του Αλέξανδρου Μεϊκόπουλου*
Πριν 75 χρόνια, την Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 1944, ξημέρωνε μια ιδιαίτερα σημαίνουσα ημέρα στην ιστορία της πόλης μας.
Μια ημερομηνία ορόσημο, ίσως όχι ευρέως γνωστή, τουλάχιστον όχι τόσο όσο θα προδιάθετε η σημασία της, καθώς εκείνη την ημέρα σήμαιναν οι καμπάνες, μεταφέροντας απ’ άκρη σε άκρη το μήνυμα της απελευθέρωσης της πόλης του Βόλου από το φασιστικό και ναζιστικό ζυγό. Ήταν η μέρα που έσπαζαν οι αλυσίδες και αναδύονταν η ελευθερία μέσα από τα σκοτάδια που είχαν απλώσει για τρεισήμισι χρόνια οι Κατοχικές δυνάμεις στον τόπο μας.
Μέσα σε αυτά τα τρεισήμισι χρόνια της Ιταλογερμανικής κατοχής, ο τόπος δεινοπάθησε, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι το πραγματικό πρόσωπο του ναζισμού. Ο κόσμος υπέφερε και πολλοί χάθηκαν από την πείνα και την τρομακτική έλλειψη φαρμάκων και περίθαλψης. Το χειρότερό του πρόσωπο όμως, το γνώρισαν οι πάντες με τις εκτελέσεις, μαζικές πολλές φορές και τις αιχμαλωσίες πολλών, αρκετοί εκ των οποίων χάθηκαν στα κάτεργα της φασιστικής Γερμανίας. Οι παλαιότεροι σίγουρα θα θυμούνται την αιματοβαμμένη Κίτρινη Αποθήκη, τις φυλακές στην οδό Αλεξάνδρας, τα ολοκαυτώματα και τις μαζικές εκτελέσεις σε Δράκεια, Ριζόμυλο, αλλά και σε πολλά άλλα χωριά του νομού μας.
Όπως σ’ όλη την Ελλάδα έτσι και εδώ, ο λαός του Βόλου, ο λαός της Μαγνησίας, δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια κάτω από το βαρύ πέπλο της Κατοχής. Αντέδρασε, οργανώθηκε στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και κράτησε αναμμένη τη φλόγα της ελευθερίας.
Αυτή η μέρα οφείλει να έχει εξέχουσα θέση στη συλλογική μνήμη.
Δεν θυμόμαστε απλώς την απελευθέρωση της πόλης. Τιμούμε και θυμόμαστε τους αγώνες των ανθρώπων της Εθνικής Αντίστασης αλλά και όλων γενικά είτε οργανώθηκαν είτε όχι, που αντιστάθηκαν στη ναζιστική θηριωδία και δεν έπαψαν στιγμή να παλεύουν για τα ιδανικά της ελευθερίας, της Ειρήνης, της Δημοκρατίας, των πανανθρώπινων δικαιωμάτων, για έναν κόσμο καλύτερο, για έναν κόσμο χωρίς φασισμό.
Ειδικά σήμερα που η ακροδεξιά, εκμεταλλευόμενη την προσφυγική κρίση που εντείνεται και τις οικονομικές και κοινωνικές συγκυρίες, απλώνει απειλητικά σύννεφα πάνω από όλη την Ευρώπη, δεν μπορούμε να μένουμε στο περιθώριο και να επαναπαυόμαστε.
Έχοντας πάντα στο νου, άσβεστα τα μαθήματα που μας έχει δώσει η ιστορία από την επικράτηση φασιστικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων, οφείλουμε να παλεύουμε διαρκώς και να απαντάμε με την εδραίωση της Δημοκρατίας, της Ειρήνης, της Αλληλεγγύης, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, του σεβασμού στη διαφορετικότητα και της ουσιαστικής Ισότητας και Ισονομίας, μακριά από απόψεις και ιδέες που διαχωρίζουν τον άνθρωπο από το συνάνθρωπο με βάση το χρώμα, τη φυλή, τη θρησκεία ή ότι άλλο μπορεί να εφεύρει ένας ευφάνταστος αρρωστημένος νους.
Όλοι μας είμαστε συμμέτοχοι, συναγωνιστές στον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού και ολοκληρωτισμού. Όλοι μας είμαστε συνυπεύθυνοι για τον κόσμο που θα παραδώσουμε στις επόμενες γενεές.
Η επέτειος της 19ης Οκτωβρίου είναι μια σημαντική επέτειος που μας θυμίζει τη συμβολή του Βόλου και της Μαγνησίας στην ηρωική αντίσταση του ελληνικού λαού και την τελική νίκη ενάντια στα δεινά που υπέφερε ο τόπος μας από τους πρεσβευτές του ναζισμού και του φασισμού.
Ωστόσο οι επέτειοι δεν είναι απλά ημερομηνίες για να γιορτάζουμε αλλά ορόσημα που θέτουμε για να μην πάψουμε να προβληματιζόμαστε. Αν σε όλη την υφήλιο συνέβαινε αυτό διαχρονικά, τότε ίσως η 19η Οκτώβρη και κάθε άλλη επέτειος που εμπεριέχει ιστορίες πολέμων, αγώνων και ανθρώπινων θυσιών, να μην είχε λόγο ύπαρξης.
*Βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία