μας προσκρούουν πάνω σε κάποια πύρινη ύβρη ή πέτρινη λογική. Ανάβοντας λάμπες θυέλλης κάνουμε τον σταυρό μας ή λαξεύουμε ακάτους, κάνοντας υπολογισμούς. Με λίγα λόγια, συνεχίζουμε τις αναπνοές.

[email protected]

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το