Με γεγονότα-σταθμούς της ελληνικής ιστορίας, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα έχουν εμπλουτιστεί μέσα από εικαστικές πινελιές οι αίθουσες του 2ου ΓΕΛ Νέας Ιωνίας σε ένα πολύχρωμο τοπίο αναμνήσεων, ιδεών και προσδοκιών.
Οι μαθητές εμπνέονται μέσα από την τέχνη που είναι αποτυπωμένη στους τοίχους των διαδρόμων και των αιθουσών και μπορούν να συνδεθούν ακόμη περισσότερο με τα διάφορα διδακτικά αντικείμενα.
Μάλιστα η ζωγραφική κατάφερε να αποτυπώσει τον χαρακτήρα του κάθε μαθήματος μέσα από την καλλιτεχνική μάτια και εμπλουτισμένη με στίχους και λόγια που δημιουργούν όρεξη για τη μόρφωση.
Την εικόνα ενός ζωντανού μουσείου της ιστορίας και της τέχνης συναντά κανείς στο 2ο ΓΕΛ Νέας Ιωνίας, το οποίο από ένα μουντό κτίριο όπως είναι σχεδόν όλα τα σχολικά διδακτήρια που κατασκευάστηκαν εδώ και δεκαετίες, πλέον αποκτά χρώμα, ζωντάνια, φαντασία. Εξάλλου παιδαγωγικό εργαλείο αποτελεί συνολικά ένα σχολείο, ακόμη και οι τοίχοι, οι διάδρομοι, αν αξιοποιηθούν.
Η φιλόλογος του σχολείου κ. Μαργαρίτα Παπαϊωάννου είναι η καθηγήτρια που ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια την προσπάθεια για μια συνολική εικαστική παρέμβαση στο διδακτήριο.
Και συνεχίζει ακούραστα, με την ίδια έμπνευση και διάθεση να δημιουργεί.
Φέτος βρισκόταν στο σχολείο σχεδόν όλο το καλοκαίρι από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ και ζωγράφιζε στους διαδρόμους του ισογείου τις αφίσες από όλες τις θεατρικές παραστάσεις που έδωσε η θεατρική ομάδα των «ντελικάτων εραστών» από το 2006 μέχρι και σήμερα, της οποίας είναι υπεύθυνη. Μαζί της ήταν και ο απόφοιτος του 2ου ΕΠΑΛ Νέας Ιωνίας και μέλος της θεατρικής ομάδας αποφοίτων Νίκος Γκουντάρας που τη βοήθησε στο κομμάτι της ζωγραφικής.
Η ίδια υπογράμμισε τη στήριξη που είχε από τον διευθυντή κ. Μπαζιάνα και τον υποδιευθυντή κ. Μπλατσή για την υλοποίηση του έργου της
«Πιστεύοντας ότι μέσα στο σχολείο πρέπει να υπάρχει η ιστορία της Ελλάδας αποφάσισα να ξεκινήσω τις εικαστικές παρεμβάσεις ώστε όλα αυτά τα γεγονότα να επικοινωνηθούν ακόμη περισσότερο στους μαθητές» τόνισε η κ. Μαργάριτα Παπαϊωάννου και πρόσθεσε πως «φέτος ζωγραφίσαμε όλους τους διαδρόμους με τις αφίσες των θεατρικών παραστάσεων της ομάδας του σχολείου. Επίσης στους διαδρόμους του πρώτου ορόφου υπάρχουν τα πορτρέτα μουσικοσυνθετών και τραγουδιστών, ενώ παράλληλα ανοίξαμε φύλλα βιβλίου με μελοποιημένη ποίηση».
Οι αίθουσες και οι διάδρομοι μυρίζουν τέχνη. «Όταν ξεκίνησα να ζωγραφίζω τις αίθουσες στην αρχή της κρίσης, μια εποχή που όλοι ήμασταν σκεφτικοί και θλιμμένοι, σκέφτηκα πώς θα μπορούσα να αλλάξω την ψυχολογία των μαθητών που μπορεί οι γονείς τους να είχαν μείνει άνεργοι ή ήταν στην αβεβαιότητα. Και το φάρμακο για την αλλαγή της διάθεσης ήταν το χρώμα, η γνώση και η περηφάνια. Συνολικά έχω ζωγραφίσει δεκατέσσερις αίθουσες με ξεχωριστή θεματική ενότητα η καθεμιά, όπως φιλοσοφία, μαθηματικά, ιστορία».
Το πολύ ενδιαφέρον είναι πως οι μαθητές σέβονται τις εικαστικές παρεμβάσεις.