Τοπικά

Ρέκτης της Τέχνης ο Βολιώτης καθηγητής καρδιοχειρουργικής Δημήτρης Ηλιόπουλος

Τη σύνδεση της χειρουργικής με την τέχνη και τη ζωγραφική εξηγεί μιλώντας στη «Θ» ο αναπληρωτής καθηγητής Καρδιοχειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διευθυντής Καρδιοχειρουργικής Κλινικής στο Νοσοκομείο «Υγεία» Δημήτρης Χρ. Ηλιόπουλος. Ο διαπρεπής Βολιώτης καρδιοχειρουργός που έχει σώσει χιλιάδες ζωές, δεν κρύβει την αγάπη του για τη ζωγραφική. Αυτή η αγάπη ήταν μάλιστα και ο λόγος της συνεργασίας του με την Εταιρεία Θεσσαλικών Ερευνών. Η συμβολή του στην έκδοση του Ημερολόγιου για το 2021 ήταν πολύτιμη, ενώ στο κείμενό του «Ο Γεώργιος Κοσμαδόπουλος με μια άλλη ματιά» καταγράφει τις δικές του εμπειρίες και τον θαυμασμό του για το έργο του σπουδαίου ζωγράφου. Η αγάπη του αυτή για τη ζωγραφική αποτέλεσε και τον λόγο της συνέντευξης.

Κύριε Ηλιόπουλε, πότε φύγατε από τον Βόλο και ποια ήταν η πορεία της ζωής σας;
Έφυγα το 1976 και σπούδασα στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Μέχρι τότε τα παιδικά και τα εφηβικά χρόνια τα έζησα στον Βόλο. Αποφοίτησα από το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου όπου είχαμε εξαιρετικούς καθηγητές και η χρονιά μου ήταν ιδιαίτερα αξιόλογη. Πολλοί συμμαθητές μου διέπρεψαν τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Η δική μας γενιά ήταν μια γενιά που έβγαλε πάρα πολύ καλούς και πετυχημένους ανθρώπους.

Ποιο ήταν το ερέθισμα που σας οδήγησε να σπουδάσετε Ιατρική;
Στα παιδικά μου χρόνια κατοικούσαμε στο ίδιο κτίριο με τη Νίκη Κουτσορόδη- Καλτσογιάννη, διευθύντρια τότε της Παθολογικής Κλινικής στο Νοσοκομείο Βόλου. Στον κάτω όροφο ζούσε η οικογένειά μου και θαύμασα την ιατρό Καλτσογιάννη με την πληρότητα, την παρουσία της και την προσφορά της στον τόπο. Ήταν το πρώτο ερέθισμα για να αναπτυχθεί μέσα μου η αγάπη προς τον άνθρωπο και η αγάπη στην Ιατρική. Από το Δημοτικό σκεφτόμουν και ονειρευόμουν να σπουδάσω ιατρική.

Πώς αποφασίσατε να ακολουθήσετε την καρδιοχειρουργική;
Ασχολήθηκα τρία χρόνια με την έρευνα. Τελείωσα την ειδικότητα της γενικής χειρουργικής με τον καθηγητή Γρηγόρη Σκαλκέα στο Νοσοκομείο «Λαϊκό» και στη συνέχεια πήγα στο Baylor College of Medicine στο Χιούστον του Τέξας που διεύθυνε ο καθηγητής Michael DeBakey, o «πατέρας» της σύγχρονης καρδιοχειρουργικής. Εκεί έκανα εξειδίκευση στην καρδιοχειρουργική. Γύρισα στην Αθήνα ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο και εξελίχθηκα ως αναπληρωτής καθηγητής. Η αγάπη για την καρδιοχειρουργική μού αναπτύχθηκε στη διάρκεια των σπουδών μου στη γενική χειρουργική. Ήταν κάτι που βγήκε από μόνο του, ήταν δύσκολο και έτσι πίστευα ότι θα μπορούσα να προσφέρω περισσότερα στον συνάνθρωπο που έπασχε από καρδιοπάθειες.

Ποια είναι η εξειδίκευσή σας στην καρδιοχειρουργική;
Είναι η αντιμετώπιση των ανευρυσμάτων της αορτής και των διαχωρισμών της αορτής που αντιμετωπίζονται με επιτυχία από εξειδικευμένους καρδιοχειρουργούς. Έχουμε πραγματοποιήσει χιλιάδες επεμβάσεις που περιλαμβάνουν όλο το εύρος της καρδιοχειρουργικής, όπως επεμβάσεις bypass, αορτοστεφανιαία παράκαμψη, αντικαταστάσεις ή διορθώσεις βαλβίδων.

Πώς και πότε προέκυψε η αγάπη για την τέχνη;
Είναι κάτι έμφυτο η αγάπη που έχει ο κάθε άνθρωπος. Είναι μια έμφυτη ροπή του κάθε ανθρώπου. Στις περιπτώσεις των χειρουργών δεν είμαι ο μόνος που ασχολήθηκε και αγάπησε την τέχνη. Πάρα πολλοί γιατροί αγαπούν την τέχνη και έχουν ιδιαίτερη συνάφεια με αυτή. Η τέχνη ξεκουράζει και βοηθάει τον γιατρό να βλέπει με μια αρμονία τον άνθρωπο. Ιδιαίτερα ο χειρουργός προσπαθεί να απεικονίσει και να βλέπει αισθητικά την κάθε επέμβαση. Για αυτό και πολλοί γιατροί και χειρουργοί ιδιαίτερα αγαπούν τη ζωγραφική. Η απεικόνιση είναι ένα σημαντικό στοιχείο στον χειρουργό. Η αισθητική, το πώς βλέπεις το αποτέλεσμα της επέμβασης, ορίζει και το αποτέλεσμα. Το να βλέπουμε αυτό που κάνουμε, να έχει αισθητική και ομορφιά, ορίζει σε μεγάλο βαθμό ότι θα έχει ένα καλό αποτέλεσμα. Λαμπρό παράδειγμα γιατρού που αγάπησε την τέχνη, ήταν ο Θεσσαλός χειρουργός Γιώργος Κατσίγρας που δημιούργησε μια τεράστια συλλογή έργων τέχνης. Αυτά που αισθανόταν τα αισθάνομαι και εγώ. Η αισθητική που έχει ένας χειρουργός στην επέμβαση και η δεξιοτεχνία που εφαρμόζει, έχει άμεση αναλογία με έναν πίνακα ζωγραφικής. Ο χειρουργός περατώνει το έργο του όπως και ο ζωγράφος. Μια μεγάλη παρακαταθήκη στην ιστορία της τέχνης την έχει αφήσει ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι που ήταν μέγας ανατόμος και με τα σχέδιά του φυσιολόγος και παθολογοανατόμος. Με μια εικόνα περιέγραφε όσα χρειάζονταν χιλιάδες λέξεις και εξήγησε με τα σχέδιά του λειτουργίες άγνωστες μέχρι τότε του ανθρώπινου σώματος. Η σχέση ιατρικής και τέχνης ήταν πάντα ισχυρή. Ο κάθε άνθρωπος, όσο μεγαλώνει, επιστρέφει στις ρίζες του.

Πώς εννοείτε αυτή την επιστροφή;
Κάθε άνθρωπο μετά από μια πορεία ζωής επιστρέφει στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Εκεί έχει τις δυνατές αναμνήσεις, το ξεκίνημα της ζωής του, τη νιότη του και τα όνειρά του σε ένα περιβάλλον όμορφο. Έτσι και εγώ όταν ήμουν παιδί έβλεπα γιατρούς και ονειρευόμουν να τους μοιάσω. Από μικρός μου άρεσε να ζωγραφίζω και να χρησιμοποιώ τα χέρια μου. Όταν ωριμάσει ο άνθρωπος στο λειτούργημα που αποφάσισε να ασκήσει, σκέφτεται πάντα τα παιδικά του χρόνια και τον τόπο του. Αυτή η αγάπη για τον Βόλο και για το Πήλιο συνδυάστηκε με τον Βολιώτη ζωγράφο Γεώργιο Κοσμαδόπουλο, του οποίου η οικογένεια πρόσφερε πολλά στον τόπο.

Τι θαυμάζετε στον Γεώργιο Κοσμαδόπουλο;
Ζωγράφισε σαν ιμπρεσιονιστής πάρα πολλά τοπία από το Πήλιο και από άλλες περιοχές της χώρας. Ταυτόχρονα ήταν ρεαλιστής με λεπτομέρειες εντυπωσιακές. Το φως, τα χρώματα του Βόλου και του Πηλίου είναι εικόνες αποθηκευμένες στη σκέψη μου και ανασύρονται συχνά σαν πίνακες ζωγραφικής. Είναι μικροί σε διαστάσεις, αλλά με πολλά και όμορφα χρώματα. Έτσι ζωγράφισε τον τόπο μου ο Γεώργιος Κοσμαδόπουλος. Ένας άνθρωπος που επηρέασε και ωφέλησε ποικιλότροπα την περιοχή μας. Τον μελετώ χρόνια και λόγω εντοπιότητας τον αγαπώ. Ήταν δημιουργικός άνθρωπος και μπον βιβέρ. Τα έργα του είχαν αρμονία, κίνηση και αισθητική. Αυτές τις ιδιότητές του λάτρεψα ως χειρουργός. Η εγχείρηση όπως και ο όμορφος διαχρονικός πίνακας έχει αρχή και τέλος, διαδοχικά βήματα, μείγμα κινήσεων και χρήση υλικών που ολοκληρώνονται με ευγένεια και σεβασμό προς τον άνθρωπο και την αισθητική.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με την Εταιρεία Θεσσαλικών Ερευνών;
Ο φίλος μου Στέλιος Καραθάνος γνώριζε ότι διέθετα έργα του ζωγράφου Κοσμαδόπουλου. Με τη συμβολή του και τη συνεργασία με τη μητέρα του τη Μηλίτσα Ζαρλή-Καραθάνου, που είναι πρόεδρος της Εταιρείας Θεσσαλικών Ερευνών, ξεκινήσαμε το έργο, το Ημερολόγιο του 2021, με θέμα τον ζωγράφο. Η τράπεζα Κοσμαδόπουλου τότε ατύχησε να πτωχεύσει μετά το αμερικάνικο οικονομικό κραχ και τα δύο παιδιά, ο Γιάννης και ο Γιώργος, έφυγαν από τον Βόλο σαν «αποδιοπομπαίοι τράγοι», γιατί πολλοί συντοπίτες μας έχασαν τις περιουσίες τους, παρότι η οικογένεια πρόσφερε ιδρύοντας την ΕΨΑ και με άλλες οικονομικές δραστηριότητες. Με τη συμβολή μου στο να εκδοθεί το Ημερολόγιο βοηθώ να «επιστρέψει» ο Γιώργος Κοσμαδόπουλος στη γενέτειρά του με μια σειρά έργων που καταδεικνύουν τη ζωγραφική του και τον τόπο μας. Θεώρησα ως Βολιώτης ότι με τη συμβολή μου προσφέρω στην πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας και είναι μια αρωγή στο να αναδειχθεί το έργο ενός μεγάλου Βολιώτη.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το