Του Απόστολου Παντσά
Όταν το έλασσον μετατρέπεται σε μείζον , όταν η αμηχανία μετατρέπεται σε πατριωτισμό, όταν η ρηχότητα σε εμβρίθεια , όταν η αμετροέπεια σε πολιτική άποψη τότε είναι σίγουρο ότι χρειαζόμαστε και μεις στη Ελλάδα του 2019 ένα Ministry of silly walks για να διαχειριστεί επιτυχώς τον , με γεωμετρική πρόοδο , αυξανόμενο πολλαπλασιασμό των διαφόρων sillies , politics and citizens . Και εννοώ όλους αυτούς που απαθείς στέκονται μπροστά στα σημαντικά και τα σοβαρά ,τις διαχρονικές “τρύπες ” και τα ελλείμματα της κοινωνίας μας . Είμαι βέβαιος ότι ακόμη και οι Monty Python θα σήκωναν τα χέρια ψηλά , και θα έμεναν χωρίς δουλειά σίγουρα αν έριχναν μια μάτια στην τοπική κοινωνία. Στο δημοτικό συμβούλιο το σκηνικό παραμένει πάντα σε mood τηλεοπτικού σώου με σκετσάκια και events στα οποία η πλειοψηφία Μπέου ( μαζι με τα εξαπτέρυγα της πλέον ) έχει αναβαθμιστεί σε ” κυβερνητικό υποβολείο” και ως άλλος Σβαρτσενέγκερ σε ρόλο Terminator εξολοθρεύει την όποια άλλη άποψη. Θα χρειαζόμασταν καμιά πενηνταριά επεισόδια για τους “Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης” για να αποδοθεί σωστά τόσο αυτό το τοπικό “Ιπτάμενο Τσίρκο” από κάποιους νέους Monty Python και όσο και η τοπική κοινωνία που «ανοήτως τρεκλίζει» , άβουλη και μοιραία εδώ και καιρό χαχανίζοντας και τερπόμενη με τους «ηρωισμούς» τα μπινελίκια τους λεονταρισμούς , και το «χιούμορ» του μεγάλου τους , τοπικού Κιμ .