Στη «Θ» μιλά σήμερα ο εικαστικός κ. Νίκος Ποδιάς με αφορμή την έκθεσή του με τίτλο «Into the storm gently» στον Χώρο Τέχνης «δ.», που θα διαρκέσει έως στις 24 Νοεμβρίου. Ο Νίκος Ποδιάς είναι ζωγράφος, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στην Αθήνα, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, συνέχισε στην Αγγλία με υποτροφία του Ωνάσειου Ιδρύματος και επέστρεψε στον Βόλο όπου ζει, δημιουργεί και διδάσκει.
Ο κ. Νίκος Ποδιάς ερωτηθείς για το έργο του, για τη δουλειά του τότε και τώρα, τι επιδιώκει, σε τι στοχεύει και με ποιον επικοινωνεί απάντησε: «Είναι τόσα πολλά αυτά που θέτετε, τα οποία αποτελούν χωριστές απαντήσεις, διαφορετικές ενότητες για κάτι που είναι ενιαίο τουλάχιστον για εμένα, για τη δική του θέαση και θεώρηση. Η επικοινωνία είναι πάντα ο στόχος, η σκέψη και η πρόθεση να φύγει από το μυαλό και να φτάσει εκεί που η άλλη άκρη του ματιού μπορεί να πιάσει, να αντιληφθεί, να ενωθεί και να δώσει τη δική της προέκταση. Δεν βλέπω παρά μια γραμμή, ένα νήμα, μια σειρά που ξεκινά και εκτείνεται».
Όσον αφορά στον τίτλο της έκθεσης ο ίδιος ανέφερε πως «λένε ότι είμαι θετικός και επικοινωνιακός, εισπράττω χαμόγελα και καλή διάθεση από τους μαθητές μου και τους γονείς τους, από γνωστούς και φίλους, από συναδέλφους. Επομένως η ερμηνεία της θετικής στάσης και προσέγγισης με αντιπροσωπεύει γενικά και ειδικά, στα δύσκολα και στα εύκολα, σε εποχές κρίσης. Είναι στίχος ποιήματος που η φίλη Γιούλα Παπαδημητρίου βρήκε και μου πρότεινε λέγοντας χαρακτηριστικά ότι αντιπροσωπεύει εμένα και τη δουλειά μου. Κι αυτό μου άρεσε».
Αν και στον κ. Νίκο Ποδιά του δόθηκαν οι ευκαιρίες και οι αφορμές να προτιμήσει το εξωτερικό ή την Αθήνα, παρόλο αυτά κάτι τον κράτησε στον Βόλο: «Έχω τα ίδια κρατήματα που είχα από παιδί. Η Αθήνα αρχικά και μετά το Λονδίνο μού πρόσφεραν το διαφορετικό, το μεγαλύτερο, το νέο, το καινούργιο. Πάντα όμως έβλεπα τον Βόλο ως προορισμό, είναι μια πόλη στα δικά μου μέτρα. Δεν αποκλείω ωστόσο τίποτα. Η Αθήνα εξάλλου και το φως που αποπνέει, πάντα με καλεί και δεν αρνούμαι τα κελεύσματά της όταν αφορούν μια έκθεση, μια νέα πρόταση».
Ο ίδιος ερωτηθείς σχετικά τόνισε ότι «ο καθένας και πιο σωστά όλοι μας βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε, αυτό που μας ενώνει με τον προσωπικό μας δρόμο. Οι χαρακτηρισμοί και οι τάσεις, η κατάταξη σε νέα ρεύματα και η σχετική οριοθέτηση είναι περισσότερο δουλειά των ειδικών, τεχνοκριτικών και ιστορικών της Τέχνης. Άλλωστε ο καθένας έχει τη δική του φυσική παρουσία. Άλλος επιθυμεί να δίνει το ίδιο με διαφορετικές εκδοχές. Άλλος να φεύγει και να δίνει κάτι εντελώς διαφορετικό».
Το υλικό που χρησιμοποιεί στα έργα του είναι φακελάκια τσαγιού: «Το υλικό είναι φακελάκια τσαγιού που μαζεύω χρόνια και που με τη χρήση αποκτούν άλλη υφή και με τη σύνθεσή τους δημιουργούν μια άλλη «χώρα» ξεπερνώντας τον όρο «χώρος» αγγίζοντας με τη νοερή αφή τη δική τους υφή, υπαρξιακή και νοητική».