Άρθρα

“Η δημιουργική γραφή είναι καθημερινή ανάγκη”

του Διονύση Λεϊμονή

Η δημιουργική γραφή -μάλλον η γραφή που πάντα είναι δημιουργική- είναι καθημερινή ανάγκη. Είναι αντίδραση, είναι δράση, είναι συμπεριφορά. Δεν γράφουμε για να εκδώσουμε, δεν γράφουμε για να γράφουμε, γράφουμε για να υπάρχουμε, για να ισορροπούμε, να εκφραζόμαστε, να επικοινωνούμε πρώτα με τον έσω μας εαυτό και στη συνέχεια με τους άλλους.
Αυτή την ανάγκη υπηρετώ χρόνια τώρα και την τελευταία δεκαετία επιχειρώ να μεταδώσω και σε άλλους, παιδιά και ενήλικες συμπορευόμενοι σε μια προσπάθεια «έκθεσης» στην ομάδα, κοντράροντας τον σιωπηρό εφησυχασμό, την εκφραστική ανεπάρκεια, την εσωτερική ανυπαρξία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι έκφρασης, επικοινωνίας, αντίδρασης, συμπεριφοράς, καιρός να υπερασπιστούμε το δικαίωμα να θέσουμε σε λειτουργία έναν μηχανισμό που καταλήγει στην αποτύπωση στο χαρτί ή στην οθόνη ενός υπολογιστή μύχιων σκέψεων, εσώτερων συναισθημάτων μας, καταγράφοντας τις ανάγκες και τη γενικότερη κοσμοθεωρία μας. Και στο ερώτημα πότε γράφουμε, γιατί γράφουμε, τι μας κάνει να αρχίσουμε τη γραφή, θα απαντούσα ΠΑΝΤΟΤΕ… Η γραφή δεν είναι μια ευκαιριακή εμπειρία, μια περιστασιακή ηδονή, πρέπει να γίνει καθημερινότητά μας, να είναι η άσκησή μας, η εκτόνωσή μας, η εκγύμναση του νου, που θα απελευθερώσει δυνάμεις, οι οποίες συχνά χάσκουν αθέατες μέσα μας. Αν δεν το επιχειρήσουμε, αν δεν το τολμήσουμε, αν δεν γίνει η αρχή, ίσως ποτέ να μην συνειδητοποιήσουμε το φυσικό μας τάλαντο μένοντας με την αυταπάτη ότι κάπου μέσα μας έχει στερέψει μια φυσική πηγή έκλυσης ζωής.

Όπως ο πιανίστας ασκείται καθημερινά για να δυναμώνουν τα δάχτυλα, έτσι κι ο γραφέας -όχι ο συγγραφέας- έχει ανάγκη να ασκείται σε μια διαδικασία αποτύπωσης σε μια άδεια κόλλα ή μια λευκή οθόνη. Κάθε μέρα, κάθε χρόνο, είναι μια ευκαιρία γραφής. Κάθε μέρα δίνει το έναυσμα να πάρουμε θέση σε ένα θέμα, να συνομιλήσουμε με έναν συγγραφέα, να παράγουμε αφού απολαύσουμε την παραγωγή «ομοτέχνων» που τόλμησαν να εκθέσουν τα γραφόμενά τους προς την κοινωνία.
Το ημερολόγιο γραφής είναι μια ευκαιρία να ανταμώσουμε τον εαυτό μας, να συνομιλήσουμε μαζί του, να «συγγράψουμε» με γραφείς και συγγραφείς Έλληνες και ξένους άλλων εποχών, διαφορετικού είδους γραφής και έκφρασης, μερικές φορές παίρνοντας το βάπτισμα του πυρός σε μια απελευθερωτική τέχνη… Δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα, αλλά η διαδικασία, η εμπειρία, η χαρά και η ικανοποίηση
(με την ευκαιρία αυτές τις μέρες του «Ημερολογίου γραφής» από τις εκδόσεις Γράφημα).

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το