Στην αναζήτηση λύσης προκειμένου να βρουν μια μόνιμη στέγη δύο συμπολίτες που τώρα φιλοξενούνται σε κλινικές του «Αχιλλοπούλειου» βρίσκεται η διοίκηση του Νοσοκομείου Βόλου. Το τσουχτερό κρύο, οι ατυχείς συνθήκες, η απουσία οικογενειακού περιβάλλοντος οδηγούν άστεγους και άλλους συμπολίτες στο Νοσοκομείο Βόλου, όπου εκεί ξέρουν ότι θα βρουν μια «αγκαλιά».
Βέβαια η αναζήτησης στέγης σε κοινωνικές δομές εντός ή εκτός Μαγνησίας για τους άστεγους μόνο εύκολη δεν είναι, καθώς η γραφειοκρατία είναι περίπλοκη, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις δεν υφίστανται και οι αντίστοιχες δομές.
Από την αρχή του φετινού χειμώνα τουλάχιστον δέκα άνθρωποι αναζήτησαν ζεστασιά και φροντίδα στο Νοσοκομείο. Η ξαφνική τους προσέλευση ενεργοποιεί την κοινωνική υπηρεσία, αλλά και τις κλινικές, τη διοίκηση. Οι άστεγοι υποβάλλονται σε απαιτούμενες ιατρικές εξετάσεις, περιθάλπονται και παράλληλα ξεκινούν οι επικοινωνίες, αλλά και οι συναντήσεις για τη μετακίνησή τους σε άλλες δομές φιλοξενίας.
Άλλωστε οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ασθενείς και δεν μπορούν να βρίσκονται εσαεί στο Νοσοκομείο Βόλου.
«Το Νοσοκομείο είναι για πολλούς ανθρώπους, μοναχικούς και άστεγους, καταφύγιο. Αυτή την περίοδο με την πρόσφατη κακοκαιρία φιλοξενούμε δύο περιστατικά με άστεγους. Και αυτό που βλέπουμε, είναι ότι υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα αυτών των ανθρώπων. Είναι περιστατικά που ξεπερνούν τα όρια του νοσοκομείου. Πιο συγκεκριμένα το πρώτο περιστατικό είναι ένας άνδρας ηλικιωμένος που δεν έχει σπίτι λόγω ατυχίας που πρόσφατα, αντιμετώπισε αναπνευστικά προβλήματα και γι’ αυτό νοσηλεύτηκε στην παθολογική κλινική, αλλά τώρα που βελτιώθηκε η υγεία του, ενώ μπορεί να αποχωρήσει, δεν υπάρχει κάποια δομή για να τον φιλοξενήσει. Επίσης το δεύτερο περιστατικό αφορά μια άστεγη γυναίκα που έχει απασχολήσει το «Αχιλλοπούλειο» και άλλες φορές κατά το παρελθόν. Δεν έχει πού να μείνει, δεν έχει συγγενείς. Μάλιστα κάθε φορά που έχει κακοκαιρία, έρχεται στα Επείγοντα. Τη φροντίζουμε, την περιποιούμαστε, την ταΐζουμε, ενώ φιλοξενείται και στον ξενώνα Βραχείας Νοσηλείας».
Το ζήτημα δεν είναι τόσο η ολιγοήμερη παραμονή των ανθρώπων στο Νοσοκομείο, όσο πού θα μεταβούν μετά για μόνιμη στέγη και φροντίδα.
«Δεν υπάρχουν κοινωνικές δομές για να φροντίζουν αυτούς τους ανθρώπους που προκύπτουν συνεχώς. Με το που έρχεται το κρύο, η κοινωνική μας υπηρεσία δεν κάνει τίποτα άλλο με το να ασχολείται με αυτούς τους ανθρώπους. Και από την αρχή του χειμώνα υπάρχουν τουλάχιστον δέκα περιστατικά που αντιμετωπίσαμε. Μάλιστα το 60-70% των περιπτώσεων αυτών είναι χρόνια περιστατικά που λόγω έλλειψης οικογενειακού περιβάλλοντος δεν έχουν κάποιον άνθρωπο για να τους φροντίσει».
Ο κ. Δραμητινός ανέφερε πως οι άστεγοι και μοναχικοί άνθρωποι που βρίσκουν μια αγκαλιά στο Νοσοκομείο, έχουν λίγες επιλογές για μόνιμη μετεγκατάσταση μετά το Νοσοκομείο. Η πρώτη είναι το Γηροκομείο Βόλου όπου βέβαια θα πρέπει να θέλουν να πάνε. Επίσης μπορεί να έχουν κάποιες χρόνιες παθήσεις που ναι μεν δεν χρήζουν νοσηλείας, αλλά δυσκολευόμαστε να τους διοχετεύσουμε κάπου αλλού. Εκτιμώ ότι η συνεργασία με τον Δήμο Βόλου ή την Περιφέρεια θα έπρεπε να είναι πιο ανεπτυγμένη στο θέμα αυτό. Θα έπρεπε οι άνθρωποι αυτοί να μεταβαίνουν στις δομές του Δήμου και του Κράτους για να διοχετεύονται μετά σε άλλες υπηρεσίες. Έχουμε απευθυνθεί στη Μητρόπολη, στην Εισαγγελία, στον Δήμο Βόλου, σε κοινωνικές δομές εκτός νομού. Το πρόβλημα είναι πως η νομοθεσία με τη γραφειοκρατία είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, ενώ και οι κλίνες δεν επαρκούν. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε επικοινωνία με τις υπηρεσίες του Δήμου Βόλου για τη διαχείριση αυτών των δύο περιστατικών. Η αντιμετώπισή τους είναι χρονοβόρα».