Επιμέλεια
ΜΑΙΡΗ ΤΣΑΚΝΑΚΗ ΓΑΒΑΛΑ
Καλεσμένη μας σήμερα η Βικτώρια Γ. Σαμπετάι.
Καταγωγή, παιδικά χρόνια, σπουδές, οικογένεια…
Βολιώτισσα γέννημα-θρέμμα, από μητέρα Κερκυραία και πατέρα Βολιώτη, μεγάλωσα σε μια μονοκατοικία στην οδό Ευρiπίδου στην περιοχή 7 Πλατάνια. Πέρασα πολύ ευτυχισμένα παιδικά χρόνια καθώς είχα πάντα την αμέριστη αγάπη των γονιών μου αλλά και των παππούδων μου που έμεναν στον κάτω όροφο. Ο πατέρας μου, Γαβριήλ, ένας από τους ιδιοκτήτες του γνωστού εμπορικού καταστήματος Σαμπεθάι στην καρδιά της Βολιώτικης αγοράς, δίδαξε τον αδελφό μου κι εμένα όχι με λόγια αλλά με πράξεις κυρίως με τον σεβασμό και την αγάπη που έτρεφε για τη μητέρα μας.
Ανήκω στην τυχερή γενιά που χόρτασε ανέμελο παιχνίδι στη γειτονιά· στη γενιά που μετρούσε τα παγωτά και τα μπάνια. Διάβαζα μετά μανίας Μίκυ Μάους, Κλασικά και Ποπάυ και ο περιπτεράς συχνά αντί για ρέστα μου έδινε τσίχλες με γεύση κανέλα· ήξερε πως ήταν οι αγαπημένες μου. Τα καλοκαίρια επισκεπτόμασταν με τον αδελφό μου τους παππούδες μας στην Κέρκυρα και τα περνούσαμε τέλεια. Οι ήχοι και οι μυρωδιές του νησιού έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου. Κάθε φορά που επιστρέφω , ξαναγίνομαι το μικρό κορίτσι που απολάμβανε γρανίτα φράουλα στου Ζήσιμου και γαλακτομπούρεκο στου Μπούζη!
Κάθισα στα θρανία του 2ου Δημοτικού και του 3ου Γυμνασίου και Λυκείου. Ήμουν καλή μαθήτρια, με τα γαλλικά μου στο Γαλλικό Ινστιτούτο, τα αγγλικά στο φροντιστήριο των Β. Γρηγοριάδης, Α. Ζαφειρίδης, Α. Ζούγλος και μαθήματα πιάνου και σολφέζ στο Δημοτικό Ωδείο. Εδώ ταιριάζει απόλυτα το ρητό του Μεγάλου Αλεξάνδρου «Στούς γονείς ὀφείλομεν τό ζῆν, στούς δέ διδασκάλους το εὖ ζῆν»!
Πέρασα στην Ιταλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αλλά μετά το πρώτο έτος, ο έρωτας με οδήγησε στο Βέλγιο όπου παντρεύτηκα και σύντομα απέκτησα μία κόρη.
Καριέρα, τόπος διαμονής;
Η Αμβέρσα είναι μια υπέροχη πόλη στην οποία ζω μόνιμα από το 1989. Το εξαιρετικό εκπαιδευτικό σύστημα του Βελγίου όπου όλα λειτουργούν ρολόι, μου πρόσφερε την ευκαιρία, παράλληλα με τη δουλειά μου στον ιδιωτικό τομέα, να σπουδάσω επιπλέον ξένες γλώσσες. Αυτή η γνώση μού δίνει μία απερίγραπτη αίσθηση ελευθερίας καθώς μπορώ να περάσω αβίαστα από τη μία γλώσσα στην άλλη. Μπορεί να είμαι Βελγίδα στο μυαλό αλλά η καρδιά μου χτυπάει ελληνικά και αισθάνομαι ιδιαίτερα περήφανη γι’ αυτό!
Ενδιαφέροντα, δραστηριότητες, χόμπι…
Καθώς ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, λατρεύω το διάβασμα, τα ταξίδια, μου αρέσει να επισκέπτομαι καινούργιους τόπους, να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους. Αγαπώ το περπάτημα, τις βόλτες στα υπέροχα πάρκα/δάση του Βελγίου και φυσικά την καλή παρέα και το εκλεκτό φαγητό. Στα εκλεκτά κατατάσσονται φυσικά και οι μεζέδες στα παραδοσιακά τσιπουράδικα του Βόλου!
Συγγραφέας… Πώς προέκυψε; θα μας μιλήσεις για τα βιβλία σου; Και μάλιστα ένα αστυνομικό μυθιστόρημα…
Ανέκαθεν μου άρεσε να γράφω. Η πρώτη μου αξιόλογη «συγγραφική προσπάθεια» ήταν μια έκθεση της Γ’ Δημοτικού με τίτλο «το θρανίο μου». Η μητέρα μου κράτησε το τετράδιο εκθέσεων όλα αυτά τα χρόνια. Πού και πού το ξεφυλλίζω κάνοντας βουτιά σ’ ένα παρελθόν που βρίσκεται τόσο μακριά κι όμως μοιάζει σαν μόλις χθες! Αργότερα αρκέστηκα στο να γράφω στο προσωπικό μου ημερολόγιο και στη συνέχεια λόγους που εκφωνούσα σε γιορτές και επετείους.
Ώσπου μια μέρα, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη, το έντονο τζετ λαγκ με εμπόδιζε να κοιμηθώ. Παρότι το πρώτο χειρόγραφο βρισκόταν ξεχασμένο σε κάποιο συρτάρι, άρχισα να γράφω με καινούργιο πάθος μέσα στην ησυχία της νύχτας, χωρίς περισπασμούς. Έτσι γεννήθηκε το «Άλμα πίστης» (Εκδόσεις Γράφημα) που αποφάσισα να παρουσιάσω στο κοινό τον Νοέμβριο του 2020. Δύο χρόνια αργότερα, μπήκε στη ζωή μου το Σνάιπερ (Εκδόσεις 24γράμματα), αποτέλεσμα πειθαρχίας, εντατικής δουλειάς και σχολαστικής έρευνας. Το Σνάιπερ προέκυψε εντελώς αβίαστα, χωρίς πρόγραμμα. Κάποιες υπάρχουσες σκέψεις, ένας πρόλογος που τελικά τοποθετήθηκε αρκετές σελίδες αργότερα, ένας επίλογος που ήρθε πριν την ώρα του και το κυρίως σώμα που ολοένα μεγάλωνε παίρνοντας, θα τολμούσα να πω, σάρκα και οστά, ανοίγοντάς μου διάπλατα τις πόρτες μιας εικονικής πραγματικότητας παρέα με την οποία έζησα για πολλούς μήνες. Εύχομαι το αναγνωστικό κοινό να το απολαύσει όπως το απόλαυσα κι εγώ γράφοντάς το!
Κυρία Γαβαλά, αγαπημένη κυρία Μαίρη, σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία.