Tου Γεώργιου Καπουρνιώτη
Παρατηρήθηκε άνοδος της οικονομίας το τελευταίο διάστημα και πιο συγκεκριμένα μετά την καραντίνα. Ένας από τους δείκτες που το δείχνουν είναι και η επιχειρηματική κερδοφορία, η οποία καταγράφει ήδη ετήσια άνοδο 3%, σύμφωνα με ανάλυση της Εθνικής Τράπεζας. Η ίδια ανάλυση επισημαίνει πως οι αμοιβές των εργαζομένων παραμένουν υπό πίεση καταγράφοντας νέα ετήσια μείωση κατά 4,6%.
Παρά τα ανοδικά αποτελέσματα στην οικονομία, πολλοί εργαζόμενοι βρίσκονται στα όρια της απογοήτευσης. Γιατί άραγε; Γιατί πολλοί λόγω της κατάστασης έχασαν τη δουλειά τους. Κι όσοι δουλεύουν ακόμα πληρώνονται με «ψίχουλα». Οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί, με αποτέλεσμα οι νέοι να μην σκέφτονται τη δημιουργία οικογένειας, την απόκτηση παιδιών ή την αγορά ενός σπιτιού. Γιατί απλά δεν μπορούν να στηρίξουν οικονομικά τέτοιου είδους αποφάσεις. Κάποια πράγματα που ήταν δεδομένα μέχρι πριν μία δεκαπενταετία, σήμερα φαντάζουν μακρινά όνειρα. Βομβαρδίζονται με γνώσεις, αποκτώντας πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, παρακολουθούν διαρκώς σεμινάρια και συνέδρια για να είναι συνεχώς ενημερωμένοι για τις εξελίξεις στην επιστήμη τους. Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Να εργάζονται για μισθούς που δεν ανταποκρίνονται στα προσόντα τους ή πολλοί από αυτούς να μην αξιοποιούν καν τα πτυχία και τις γνώσεις τους γιατί υπάρχει ανεργία στον τομέα που έχουν ειδικευτεί.
Αποτέλεσμα της κρίσης και όλων των δυσκολιών που έχει αντιμετωπίσει η χώρα μας τα τελευταία έτη, είναι η επιβάρυνση των ελληνικών επιχειρήσεων καθώς βρίσκουν, εκπαιδεύουν, αναπτύσσουν εργαζομένους, για να τους χάσουν στη συνέχεια με ευκολία από ανταγωνίστριες επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Ακόμα και σε υποτίθεται κορεσμένα επαγγέλματα όπως των γιατρών παρατηρείται το τελευταίο διάστημα μια μεγάλη έλλειψη, καθώς οι λίγοι διαθέσιμοι που εργάζονται με μικρές αμοιβές στις ιδιωτικές κλινικές πλέον είτε έχουν απορροφηθεί από το δημόσιο ή έχουν μετακομίσει στο εξωτερικό εξαιτίας των υψηλότερων μισθών. Δεν είναι τυχαίο που οι καλύτεροι Έλληνες επιστήμονες έχουν διαπρέψει σε ξένες χώρες…
Πολλοί καταστηματάρχες ή άνθρωποι που κάνουν χειρωνακτικά επαγγέλματα, αναζητούν εργαζόμενους και παραπονιούνται διαρκώς ότι δεν βρίσκουν! Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ένας υπεύθυνος μεγάλης κατασκευαστικής εταιρείας: «Εάν συνεχιστεί η διαρροή, δεν θα παραδώσουμε τα κτίρια που έχουμε αναλάβει. Δεν υπάρχουν χέρια!». Άνθρωποι και μάλιστα άξιοι να εργαστούν υπάρχουν! Όμως το κράτος έχει ισοβαθμήσει τις αποδοχές του μισθού του εργαζομένου με τα επιδόματα που μπορεί να λάβει χωρίς να εργάζεται. Παραδείγματος χάριν, οι μηνιαίες απολαβές από το ταμείο ανεργίας είναι 400 ευρώ, ενώ ο βασικός μηνιαίος μισθός ενός ανειδίκευτου εργαζόμενου πλήρους ωραρίου είναι 533 ευρώ. Γιατί κάποιος να έχει όρεξη να δουλέψει στην Ελλάδα; Γιατί τα νέα μυαλά της χώρας μας να μην εργαστούν σε χώρες που τους προσφέρουν υψηλές αμοιβές, ασφάλιση, προοπτικές εξέλιξης και μία καλή μελλοντική σύνταξη;
Πολλές ευρωπαϊκές χώρες απορρόφησαν ένα υψηλό ποσοστό εργαζομένων με κυρίαρχη τη Γερμανία. Σε πρόσφατο ταξίδι, φίλου μου, σε γερμανικές πόλεις, διαπίστωσε πόσο συχνά άκουγε στους δρόμους που περπατούσε την ελληνική γλώσσα! Παρατηρούσε ολοένα και περισσότερα ελληνικά καταστήματα, κυρίως εστιατόρια. Κι όταν ρωτούσε συμπατριώτες που συναντούσε σε διάφορα σημεία των πόλεων, γιατί εργάζονται εκεί, του απαντούσαν άλλοι πως θέλουν να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά τους, άλλοι πως θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια και να ακολουθήσουν τα όνειρά τους. Οι Έλληνες εργαζόμενοι στην Ευρώπη αυξάνονται εκθετικά και αποκτούν διακρίσεις σε πολλές επιστήμες.
Τι απέγιναν οι νέοι που έμειναν ακόμα στην Ελλάδα; Απορρίφθηκαν από την αγορά του ντελίβερι, η οποία γνωρίζει πρωτοφανή άνθιση στην εποχή του κορωνοϊού. Με πιο εύκολες συνθήκες εργασίας και λιγότερη σωματική κόπωση, αρκετοί προτιμούν να εργαστούν ως διανομείς φαγητού ή του καφέ παρότι γνώριζαν εκ των προτέρων πως θα αμειφθούν λιγότερο και οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ επικίνδυνες. Δηλαδή βλέπουμε, πολλές φορές, πάνω στις μηχανές ανθρώπους – επιστήμονες που το ίδιο το κράτος τους πλήρωσε για να σπουδάσουν … και αναρωτιόμαστε για τους λόγους που μπορεί να συμβαίνει αυτό.
Αξίζει να σημειωθεί πως κανένα επάγγελμα δεν είναι κακό, ούτε και ντροπή. Απλά όταν επενδύεις στη ζωή σου και φιλοδοξείς να γίνεις επιστήμονας, καλλιτέχνης, εκπαιδευτικός, είναι άσχημο να καταλήγεις να εργάζεσαι με 3 ευρώ / ώρα. Δεν απαιτείται για να οδηγείς μηχανάκι και για να κάνεις διανομή φαγητού να έχεις πτυχίο, μεταπτυχιακό ή / και διδακτορικό!! Και οι συνθήκες εργασίας απαράδεκτες. Με καύσωνα, βροχή, αρρώστιες, πυρετούς κι ένα μηχανάκι, να τρέχουν για να παραδώσουν καφέ, γλυκά, τρόφιμα ή ότι άλλο κάποιος χρειαστεί.
Εν κατακλείδι, δεν πρέπει να θολώνει η εικόνα της Ελλάδας ως επενδυτικού προορισμού για τους ξένους και ιδιαίτερα για τους νέους πολίτες της όταν δεν μπορούν σε κάποιες περιπτώσεις να ακουμπήσουν τα προϊόντα της ή τις υπηρεσίες που θα παραχθούν εντός της χώρας. Το θέμα των νέων και των αμοιβών τους είναι πρωτίστως υπόθεση του ιδιωτικού τομέα και τώρα οι επιχειρήσεις θα πρέπει να τους δείξουν εμπιστοσύνη και ότι ξέρουν να επενδύουν σε αυτούς. Οι διψασμένες επιχειρήσεις λόγω της πολυετούς κρίσης να μοιραστούν το όφελός τους μαζί τους για να «ονειρεύονται», επιτέλους, και αυτοί. Το ίδιο το κράτος οφείλει να βοηθήσει τις επιχειρήσεις και παράλληλα τα νέα παιδιά. Πρέπει να μείνουν στη χώρα και να διαπρέπουν στις επιστήμες τους. Η χώρα μας τους χρειάζεται για να μπορέσει να διατηρήσει υγιές το σύστημά της.