Πολιτισμός

“Για να κρίνεις τα ιστορικά γεγονότα αντικειμενικά πρέπει να έχεις μια απόσταση από αυτά “

Ο Θοδωρής Δεύτος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1957. Σπούδασε Μαθηματικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησε τη δημόσια εκπαίδευση επί 32 έτη. Από τα φοιτητικά του χρόνια ακόμη, υπήρξε ενεργός πολίτης: Διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Ηπειρωτών Ιλίου επί μια δεκαετία (2001-2011). Εκλέχτηκε μέλος του ΔΣ της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας το 2006. Υπηρετεί την Τοπική Αυτοδιοίκηση από το 2006, οπότε και εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Ιλίου. Στα γράμματα πρωτοεμφανίζεται το 2001 με το λαογραφικό του έργο «Ο Ηπειρώτικος Γάμος». Στη συνέχεια ακολουθούν 5 μυθιστορήματα για τις αλησμόνητες πατρίδες και ένα για τον εμφύλιο, με την εξής σειρά: Μη ρωτάς γιατί, Σμύρνη συγνώμη, Μήπως αγάπησα λάθος πατρίδα;, Τραπεζούντα, Το διαμάντι της Ανατολής, (θέμα πανελ. εξετάσεων 2016) Είμαι Πολίτισσα τζάνουμ, Κωνσταντινούπολη, Το πέρασμα αντίκρυ. Το βιβλίο “Το πέρασμα αντίκρυ” θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου στις 19.00 στο Public Βόλου. Την εκδήλωση υποστηρίζουν η Ένωση Κυπρίων Μαγνησίας, το Κέντρο Πολιτισμού «Ιωλκός», ο Σύλλογος Μακεδόνων Μαγνησίας και η Ηπειρωτική Αδερφότητα Βόλου. Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Σοφία Κανταράκη, φιλόλογος, και Αδάμος Μουζούρης, ιστορικός.  Το βιβλίο θα παρουσιαστεί στις 20 του μήνα στα Φάρσαλα, στις 21 στη Λάρισα και 23 στα Τρίκαλα.

Συνέντευξη ΧΑΡΙΤΙΝΗ ΜΑΛΙΣΣΟΒΑ

Το πέρασμα αντίκρυ, το μυθιστόρημά σας που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Θα μας δώσετε κάποια στοιχεία;

Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο αναφέρεται στην ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου, μιλάει πολύ παραστατικά χωρίς να κρύβει τίποτε από το τι πέρασαν οι αδελφοί μας Βορειοηπειρώτες κατά την περίοδο 1945-90 από το πιο σκληρό κομμουνιστικό κόμμα της Ευρώπης, όπως ήταν αυτό του Ενβέρ Χότζα στην Αλβανία, κατά δήλωση του αείμνηστου Γρ. Φαράκου, γ.γρ. του ΚΚΕ. Είναι ένα βιβλίο που παίρνει διακρίσεις. Πρόσφατα συμπεριλήφθηκε στα δέκα πρώτα βιβλία για το 2019, σε ψηφοφορία που διεξήχθη σε ένα από τα μεγαλύτερα βιβλιοφιλικά site, όπως είναι το site «To Βιβλίο της Παρέας».

Βασίζεται σε ιστορική έρευνα και σε αφηγήσεις Βορειοηπειρωτών που έζησαν στις πιο σκληρές φυλακές της Αλβανίας. Νομίζω, μου το γράφουν άλλωστε και οι χιλιάδες πλέον αναγνώστες του, ότι είναι ένα πλήρες παζλ των δεινών που πέρασαν οι 400.000 Έλληνες που βίωσαν τη σκληρότητα και την απανθρωπιά αυτού του καθεστώτος. Θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί, γιατί ο αναγνώστης, πέρα από το πολύ ενδιαφέρον ταξίδι, θα αποκομίσει και πάρα πολλές γνώσεις, μιας και το θέμα αυτό υπήρξε σχεδόν αγνοημένο, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Τι σας κινητοποίησε να γράψετε την ιστορία αυτή;

Το βιβλίο αυτό είναι το πέμπτο μου που αναφέρεται στις αλησμόνητες πατρίδες. Αλλά ειδικά όσον αφορά στο θέμα της Βορείου Ηπείρου, πρέπει να σας πω ότι με αφορά προσωπικά, καθώς έλκω την καταγωγή μου από την πλευρά του πατέρα μου, από τη Βόρειο Ήπειρο. Επομένως μπορείτε να καταλάβετε ότι είχα προσωπικούς λόγους να ασχοληθώ με αυτό το θέμα και να προσπαθήσω να το αναδείξω, γιατί δυστυχώς είναι ένα εθνικό θέμα, το οποίο παραμένει άγνωστο στους Έλληνες πολίτες, ειδικά σε αυτούς που είναι κάτω των σαράντα ετών.

Επομένως ένας βασικός λόγος είναι να αφυπνίσω συνειδήσεις και να ενημερώσω όσους ενδιαφέρονται να μάθουν όλα όσα αφορούν στους Έλληνες που ζούσαν δίπλα μας, ενώ εμείς τους είχαμε εγκαταλείψει στα δόντια του αδίστακτου δικτάτορα.

Ο σύγχρονος Οδυσσέας, ο ήρωάς σας προσπαθεί μέσα από τις αντιξοότητες και τις ιστορικές και οικονομικές συγκυρίες να επιβιώσει. Πόσο μοιάζει με τους σημερινούς μετανάστες;

Η μοίρα των μεταναστών είναι πάντα κοινή. Πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης συχνά, θύματα πολιτικών που αποφασίζουν άλλοι χωρίς να λογαριάζουν τις ανθρώπινες υπάρξεις. Ναι, ο δικός μου Οδυσσέας ταλαιπωρήθηκε, υπέφερε που είχε όλους τους δικούς του μακριά, αλλά ήταν και ευτυχής γιατί κατάφερε να δραπετεύσει από ένα σκληρό και ανελεύθερο καθεστώς.

Πόσο βοηθά η απόσταση του χρόνου για να κρίνουμε την ιστορία και τις αποφάσεις μας;

Σίγουρα για να κρίνεις τα ιστορικά γεγονότα ψύχραιμα και αντικειμενικά πρέπει να έχεις μια απόσταση από αυτά, ώστε να καταλαγιάσουν τα μίση, τα πάθη και να έχει στεγνώσει και ξεπλυθεί από τον χρόνο το αίμα. Γι’ αυτό και η ιστορία μιας περιόδου, πρέπει να γράφεται μετά από αρκετά χρόνια για να είναι σωστή.

Πόσο σημαντική θεωρείτε τη γνώση της ιστορίας για τα σημερινά παιδιά;

Θεωρώ την ιστορία, ειδικά για μας τους Έλληνες που βρισκόμαστε σε αυτή τη γωνιά της γης, ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα. Λαοί που δεν γνωρίζουν την ιστορία τους, πιστεύω πως δεν έχουν μέλλον. Με λύπη διαπιστώνω, μετά από 32 χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση, πως τα Ελληνόπουλα δεν μαθαίνουν ιστορία. Το τι φταίει ας το βρουν άλλοι, αλλά αυτό είναι το δεδομένο.

Ποιοι είναι οι δικοί σας αγαπημένοι συγγραφείς;

Είμαι φανατικός του Καζαντζάκη, του Λουντέμη, του Θεοτοκά, του Μαρκέζ, κ.ά.

Ποια αξία θεωρείτε υπέρτατη;

Για μένα μεγαλύτερη είναι η αγάπη, και η πιο μισητή είναι η υποκρισία!

Τι σημαίνει ευτυχία για εσάς;

Να είναι καλά τα παιδιά μου, να προοδεύουν, να βγαίνω για καφέ ή για ουζάκι με τους φίλους μου, να πηγαίνω και να γράφω το καλοκαίρι στο χωριουδάκι μου στην Ήπειρο, να παίζω ταβλάκι στον καφενέ! Απλά, καθημερινά πράγματα, όπως απλά κυλάει και η ζωή μου. Όταν περνούν λίγο τα χρόνια και έχεις κουραστεί να κυνηγάς το χρήμα, τη δόξα και όλα τα ταπεινά, τότε που κατασταλάζουν μέσα σου τα πράγματα, θέλεις να είσαι καλά εσύ και οι γύρω σου και αυτό σου αρκεί, πιστέψτε με!

Γράφετε κάτι καινούργιο;

Μόλις τελείωσα το ένατο βιβλίο μου, είναι και αυτό ένα ιστορικό μυθιστόρημα που αφορά στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και διαδραματίζεται σε ένα μεγάλο ελληνικό νησί, την Αθήνα και τη Δρέσδη. Νεότερα στο εγγύς μέλλον!

 

 

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το