Σύσφιγξη σχέσεων μέσα από έκθεση φωτογραφίας “Θ”

Με την ευκαιρία της έκθεσης φωτογραφίας με θέμα «Newport Σκιάθος -Αδελφοποιημένα Νησιά, Η ιστορία τους, μέσα από 30 φωτογραφίες», τα εγκαίνια της οποίας θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 21 Μαρτίου, 19:30, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μπούρτζι», του Δήμου Σκιάθου, η Chrissy Logothets, πρόεδρος του «Newport-Skiathos Club» μιλά στη «Θ» και μεταφέρει την αγάπη της για το νησί. Αναφέρεται στους στενούς δεσμούς των δυο αδελφοποιημένων περιοχών και τη συνεργασία Σκιάθου – Newport για την περαιτέρω σύσφιγξη των σχέσεών τους.

Συνέντευξη στη «Θ»

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με το Σύλλογο «Newport – Σκιάθος»;
Η αγάπη του πατέρα μου για τη Σκιάθο είναι ο λόγος που ασχολήθηκα με το Σύλλογο «Newport – Σκιάθος». Όταν μου ζητήθηκε να γίνω πρόεδρος του Συλλόγου, βίωνα μια δύσκολη περίοδο στη ζωή μου, καθώς ο πατέρας μου είχε πρόσφατα και αναπάντεχα πεθάνει. Κάτι κτύπησε στην καρδιά μου και με παρότρυνε να δεχθώ την πρόταση να ασχοληθώ με το Σύλλογο.
Οι παππούδες μου μεγάλωσαν στο νησί της Σκιάθου. Αργότερα μετανάστευσαν στο Newport. Όταν ο πατέρας μου ενηλικιώθηκε, ο παππούς μου τον συμβούλευσε να ταξιδέψουν μαζί στη Σκιάθο για να παντρευτεί μίαν Σκιαθίτισσα. Αυτό κι έκανε.
Σαν μικρό παιδί, θυμάμαι πόσο σημαντικό ήταν για τον πατέρα μου να επισκέπτεται τη Σκιάθο με την οικογένειά του, όσο το δυνατόν συχνότερα. Ποτέ δεν κατάλαβα την αγάπη του πατέρα μου για τη Σκιάθο, μέχρι το πρόσφατο ταξίδι μου, τον περασμένο Απρίλιο.

Πόσο ισχυροί είναι οι δεσμοί μεταξύ του Newport και της Σκιάθου;
Οι πρόγονοί μου από τη Σκιάθο ίδρυσαν την πρώτη ελληνική κοινότητα στο Newport. Από εκείνη τη στιγμή, κάθε γενιά που ακολουθούσε συνέβαλε στην ενίσχυση αυτού του δεσμού. Οι προηγούμενες και οι τρέχουσες ηγεσίες της πόλης του Newport και του Δήμου Σκιάθου συνεχίσουν να εργάζονται για τη σύσφιγξη των δεσμών τους.

Είναι οι νεαροί Αμερικανοί πρόθυμοι να μάθουν για τη Σκιάθο ή να την επισκεφθούν;
Η νέα γενιά ενδιαφέρεται, καθώς δεν θεωρεί δεδομένη την ελληνική κληρονομιά της. Είμαι εντυπωσιασμένη από το γεγονός ότι φαίνεται να την βλέπουν ως ένα δώρο. Τιμούν την ελληνική κληρονομιά τους. Όταν ήμουν μικρό παιδί, δεν είχα κίνητρα για να μάθω την ελληνική γλώσσα. Αντιθέτως, η δωδεκάχρονη ανιψιά μου πηγαίνει στο αμερικανικό σχολείο, μαθαίνει μπαλέτο, softball και παρακολουθεί μαθήματα στο ελληνικό σχολείο. Κάθε βράδυ, αφού τελειώσει τις υποχρεώσεις της για το αμερικάνικο σχολείο, πηγαίνει στο σπίτι της γιαγιάς της για την εξάσκηση των μαθημάτων του ελληνικού σχολείου. Ζηλεύω τον τρόπο με τον οποίο η ανιψιά μου μιλάει την ελληνική γλώσσα τόσο όμορφα. Τα τελευταία χρόνια, έχει έναν κουμπαρά και μαζεύει χρήματα, με την ελπίδα ότι σύντομα θα είναι σε θέση να ταξιδέψει στη Σκιάθο.
Κλείνοντας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, μια εμπειρία μου από την επίσκεψή μου στη Σκιάθο. Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις. Πιστεύω στην καλή τύχη. Η καλή τύχη είναι ένας άλλος τρόπος που ο Θεός μας καθοδηγεί. Εν αγνοία μου, είχα αρχίσει ένα προσωπικό ταξίδι πίσω το 2013, όταν αποδέχτηκα την ευκαιρία να γίνω πρόεδρος του Σύλλογο Newport – Σκιάθος. Στο πρόσφατό μου ταξίδι στη Σκιάθο, τον περασμένο Απρίλιο, παρακολούθησα την ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής στην εκκλησία της Παναγίας τη Λιμνιάς. Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας, αισθάνθηκα την παρουσία του πατέρα μου. Βλέπετε, ο πατέρας μου πέθανε απροσδόκητα. Δεν πήρα ποτέ την ευκαιρία να τον αποχαιρετίσω. Μέσα από αυτό, έκλεισε μέσα μου, αυτή η σημαντική «εκκρεμότητα».