Τοπικά

«Οι Ρομά είμαστε κι εμείς άνθρωποι πλασμένοι από το χέρι του Θεού»-Μιλά στη «Θ» φοιτητής του Π.Θ.

Σ02 Φ1 ΠΡΟΣΩΠΟ

Με λόγια βγαλμένα μέσα από την καρδιά του, ο 24χρονος Παναγιώτης Καρακώστας, μίλησε για τον σημερινό εορτασμό της παγκόσμια ημέρας του έθνους των Ρομά, που καθιερώθηκε στις 8 Απριλίου. Αναφέρθηκε στα όνειρά του για έναν καλύτερο κόσμο για τους ομοεθνείς του, οι οποίοι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν διακρίσεις και αποκλεισμό σε πολλούς τομείς της ζωής του. Ο νεαρός αθίγγανος από το Αλιβέρι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, αφού είναι φοιτητής στο τρίτο έτος στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο Παναγιώτης Καρακώστας παρά την αναπηρία του, λόγω πολιομυελίτιδας, το 2013 κατάφερε να εισαχθεί στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και πλέον έχει κάθε λόγο να ατενίζει με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον του. Ωστόσο, δεν παύει στιγμή να ξεχνάει από πού προέρχεται και να διεκδικεί ένα καλύτερο αύριο για τον ίδιον και τους υπόλοιπους Ρομά που ζούνε στην περιοχή μας.
«Το να γιορτάζουμε κάτι μία φορά το χρόνο, εν μέρει χάνει την αξία του. Σημασία έχει τι κάνουμε όλες τις υπόλοιπες ημέρες», τόνισε ο νεαρός τσιγγάνος, που συμπλήρωσε: «Ας μου εξηγήσει κάποιος τι σημαίνει παγκόσμια ημέρα των Ρομά. Σήμερα που είναι Πέμπτη (σ.σ. χθες) ας πήγαινε κάποιος στο μαχαλά και να ρωτούσε έναν παππού ή μία γιαγιά τι είναι αύριο; Θα απαντούσε «Τι είναι αύριο, παιδί μου; Παρασκευή, θα σου πει. Το θέμα έχει να κάνει με το ό,τι στην Ελλάδα, οι Ρομά ζούμε στο περιθώριο. Μας έχουν δακτυλοδεικτούμενους, όμως είμαστε κι εμείς άνθρωποι. Όπως ακριβώς το λέω. Από το ίδιο χέρι είμαστε πλασμένοι όλοι μας. Για όλους έχει ο Θεός. Οι περισσότεροι έχουν κακή εικόνα για εμάς. Όμως, δεν μας γνωρίζουν. Λένε για εμάς, χωρίς να μας ξέρουν πραγματικά. Στην Ελλάδα είμαστε 7-8 εθνοτικές ομάδες. Κάθε φυλή τα δικά της ήθη κι έθιμα, αλλάζει η γλώσσα, ο τρόπος διαβίωσης, το πώς βγάζει το μεροκάματο».
Ο 24χρονος φοιτητής υπογράμμισε πως πέρα από την ευθύνη της Πολιτείας για τη σημερινή κατάσταση, τα πράγματα επηρεάζονται από τις καταβολές του καθενός στο περιβάλλον που μεγαλώνει: «Όλα ξεκινούν από την παιδεία που έχει ο καθένας μας. Παίρνω παράδειγμα εμένα. Πολλές φορές, κουτσό με ανέβαζαν, κουτσό με κατέβαζαν, λόγω της πολιομυελίτιδας και της αναπηρίας που έχω στο πόδι. Δεν με πειράζει. Όμως, αυτό που απαιτώ είναι να με αποδεχθεί ο άλλος γι’ αυτό που είμαι. Σεβάσου με. Ρατσισμός πάντα θα υπάρχει, αλλά πάνω σ’ αυτό περισσότερο παίζει ρόλο η ανατροφή από τους γονείς.
Είμαι τσιγγάνος, αλλά είμαι και Έλληνας. Το κράτος δεν μας διαχωρίζει. Είμαστε όλοι ισότιμοι πολίτες. Γιατί λοιπόν να έρχεται κάποιος και να με αποκαλεί γύφτο; Άρα που είναι το λάθος; Στην παιδεία από την οικογένεια. Πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι. Την ανθρωπιά δεν την κάνουν, ούτε οι σημαίες, ούτε το χρώμα που έχεις, ούτε η θρησκεία. Είναι χρέος να μένεις άνθρωπος με το άλφα κεφαλαίο. Να σέβεσαι, να αγαπάς και να εκτιμάς τον διπλανό σου, όπως κι εάν είναι.
Βέβαια, το θετικό είναι πως με την πάροδο των χρόνων, τα πράγματα, έστω και αργά, βελτιώνονται για εμάς. Οι μεγάλες αλλαγές θέλουν υπομονή. Όλα χρειάζονται το χρόνο τους. Για παράδειγμα στο Αλιβέρι, είναι αρκετοί στον καταυλισμό που αποζητούν την αλλαγή. Να πάμε μπροστά. Η εκπαίδευση είναι μία διέξοδος. Έχω άλλα τρία αδέρφια. Ο πατέρας μου μπορεί να είναι αγράμματος, αλλά βλέπει πολύ μπροστά. Κι επέμενε να πάμε όλοι μας σχολείο. Κάποια μέρα, έλεγε, θα σταματήσουν οι δουλειές, οπότε εάν γνωρίζαμε λίγα γράμματα, όλο και κάτι θα πετύχουμε. Η μόρφωση είναι το κλειδί για να διεκδικήσεις ένα καλύτερο μέλλον».

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το