Riomaggiore – Κρουαζιέρα στην Cinque Terre

Της Άννας Μαρίας Κουτσιρίμπα – Σεμιλιέτωφ, 

φιλολόγου – συγγραφέα*

Cinque Terre σημαίνει πέντε γαίες και στην κυριολεξία πρόκειται για πέντε μικρά γραφικά χωριουδάκια χτισμένα πάνω σε απόκρημνα βράχια στη θάλασσα της Λιγουρίας. Αυτά είναι το Riomaggiore, η Manarola, η Corniglia, η Vernazza και το Monterosso Al Mare. Ανήκουν στη Λιγουρία και κάθε μέρα με συνεχόμενα δρομολόγια μέσω θαλάσσης, αλλά και με δρομολόγια τρένου, επικοινωνούν από τη Λα Σπέτσια. Με σκάφος επικοινωνία έχουν μόνο τα τέσσερα από τα πέντε, για τον λόγο ότι η Corniglia δεν έχει πρόσβαση στη θάλασσα. Υπάρχει ακόμη ένα όμορφο χωριό που πραγματοποιεί στάση το καραβάκι, αλλά δεν ανήκει στις πέντε γαίες, το Πόρτο Βένερε. Πρόκειται για ένα τοπίο εξαιρετικής ομορφιάς, που θεωρείται από τα πιο όμορφα παράκτια τουριστικά αξιοθέατα της Ιταλίας. Τα πολύχρωμα σπίτια των χωριών χτισμένα άκρη – άκρη πάνω στους βράχους, οι καλλιέργειες σε αναβαθμίδες να κατεβαίνουν ώς τη θάλασσα, το καταπράσινο τοπίο με τα μικρά μονοπάτια, μαγεύουν τους επισκέπτες. Εκτός όμως από την εξαίρετη, φυσική ομορφιά, πρέπει να επισημάνω και την αρμονική αλληλεπίδραση της φύσης στον άνθρωπο. Παρά τις φαινομενικές αντιξοότητες οι κάτοικοι έχουν φροντίσει να καλλιεργήσουν και να εκμεταλλευτούν τις εκτάσεις για να επιβιώσουν όλους αυτούς τους αιώνες και να συνεχίζουν να διαδραματίζουν σημαντικό κοινωνικοοικονομικό ρόλο στη ζωή της περιοχής. 

Οι πρώτες ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας στις πέντε γαίες μπορούν να αναχθούν κατά την Παλαιολιθική Εποχή, επειδή βρέθηκαν στο νησάκι Παλμαρία, κάποια ανθρώπινα οστά και απολιθώματα ζώων, αλλά και κάποια μικροαντικείμενα από πυριτόλιθο. Θεωρείται πως το νησάκι εκείνη τη χρονική περίοδο ήταν ενωμένο με την ηπειρωτική Ιταλία.

Όλα τα χωριά της Τσίνκουε Τέρρε μαζί με το Πόρτο Βένερε από το 1997 και τα νησάκια Parmaria, Tino και Tinetto συμπεριελήφθησαν στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο. Ένα χρόνο αργότερα καθιερώθηκε η περιοχή και ως προστατευόμενη για την προστασία του περιβάλλοντος. Το 1999 ιδρύθηκε και το Εθνικό Πάρκο για την προστασία του τοπίου και τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας. Λόγω του εδάφους όμως το 2011 ύστερα από πλημμύρα, ακολούθησε κατολίσθηση και έχασαν τη ζωή τους επτά άνθρωποι και την επόμενη χρονιά έγινε αποκόλληση βράχων με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό τεσσάρων Αυστραλών τουριστών. Προστατευόμενη είναι και η θαλάσσια περιοχή ως μια προσπάθεια για την προστασία και τη διατήρηση της «σωστής θάλασσας» στα ανοιχτά των ακτών. Επιτρέπεται η πρόσβαση σε μηχανοκίνητα σκάφη, μόνο με εγγεγραμμένους ψαράδες και πραγματοποιούνται και καταδύσεις. Εδώ βρίσκεται το καταφύγιο Pelagos για τα θαλάσσια θηλαστικά της Μεσογείου. 

Η περιοχή αποτελεί έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό για το απαράμιλλο φυσικό τοπίο, τα παράκτια μονοπάτια πεζοπορίας, τη γραφικότητά του και το καλό κρασί του. 

Αρχίζουμε από το Riomaggiore το πιο νότιο χωριό της Τσίνκουε Τέρρε, ένας μικρός οικισμός σκαρφαλωμένος στην πλαγιά των βουνών του Appennino Ligure, που κατεβαίνει ώς τη θάλασσα. Πήρε το όνομά του από τις λέξεις Rivus Maior, για τον λόγο ότι βρίσκεται σε μια κοιλάδα ανάμεσα σε δυο ποταμούς. Το χωριό λέγεται πως ιδρύθηκε από τους Έλληνες τον 8ο αιώνα, οι οποίοι ήθελαν να επωφεληθούν από το πλούσιο έδαφός του, αλλά σύμφωνα με τις πηγές χρονολογείται από τον 13ο αιώνα. Φημίζεται για την παραγωγή κρασιού και ελαιόλαδου, αν και η οικονομία του βασίζεται περισσότερο στον τουρισμό που τα τελευταία χρόνια έχει ανοδική πορεία.  

Ξεχωρίζει με τα πολύχρωμα πέτρινα σπίτια του που από μακριά φαίνονται σαν το ένα να είναι πάνω στο άλλο σαν σπιρτόκουτα. Στο λιμάνι του παρατηρούμε μικρές παραδοσιακές βάρκες, έτοιμες για ψάρεμα. Διακρίνουμε τα μονοπάτια που οδηγούν στα γύρω χωριά, μονοπάτια στην άκρη, κρεμασμένα από τα βράχια. Στο ψηλότερο σημείο και το μεσαιωνικό κάστρο του, το Castello di Riomaggiore, που είναι ένα μεσαιωνικό φρούριο του 13ου αιώνα και σκοπός του ήταν να προστατεύει τους πολίτες από τους πειρατές και τις επιθέσεις των βαρβάρων. Η θέα από κει πάνω είναι μοναδική. 

Το χωριό φημίζεται για τις εκκλησίες του. Κάποιες από αυτές είναι η Church of San Giovanni Battista, μια γοτθική εκκλησία του 14ου αιώνα. Υπάρχουν και άλλες εκκλησίες όπως η Santuario di Nostra Signora di Montenero, καθώς ξεπροβάλει και το καμπαναριό από την εκκλησία του Αγίου Λορέντζου. Θεωρείται πως έχει το καλύτερο ηλιοβασίλεμα για τον λόγο αυτό πολλοί άνθρωποι συγκεντρώνονται στα βράχια πλάι στο λιμάνι για να το αποθανατίσουν. Από το Ριοματζόρε ξεκινά και το διάσημο μονοπάτι της Αγάπης που φτάνει στη γειτονική Μαναρόλα. Είναι ορατό και από το καραβάκι μας. Ένα μονοπάτι που τα δίχτυα του προφυλάσσουν τους περιπατητές, παρατηρούμε τις κλειδαριές που βάζουν οι ερωτευμένοι και ρίχνουν το κλειδί στη θάλασσα ως χειρονομία αιώνιας πίστης και αφοσίωσης.

*Οι φωτογραφίες είναι του Μιλτιάδη και του Γιώργου Σεμιλιέτωφ