Τα 40 χρόνια μόχθου, δράσης και ιστορίας συμπλήρωσε φέτος ο Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Κερασιωτών Πηλίου. Ο φορέας δημιουργήθηκε το 1977 ως «Σύλλογος Αποδήμων και Φίλων Κερασιάς Πηλίου». Το φθινόπωρο του 1983 έλαβε τη σημερινή του ονομασία.
Τα μέλη του Συλλόγου, αλλά και οι κάτοικοι του χωριού με τη συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις του φορέα, συνέβαλλαν με φιλοτιμία και φιλοπατρία στην επιτέλεση ενός τεράστιου έργου, που έχει ως βασικό στόχο την «Αναβίωση της Άνω Κερασιάς». Πρώτος πρόεδρος του Συλλόγου υπήρξε ο αείμνηστος Σωτηρίου Τηλέμαχος. Ακολούθησαν και άλλοι, όπως ο Παπανικολάου Δημήτριος, που είναι και ο μακροβιότερος όλων, οι αείμνηστοι Μανώλης Παναγιώτης και Λεφούσης Ηλίας, οι κατοπινοί Αναγνώστου Βασιλική και Κυριαζής Κωνσταντίνος και η σημερινή Παπαδημητροπούλου Ελένη.
Ο Σύλλογος απ’ αρχής ακολούθησε μια δύσκολη και ανηφορική πορεία. Αυτή συνίσταται στις εξής αρχές: (α) Διατήρηση της μνήμης των σημαντικών ιστορικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν στην Κάτω και Άνω Κερασιά, καθώς και στη γύρω περιοχή, (β) διαφύλαξη των ιδιαίτερων πολιτιστικών γνωρισμάτων του χωριού, καθώς και ανάδειξή τους και (γ) προστασία, ευαισθητοποίηση και ενημέρωση για το περιβάλλον της περιοχής.
Σημαντικότερες δράσεις
Κάποιες από τις σημαντικότερες δράσεις του Συλλόγου, που έλαβαν μέρος κατά τη διάρκεια των 40 ετών της παρουσίας του, αποδεικνύουν την ευρύτητά τους. Ορισμένες απ’ αυτές πραγματοποιήθηκαν με τη βοήθεια των Τοπικών Αυτοδιοικήσεων της περιοχής και άλλες με την αγάπη των μελών του. Όλες όμως, εμπεριείχαν διαχρονικά το στοιχείο του μόχθου και της ανιδιοτέλειας. Ένα μέρος των σημαντικών δράσεων είναι οι παρακάτω:
-Δημιουργία του πρώτου ημερολογίου του Συλλόγου το 1978 με φωτογραφίες του Στουρνάρα Νικολάου, που είχε στενές σχέσεις με την Κερασιά. Ο Σύλλογος από τότε συνεχίζει να εκδίδει κάθε χρόνο ημερολόγιο, με ποιότητα και αισθητική.
-Βραδιά Κερασιάς τον Δεκέμβριο του 1978 στο Δημαρχείο του Βόλου σε μια κατάμεστη αίθουσα. Ομιλητής ήταν ο Ηλίας Λεφούσης, ο οποίος είχε αναφερθεί στις ιστορικές και λαογραφικές παραδόσεις του χωριού. Αντίστοιχες εκδηλώσεις συνεχίζονται να πραγματοποιούνται μέχρι και σήμερα με θέματα ποικίλα.
-Διάνοιξη του δρόμου Κάτω Κερασιάς – Άνω Κερασιάς το 1980 με κόστος που καλύφθηκε από τον Σύλλογο (923.000 δρχ.). Ένα έργο με πολλαπλή σημασία, αφού είχε περιβαλλοντική, ανθρωπογενή, πολιτισμική επίδραση. Το 2002 το έργο αυτό ολοκληρώθηκε με τη συμβολή του τότε νομάρχη κ. Π. Σκοτινιώτη.
-Ανάπλαση της πλατείας της Άνω Κερασιάς με χρηματική προσφορά του Αλ. Γκούντα, καθώς και ανακατασκευή της καμένης από τους Γερμανούς εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων.
-Έναρξη, στη δεκαετία του 1980, του αγώνα για την οριστική παύση της εξόρυξης μαρμάρων στην περιοχή της Άνω Κερασιάς. Οριστική παύση το 2000.
-Σύσταση το 1985 τμήματος εκμάθησης παραδοσιακών χορών για παιδιά και ενηλίκους του χωριού. Μεταγενέστερα η Κερασιώτισσα δασκάλα χορού Αντιγόνη Μανώλη συνδύασε την ιδιότητά της με δρώμενα στις εθνικές επετείους.
-Προτροπή του Συλλόγου προς τον συγγραφέα Ηλία Λεφούση για τη συγγραφή της ιστορίας του χωριού της Κερασιάς. Ο Ηλίας Λεφούσης, που για χρόνια συγκέντρωνε υλικό για την πατρίδα του, έγραψε και εξέδωσε το 1993 το βιβλίο «Η Κερασιά του Βόλου».
-Μελέτη δημιουργίας Κέντρου Οικογνωσίας με μουσείο Φυσικής Ιστορίας και τράπεζας διατήρησης σπόρων αυτοφυούς χλωρίδας του Πηλίου στην Κάτω Κερασιά. Η μελέτη ήταν δωρεά του επίτιμου καθηγητή του ΑΠΘ Ι. Μελέντη και του ζεύγους των καθηγητών φυσιογνωστών Δημητρίου και Αγλαΐας Οικονομίδη (1994).
-Καθιέρωση Αυγουστιάτικης Μουσικής Εκδήλωσης υπό το φως της πανσελήνου στην Άνω Κερασιά. Η εκδήλωση φέτος συνεχίστηκε για 16η χρονιά.
-Έναρξη το 2002 της προσπάθειας για την ανακήρυξη της Άνω Κερασιάς ως «ιστορικού τόπου» μέσω του υπουργείου Πολιτισμού και ύστερα από την προτροπή του κ. Παλιούρα Δ., του τότε προϊστάμενου της 5ης Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων. Επίτευξη στόχου το 2015 (ΦΕΚ 269 /31-12-2015). Ο χαρακτηρισμός ως «Ιστορικός Τόπος» αποτελεί γεγονός μοναδικό σ’ όλη τη Θεσσαλία. Δημιουργεί όχι μόνο για την περιοχή (Δήμος Ρήγα Φεραίου), αλλά και για όλη τη Μαγνησία, νέα πολιτιστικά, ιστορικά, ακόμη και περιβαλλοντικά δεδομένα. Ο οικισμός πλέον θα βρίσκεται σε καθεστώς προστασίας από το υπουργείο, με φυσική συνέπεια τη δυνατότητα δημιουργίας ενός δομημένου χώρου προσαρμοσμένου στο φυσικό περιβάλλον του Βορείου Πηλίου και οπωσδήποτε στο ιστορικό παρελθόν του χωριού. Το πρώτο έναυσμα μετά τον χαρακτηρισμό έρχεται από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και συγκεκριμένα από τον αναπληρωτή καθηγητή Μανωλίδη Κωνσταντίνο με την ανάθεση του ερευνητικού θέματος «Άνω Κερασιά – Περιήγηση και καταγραφή στον Ιστορικό Τόπο» στους προπτυχιακούς φοιτητές Μήτσιο Ξάνθιππο και Σπηλιώτη Βασίλειο.
-Το 2002 ιδρύει και λειτουργεί το Κέντρο Ενημέρωσης Βορείου Πηλίου.
-Καθιέρωση ετήσιου Αγώνα Μνήμης ανωμάλου δρόμου 8 χιλιομέτρων στα τοπία της Άνω Κερασιάς, καθώς και Ημιμαραθώνιου Ριζομύλου – Κάτω Κερασιάς διεθνούς εμβέλειας (2005 – 2014). Ψυχή των αγώνων ο τότε πρόεδρος του Συλλόγου Κ. Κυριαζής.
-Το 2012 ιδρύει και λειτουργεί το Κέντρο Έρευνας και Προστασίας της Αυτοφυούς Ορχιδέας Βορείου Πηλίου σε συνεργασία με επιστημονική ομάδα. Στόχος η διάσωση της άγριας ορχιδέας και η αναγνώρισή της στο πεδίο. Η επισκεψιμότητα και με βάση το φωτογραφικό αρχείο των επισκεπτών του κέντρου φθάνει μέχρι σήμερα τους 2.500 επισκέπτες.
-Διοργάνωση το 2013 της 2ης Διεθνούς Ημέρας της Μαγείας των Φυτών με ομιλίες και ανθοέκθεση στην Κερασιά. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης Επιστημών των φυτών (European Plant Science Organisation – EPSO) και του Παγκοσμίου Συμβουλίου για τα Φυτά (Global Plant Council).
-Το 2014 σε συνεργασία με τον Δήμο Ρήγα Φεραίου ιδρύεται το Μουσείο Ηλία Λεφούση στην Κάτω Κερασιά, αφιερωμένο στον Κερασιώτη συγγραφέα Ηλία Λεφούση. Η διαχείριση του Μουσείου γίνεται από τον Σύλλογο.
-Κατάθεση φακέλου το 2015 στην Οργανωτική Επιτροπή του «Βόλος – Μαγνησία 2021» για την υποψηφιότητα που είχε θέσει η περιοχή για την ανάληψη της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης το 2021.
-Συμμετοχή και εισήγηση σε διάφορες ημερίδες για τον Οικοτουρισμό κατά τα έτη 2015, 2016 και 2017 (Κάρλα, Τσαγκαράδα, Βόλο κ.λπ.).
Επιπλέον, κάθε χρόνο πραγματοποιούνται εκδηλώσεις μόνιμου χαρακτήρα όπως είναι η κοπή της κουλούρας στην αρχή του χρόνου, το κάψιμο του «αφανού» τις Απόκριες, η πρωτομαγιάτικη εορτή στην Άνω Κερασιά, η χριστουγεννιάτικη εορτή με προσφορά δώρων στα παιδιά του χωριού και άλλες.
Κάποιες από αυτές τις εκδηλώσεις έχουν πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με φορείς όπως είναι ο Φορέας Διαχείρισης Κάρλας, ο Γεωπονικός Σύλλογος Μαγνησίας, το Ωδείο του Δήμου Βόλου με την καλή συνεργασία της κ. Πολίτου, το Ωδείο Παλάσκα και άλλους.
Εναλλακτικός τουρισμός
Ο Σύλλογος μέσα από τις δράσεις του και της δημιουργίας των δύο δομών (Κέντρο αυτοφυούς ορχιδέας και Μουσείο Ηλ. Λεφούση) έχει διαμορφώσει τις κατάλληλες συνθήκες, προκειμένου να αναπτύξει μια μορφή εναλλακτικού τουρισμού. Με τη λειτουργία των δύο παραπάνω δομών και την επισκεψιμότητα που έχει αναπτυχθεί σ’ αυτές, οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα επιπλέον, να ξεναγηθούν στο διατηρητέο γεφύρι της Κάτω Κερασιάς (1886), να ενημερωθούν για την ιστορία του χωριού και να περιηγηθούν στον κατεστραμμένο «Ιστορικό Τόπο» της Άνω Κερασιάς.
Ιστορικά στοιχεία
Σύμφωνα με τα στοιχεία, το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου συνήλθε την 3η Σεπτεμβρίου του 1978 και αποτελούνταν από τους Σωτηρίου Τηλέμαχο (πρόεδρο), Ταγματάρχη Απόστολο (αντιπρόεδρο), Λεφούση Ηλία (γενικό γραμματέα), Παπανικολάου Δημήτριο (ταμία) και Καμινάρη Ειρήνη (σύμβουλο). Κάποια από τα μέλη που έχουν τον μεγαλύτερο χρόνο προσφοράς και συμμετοχής στα Διοικητικά Συμβούλια είναι η Σταθάκη Βασούλα, ο Παπανικολάου Δημήτριος, ο Αναγνώστου Τριαντάφυλλος, ο Παλάσκας Αυρίλης, η Λιόλιου Μαρία και ο αείμνηστος Μανώλης Παναγιώτης που ήταν και επίτιμος πρόεδρος.
Ο Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Κερασιωτών Πηλίου γιορτάζει φέτος τα 40 χρόνια παρουσίας του στα πολιτιστικά και περιβαλλοντικά δρώμενα της περιοχής. Δεν τα γιορτάζει με εκδηλώσεις και εορτασμούς, παρά μόνο με εργασία για την προετοιμασία των επόμενων στόχων που έχουν τεθεί. Τα 40 χρόνια είναι οδηγός για όλους, προκειμένου ο τόπος να πάει λίγο παραπάνω.