Άρθρα

“Η καύση των σκουπιδιών δεν είναι η λύση στο πρόβλημα”

Του Τριαντάφυλλου Παπαϊωάννου*

Η διαχείριση των απορριμμάτων μας είναι ένα μεγάλο περιβαλλοντικό θέμα που αφορά όλους μας. Όταν μόνο τα απορρίμματα συσκευασίας της ΕΕ είναι 79 δισεκατομμύρια τόνοι κάθε χρόνο φανταστείτε πόσα είναι τα συνολικά.
Πού πηγαίνουν όλα αυτά τα απορρίμματα; Τα περισσότερα απορρίμματα συσκευασίας η ΕΕ μέχρι τώρα τα εξήγαγε (τα πουλούσε) στην Κίνα, η οποία τα επεξεργάζονταν φτιάχνοντας και πάλι υλικά συσκευασίας από χαρτί και πλαστικό και τα πουλούσε ξανά στην ΕΕ. Η Κίνα εδώ και λίγους μήνες σταμάτησε τις εισαγωγές με αποτέλεσμα η ΕΕ να έχει «φουλάρει» με απορρίμματα συσκευασίας μη ξέροντας τι να τα κάνει. Εκτός όμως των απορριμμάτων συσκευασίας (πλαστικό, χαρτί, γυαλί) ο μεγαλύτερος όγκος είναι τα υπόλοιπα. Η λέξη ανακύκλωση πριν λίγα χρόνια μας ήταν εντελώς άγνωστη. Τη μάθαμε όταν άρχισαν τα πρόστιμα από την ΕΕ.

Υπάρχουν χώρες στην ΕΕ που έχουν προχωρήσει τόσο που μόνο το 1% καταλήγει για ταφή στις χωματερές. Το σημαντικότερο όμως όλων είναι ο τρόπος που τα επεξεργάζονται. Έχει αποδειχθεί ότι η καύση σκουπιδιών για την παραγωγή ενέργειας που εφαρμόζεται εδώ και πολλά χρόνια στην ΕΕ μολύνει την ατμόσφαιρα παράγοντας παράλληλα στάχτες με τοξικά. Επειδή στη χώρα μας τα σκουπίδια θάβονται στις χωματερές μας προτρέπουν, μας χρηματοδοτούν στη δημιουργία εργοστασίων καύσης σκουπιδιών όταν έχει αποδειχθεί ότι ο τρόπος αυτός δεν είναι ο ενδεδειγμένος. Μήπως μας προορίζουν για χώρα που θέλουν να μας στέλνουν τα σκουπίδια τους; Ποιος μας βεβαιώνει ότι η «μόδα» των τελευταίων ετών που άρχισαν να επιτρέπουν την καύση σκουπιδιών σε εργοστάσια τσιμέντου όπως για παράδειγμα στον Βόλο δεν είναι τρόπος «ξεφορτώματος» σκουπιδιών χωρών της ΕΕ;
Ευτυχώς υπάρχουν συμπολίτες μας που αντιστέκονται συμπαρασύροντας όλους μας σε έναν αγώνα υπέρ της υγείας μας.

Όμως το πρόβλημα διαχείρισης των σκουπιδιών υπάρχει και πρέπει να βρεθεί λύση.
Λύση θα βρούμε μόνο όταν αρχίσουμε να θεωρούμε τη διαχείριση των απορριμμάτων μας θέμα του καθενός μας. Το κρίσιμο σημείο είναι να δούμε πώς διαχειρίζονται τα σκουπίδια τους προηγμένες χώρες και ποια τα αποτελέσματα σ’ αυτές για να παραδειγματιστούμε από τα θετικά και να αποφύγουμε τα αρνητικά.
Είμαστε από τις λίγες χώρες της ΕΕ που ακόμη πληρώνουμε τέλη (μέσω της ΔΕΗ) με το σύστημα των τετραγωνικών του σπιτιού μας και όχι με το βάρος ή τον όγκο σκουπιδιών που παράγουμε. Με τον τρόπο αυτό δεν υπάρχει κανένα κίνητρο να μάθουμε και να «δουλέψουν» στην κατεύθυνση μείωσης των σκουπιδιών μας.
Πρέπει να υπάρξει πρόληψη, επαναχρησιμοποίηση, κομποστοποίηση, διαλογή στην πηγή, ελαχιστοποίηση υπολειμμάτων, βελτιστοποίηση της υπάρχουσας εναλλακτικής διαχείρισης και επέκτασή της και σε άλλα υλικά, δημιουργία διαδημοτικών Κέντρων Ανακύκλωσης.

Πρέπει να αποφύγουμε τη θερμική επεξεργασία σκουπιδιών να δημιουργήσουμε μονάδες κομποστοποίησης, να επενδύσουμε στην ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των πολιτών.
Όλα αυτά εξαρτώνται από τους «υπεύθυνους» που εμείς εκλέγουμε.
Από την κυβέρνηση έως την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Συνήθως αφού πρώτα τους εκλέξουμε μετά διαπιστώνουμε ότι είναι ανεπαρκείς και αναγκαζόμαστε να βγαίνουμε στον δρόμο διαμαρτυρόμενοι για τις λάθος επιλογές τους. Αλλά όταν φτάνουν ξανά οι εκλογές ψηφίζουμε και πάλι ανάλογα τη συμπάθειά μας, το σόι μας, τους γνωστούς μας κ.λπ. και όχι ανάλογα των γνώσεών τους ή των ιδεών που «κουβαλούν». Πρέπει επιτέλους να αρχίσει μία προσπάθεια από όλους μας να σταματήσουμε να εκλέγουμε ανθρώπους χωρίς πριν να τους ζητήσουμε να μας καταθέσουν τις απόψεις τους και τις προτάσεις τους, ιδιαίτερα σε βασικά ζητήματα που αφορούν όλους μας.
Εύχομαι στους συνυποψήφιους καλό και δημιουργικό αγώνα.
Εύχομαι στους πολίτες καλή και «ψαγμένη» επιλογή…

*Ο Τριαντάφυλλος Παπαϊωάννου είναι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τον συνδυασμό του Νίκου Τσιλιμίγκα

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το