Ο Δημήτρης Ελευθερούλης μοιάζει πως βρήκε τον τρόπο να μαγεύει τον κόσμο με την τέχνη του και να αφήνει άφωνους όσους αντικρίζουν τα έργα του. Ο Βολιώτης συνταξιούχος εδώ και τέσσερα χρόνια δημιουργεί περίτεχνες κατασκευές από… αυγά στρουθοκαμήλου και χήνας. Χάρη στο ταλέντο και την επιδεξιότητα που τον διακρίνουν, κατασκευάζει διακοσμητικά αυγά, με τα οποία κλέβει την παράσταση σκαλίζοντας το τσόφλι τους.
Αν και αυτοδίδακτος, ο Βολιώτης καλλιτέχνης, ανακάλυψε τυχαία την κλίση του στη συγκεκριμένη μορφή τέχνης, η οποία στο εξωτερικό μετράει ιστορία αιώνων. «Ήμουν υπομηχανικός στο επάγγελμα και το 2006 βγήκα στη σύνταξη. Συμπτωματικά ασχολήθηκα με αυτό. Μία ημέρα μπήκα στο ίντερνετ και είδα έναν Κινέζο που έκανε αυτή τη δουλειά. Στην Κίνα μιλάμε για τρομερή παράδοση. Εκεί έχουν διαφορετικά εργαλεία. Με ειδικά μαχαιράκια σκάβουν το αυγό. Άλλη τεχνική, και τα κινέζικα μοτίβα με δράκους, είναι τρομερά. Πραγματικά έργα τέχνης. Το έψαξα λοιπόν, μου άρεσε και με όλη την ευχαρίστηση κάθισα και ασχολήθηκα μ’ αυτό. Είμαι αυτοδίδακτος, ενώ κάθε μέρα μαθαίνω και κάτι καινούριο πάνω στη δουλειά», εξομολογήθηκε ο κ. Ελευθερούλης, ο οποίος στη συνέχεια μίλησε για τη δουλειά του βήμα προς βήμα:
«Αρχικά παίρνω το αυγό και ανοίγω μία τρύπα στη βάση του, ώστε να αδειάσει το περιεχόμενό του. Το καθαρίζω από μέσα με λίγο χλώριο, για να μη μυρίσει και το αφήνω να στεγνώσει. Έπειτα, σχεδιάζω αυτό που θέλω να κάνω και αρχίζω τη διάτρηση και το σκάλισμα. Για να λεπτύνω το τσόφλι, θέλει αρκετό σκάλισμα, ώστε να επιτύχω τις σκιάσεις. Από εκεί και πέρα, άλλοι τα βάφουν με λούστρο, αλλά εγώ περνάω τα αυγά με υγρό γυαλί, για να σκληρύνει το τσόφλι τους. Δεν το κάνω απαραίτητα φωτιστικό. Μπορεί κάποιος να το πάρει και να το έχει απλά σε μία βάση. Απλώς ο φωτισμός του δίνει πιο πολλή χάρη. Τονίζει τις λεπτομέρειες, δημιουργεί παιχνίδια με τις σκιές».
Όσο για τα εργαλεία που χρησιμοποιεί; «Χρησιμοποιώ οδοντιατρικό τροχό. Είμαι οδοντίατρος στα αυγά, για να καταλάβει και ο κόσμος», είπε χαμογελώντας ο Βολιώτης δημιουργός, για να συμπληρώσει: «Ένα αυγό χήνας θα πάρει μία με δύο ημέρες μέχρι να το τελειώσω. Για ένα αυγό στρουθοκαμήλου, ανάλογα το αντικείμενο, μπορεί να χρειαστώ ένα μήνα, ίσως και παραπάνω».
Η συλλογή του μετράει ήδη εκατοντάδες κομμάτια, με τον ίδιο να λέει: «Κάπου στα 300 κομμάτια έχω φτιάξει αυτά τα τέσσερα χρόνια που ασχολούμαι. Μικρά και μεγάλα αυγά. Το πρώτο μου αυγό ήταν με πεταλούδες και ένα λουλούδι. Δύσκολο σχέδιο, όχι αστεία. Μπήκα κατευθείαν στα βαθιά. Κολύμπησα στον ωκεανό. Γενικότερα προτιμώ τα αραβουργήματα, που είναι πιο περίπλοκα και σύνθετα έργα. Κάποτε σε ένα αραβούργημα έκανα 13.500 τρύπες. Έπειτα φτιάχνω παραστάσεις ζώων και φυτών, μέχρι και προσωπογραφίες. Για παράδειγμα, εδώ στο bazaar του Γηροκομείου έχω τον Τσε Γκεβάρα και τη Μέριλιν Μονρόε. Πιο παλιά έφτιαξα τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου».
Ο κ. Δημήτρης Ελευθερούλης γύρισε πίσω το χρόνο και θυμήθηκε το πρώτο σκαλιστό αυγό που ολοκλήρωσε: «Τρελάθηκα, γιατί ένιωσα ότι μεγαλούργησα. Δεν είναι κάτι απλό. Πρόκειται για μία δημιουργία ξεχωριστή και διαφορετική από τα συνηθισμένα. Είναι δουλειά που θέλει τρομερή υπομονή, αλλά και προσοχή. Διότι εδώ δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις λάθος, ειδάλλως αχρηστεύεται το αυγό. Έτσι και μία τρύπα βγει διαφορετική απ’ ό,τι πρέπει, μόλις το βάλεις στο φως, θα φανεί μεμιάς η ανομοιογένεια. Όταν τελειώνω και δεν έχει σπάσει το αυγό, σημαίνει ότι πέτυχε. Όλες τις άλλες στιγμές φοβάμαι. Μια φορά είχα κάνει σε ένα αυγό 10.000 τρύπες. Το παραμέρισα, για να το δουλέψω την επόμενη ημέρα, αλλά όταν ξύπνησα και πήγα στο εργαστήριο, είχε σπάσει. Βέβαια κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα».
Όσο για τα συναισθήματα που τον κατακλύζουν κάθε φορά που τελειώνει ένα αυγό; Ο κ. Δημήτρης Ελευθερούλης αποκάλυψε μία ευαίσθητη πλευρά του εαυτού του, δείχνοντας ότι πάνω απ’ όλα η ομορφιά πηγάζει μέσα από τη ψυχή του κάθε ανθρώπου: «Δυστυχώς ο κόσμος δεν έχει λεφτά να τα πάρει με ευκολία. Δεν πειράζει όμως. Μου αρκεί που το θαυμάζουν. Τότε χαίρομαι δέκα φορές. Άλλωστε, δεν βιοπορίζομαι από αυτό, είναι το χόμπι μου. Ή όπως όταν φτιάχνω αυγά για τα εγγονάκια μου, που έχω από τις δύο κόρες μου. Όταν με βλέπουν, χοροπηδάνε από τη χαρά τους. Κι αυτό για μένα είναι η καλύτερη ανταμοιβή στον κόσμο».