Tου Γιάννη Ιατρού
Την προηγούμενη εβδομάδα, στο πάνθεον των ιστορικών στιγμών της χώρας μας, στη λίστα των φωτεινών επετείων αυτού του λαού, προστέθηκε ακόμα μία: Η 7η Οκτωβρίου του 2020 είναι η μέρα που η Ελλάδα, η ελληνική δικαιοσύνη, ο ελληνικός λαός και, σε έναν βαθμό, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, έδωσε την απάντησή του για ακόμα μια φορά στον φασισμό. Η θέση των ναζί δεν είναι καμία άλλη παρά αυτή στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Στο πιο βαθύ κελί, πίσω από τα σίδερα. Η λαμπερή αυτή ημέρα πρέπει να είναι δίδαγμα για όλους. Και να μην την ξεχάσουμε. Καθώς και να μην ξεχάσουμε ποιοι έπαιξαν με τις τοξικές ιδέες αυτού του μορφώματος, τις ανέδειξαν, τους κάνανε πλάτη. Η Χρυσή Αυγή είναι και επίσημα εγκληματική οργάνωση. Δεν το μάθαμε σήμερα. Το ξέραμε πάντα. Όμως, κάποιοι όψιμα την τελευταία εβδομάδα επιχείρησαν να προβάλλουν τα αντιφασιστικά τους φρονήματα. Το προηγούμενο διάστημα, σιωπή. Από την άλλη, κάποιοι σιώπησαν και τώρα. Η σιωπή είναι συνενοχή. Δεν είναι όμως μόνο όσοι σωπαίνουν. Είναι και όσοι προβαίνουν με αγωνία σε τρομακτικούς συμψηφισμούς. Όσοι διακηρύττουν ότι το μαχαίρι με το γιαούρτι είναι το ίδιο. Ότι δηλαδή μία οργανωμένη δολοφονία ενός ανθρώπου του οποίου την ύπαρξη βαφτίζει «κατώτερη» ένα άρρωστο, μισάνθρωπο και μισαλλόδοξο μυαλό μπορεί να συγκριθεί με μία αυθόρμητη εκδήλωση διαμαρτυρίας και περιφρόνησης κυβερνητικών αποφάσεων. Όσοι θολώνουν το αντιφασιστικό μήνυμα, προσπαθώντας να το αντιπαραβάλλουν με τις αντικομμουνιστικές φαντασιώσεις τους. Αντιφασίστας και αντικομμουνιστής, δεν γίνεται.
Η πρεμούρα τους να επισκιάσουν το επίδικο της ημέρας με ανιστόρητες θεωρίες των δύο άκρων, αποτελεί έμμεση στήριξη. Αυτήν που παρείχαν πάντα. Όσοι θολώνουν το αντιφασιστικό μήνυμα, προσπαθώντας να αντιπαραβάλλουν την εγκληματική δράση των ναζί με την τραγωδία της Μαρφίν. Αρνούμαι να δεχτώ ότι για τον θάνατο τριών ανθρώπων στη Μαρφίν ευθύνεται κάποιος από τους ειρηνικούς διαδηλωτές εκείνης της ιστορικής πορείας -γεγονός που εντείνεται από την ανεπάρκεια (ή απροθυμία;) της Αστυνομίας να εντοπίσει τους ενόχους. Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι την τράπεζα έκαψε κάποιος διαδηλωτής, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι δεν ήταν ατύχημα, αλλά σκόπιμη ενέργεια, μιλάμε για ένα μεμονωμένο περιστατικό, τραγικό και καταδικαστέο. Η φασιστική βία δεν είναι ένα ατύχημα, ένα τυχαίο περιστατικό βίας, ένα έγκλημα. Είναι ιδεολογία. Οι επιθέσεις σε μετανάστες, οι επιθέσεις στο ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, οι επιθέσεις στους Αιγύπτιους ψαράδες και η δολοφονία του Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα, δεν ήταν η κακιά η στιγμή. Ήταν η συντεταγμένη και συνειδητή εκπλήρωση των ιδεών που φέρουν οι νεοναζί στα αρρωστημένα κεφάλια τους. Όσοι θολώνουν το αντιφασιστικό μήνυμα, βλέποντας τη μήτρα της Χρυσής Αυγής στον «λαϊκισμό».
Όπως ο Έλληνας πρωθυπουργός μας, Κυριάκος Μητσοτάκης, του οποίου η σημερινή δήλωση χαρακτηρίστηκε από την αγωνία να συνδέσει τους αντιπάλους του με τη δράση του ναζιστικού μορφώματος και την απόπειρα να πιστωθεί η συντηρητική, δεξιά παράταξή του τη δίωξη των ναζί. Λες και δε γνωριζόμαστε σε αυτή τη χώρα. Λες και ξεχνάμε. Λες και ξεχνάμε την εγγύτητα των ιδεών τους, του λόγου τους, των στελεχών τους. Τα στελέχη της που ως γενικοί γραμματείς της κυβέρνησης Σαμαρά συνδιαλέγονταν μαζί τους – λέγε με Μπαλτάκο. Τα στελέχη που δήλωναν χωρίς να διαψεύδουν «καλύτερα ο γιος μου χρυσαυγίτης παρά Συριζαίος και κομμουνιστής» – λέγε με Άδωνη. Τα στελέχη που περηφανεύονταν πως «η Χρυσή Αυγή μου φέρεται με το σεις και με το σας» – λέγε με Ντόρα. Τα στελέχη που ως δημοσιογράφοι διερευνούσαν το ενδεχόμενο συμπόρευσης με μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή» – λέγε με Μπάμπη Παπαδημητρίου. Που ανησυχούσαν για την ψυχολογική κατάσταση του ναζί δολοφόνου Ρουπακιά «ο οποίος σε ανθρώπινο επίπεδο πρέπει να είναι ράκος», ενώ η μάνα του Φύσσα είναι «λυτή» – λέγε με Μπογδάνο. Αφού πρώτα προσπάθησαν να μας πείσουν πως τα κίνητρα της δολοφονίας του Φύσσα ήταν οπαδικά – λέγε με «Σκάι». Λες και ξεχνάμε ότι η δήλωση-πλυντήριο της φασιστικής βίας διά στόματος του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι «η Χρυσή Αυγή είναι σαν να μην υπάρχει.
Η βία στην Ελλάδα προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά» αναρτήθηκε σε περίοπτη θέση στην ιστοσελίδα της εγκληματικής οργάνωσης, Χρυσής Αυγής. Όσοι θολώνουν το αντιφασιστικό μήνυμα, τη σημασία της ημέρας, την ιστορικότητα της στιγμής, προκαλώντας αναίτια επεισόδια με τη χρήση αστυνομικής βίας. Όταν μιλάνε ψευδώς για αντιεξουσιαστές με μολότοφ, αποδεικνύοντας πως η επιλογή είναι συνειδητή και οργανωμένη. Ήμασταν εκεί, και ήμασταν πολλοί. Ξέρουμε τι έγινε. Είδαμε την αύρα να εκτοξεύει νερό δευτερόλεπτα μετά την ανακοίνωση της ετυμηγορίας, λίγο πριν εκτοξευθούν κρότου-λάμψης και δακρυγόνα. Εισπνεύσαμε τα χημικά την ώρα που δακρυσμένοι αγκαλιάζαμε τους διπλανούς μας, μικροσκοπικά έρμαια μπροστά στο μέγεθος της στιγμής, μπροστά στην Ιστορία που γραφόταν. Δάκρυα συγκίνησης έδωσαν τη θέση τους σε δάκρυα που προκάλεσαν τα δακρυγόνα. Και τότε θυμηθήκαμε, και τότε καταλάβαμε. Ήμασταν πολλοί, και μας φοβούνται. Γιατί, όπως έχει γράψει και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, «ο φασισμός είναι καπιταλισμός». Και ίσως τώρα έρθει και η δική του σειρά.