“Ενεργή συμμετοχή στην Αυτοδιοίκηση από το 1997”

του Τριαντάφυλλου Παπαϊωάννου*

«Ευχαριστώ τους δημότες που με στηρίζουν όλα τα χρόνια.  Από τον τότε Δήμο Κάρλας μέχρι σήμερα στον Δήμο Ρήγα Φεραίου. Ελπίζω αυτή τη φορά με την υποψηφιότητά μου στην Περιφέρεια  το ίδιο να πράξουν και οι ίδιοι, αλλά και οι υπόλοιποι πολίτες του Νομού μας.

Η ενεργή συμμετοχή μου στην Αυτοδιοίκηση άρχισε το 1997 (ήμουν 33 χρόνων) με το Νόμο Καποδίστρια που συνένωνε Κοινότητες σε Δήμους. Τότε με συλλογική απόφαση όλων κατοίκων του χωριού μου, τα Κανάλια Μαγνησίας, αντιδράσαμε αποφασίζοντας κανείς να μην ψηφίσει και φυσικά κανείς να μην είναι υποψήφιος.
Στις εκλογές του 2002 αποφασίσαμε και πάλι συλλογικά να κατέλθουμε στις εκλογές με ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο και αρχηγό του συγχωριανό μας Νίκο Αντωνάκη. Κερδίσαμε τις εκλογές και εκλέχθηκα (ήμουν 38 χρόνων) πρώτος σε σταυρούς Δημοτικός Σύμβουλος σε ολόκληρο τον τότε Δήμο Κάρλας. Ο δήμαρχος και οι συνάδελφοί μου Δημοτικοί Σύμβουλοι με όρισαν τα δύο πρώτα χρόνια Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου και τα επόμενα δύο Αντιδήμαρχο.
Στις εκλογές του 2006 αποφάσισα να μην συμμετέχω λόγω αυξημένων επαγγελματικών μου υποχρεώσεων. Δύσκολη απόφαση αλλά συνειδητή.
Στις εκλογές του 2010 αποφάσισα και πάλι να συμμετέχω δηλώνοντας δημόσια ότι λόγω αυξημένων επαγγελματικών μου υποχρεώσεων θα μπορούσα να βοηθήσω από τη θέση ενός απλού Τοπικού Συμβούλου. Όμως οι συγχωριανοί μου με εξέλεξαν και πάλι πρώτο ορίζοντάς με Πρόεδρο Τοπικής Κοινότητας Καναλίων.
Στις εκλογές του 2014 έθεσα και πάλι υποψηφιότητα στον Δήμο πλέον Ρήγα Φεραίου και εκλέχθηκα και πάλι Δημοτικός Σύμβουλος με τον ανεξάρτητο συνδυασμό του Δημήτρη Νασίκα που κέρδισε τις εκλογές. Τα πρώτα 2,5 χρόνια υπηρέτησα το Δήμο συμμετέχοντας σε όλα τα Διοικητικά Συμβούλια των Νομικών Προσώπων του Δήμου και το 2017 ο Δήμαρχος και οι συνάδελφοί μου Δημοτικοί Σύμβουλοι με εξέλεξαν Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου που είμαι έως σήμερα.
Αυτή (μικρή ή μεγάλη) είναι η διαδρομή μου στην αυτοδιοίκηση.
Ευχαριστώ όλους όσους με στήριξαν και με στηρίζουν μέχρι και σήμερα
Ελπίζω με την υποψηφιότητά μου στην Περιφέρεια με το συνδυασμό του Κου Νίκου Τσιλιμίγκα το ίδιο να πράξουν και οι ίδιοι, αλλά και οι υπόλοιποι πολίτες του Νομού μας.
Είναι πολλές οι σημαντικές στιγμές που θυμάμαι.

Από τις σημαντικότερες είναι η συμμετοχή μου στην υλοποίηση του έργου της Κάρλας γιατί ξεκίνησε εντατικά (2003) την εποχή που εκλεχθήκαμε στον τότε Δήμο Κάρλας.
Θυμάμαι: Συσκέψεις επί συσκέψεων με τον διορισμένο τότε Περιφερειάρχη, με το αρμόδιο Υπουργείο ΥΠΕΧΩΔΕ που κατασκεύαζε το έργο, με την αρμόδια υπηρεσία (ΕΥΔΕ Κάρλας) που ήταν εγκατεστημένη στην περιοχή και παρακολουθούσε τις εργολαβίες, με τους κατοίκους για την τεράστια ανησυχία τους που έχαναν τα κτήματά τους λόγω απαλλοτριώσεων κλπ κλπ. Ήμουν ο βασικός μάρτυρας υπεράσπισής τους σε όλα τα δικαστήρια που έγιναν. Θυμάμαι επίσης όταν μαζί με το Δήμαρχο (Νίκο Αντωνάκη) πήγαμε στο Υπουργείο για να ζητήσουμε να καταβληθούν τα χρήματα από τις απαλλοτριώσεις στους κατοίκους. Τότε ήμασταν τυχεροί γιατί Υφυπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν η συντοπίτισσά μας Ροδούλα Ζήση η οποία ήξερε το θέμα και αμέσως έδωσε εντολή να κατατεθεί στη ΔΟΥ υπέρ των δικαιούχων το τεράστιο ποσό των 10 δισεκατομμυρίων δραχμών που είχε αποφασιστεί με δικαστικές αποφάσεις.
Αυτά έγιναν μία εβδομάδα πριν τις εκλογές και μάλιστα μας ζήτησε να μην το δημοσιοποιήσουμε υπέρ της γιατί μας είπε απλά ότι!!! έκανε τη δουλειά της.

Η ίδια Υφυπουργός βοήθησε στο να συμμετέχει ο τότε Δήμος Κάρλας μόνιμα στο ΔΣ του Φορέα Διαχείρισης. Από τότε (2003) ορίσθηκα μαζί με το Δήμαρχο (με ΦΕΚ) μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Φορέα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στη Ροδούλα Ζήση από μένα και τους συγχωριανούς μου που της το χρωστάμε εδώ και 15 χρόνια.
Με βάση τη δική μου διαδρομή στα κοινά διαπιστώνεται και μία γενική αδυναμία.
Όταν βρίσκεται κάποιος σε νεότερη ηλικία και έχει διάθεση προσφοράς, πρέπει είτε να είναι εξασφαλισμένος οικονομικά είτε να του το επιτρέπει η δουλειά του. Είναι δύσκολο για ένα ελεύθερο επαγγελματία να συμμετέχει όταν ολόκληρη η οικογένεια περιμένει ζήσει μόνο από αυτή τη δουλειά. Από την άλλη είναι δεδομένη η αποτυχία προσφοράς στα κοινά, αν αυτός που συμμετέχει δεν γνωρίζει «πώς βγαίνει το μεροκάματο». Αυτό που διαπίστωσα όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι υπάρχουν πολλοί περισσότερο ικανοί και αξιόλογοι άνθρωποι από όλους εμάς που ασχολούμαστε αλλά δεν συμμετέχουν στα κοινά κυρίως για δύο λόγους.
1 Οι επαγγελματικές τους υποχρεώσεις δεν του το επιτρέπουν.
2 Όσοι προσπάθησαν δεν τα κατάφεραν γιατί οι θέσεις είναι κατειλημμένες από «επαγγελματίες πολιτικούς»
Πρώτο μέλημα όλων όσων ασχολούμαστε είναι να προσπαθήσουμε να πείσουμε όλους αυτούς και ιδιαίτερα τους νέους να συμμετέχουν.
Συμμετοχή δεν σημαίνει κατ ανάγκη δήλωση υποψηφιότητας και εκλογή σε θέση ευθύνης. Δεν γίνεται να είμαστε ούτε όλοι υποψήφιοι ούτε όλοι να εκλεγούμε.
Συμμετοχή σημαίνει «ψαγμένη» επιλογή όταν καλούμαστε να εκλέξουμε τους εκπροσώπους μας.
Συμμετοχή σημαίνει προσπάθεια παρότρυνσης (με επιχειρήματα) συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία σ αυτούς που θέλουν να απέχουν.
Συμμετοχή σημαίνει στήριξη και βοήθεια την επόμενη μέρα σ αυτούς που εκλέξαμε για να μπορέσουν να υλοποιήσουν το έργο που τους αναθέσαμε.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

*υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου με το συνδυασμό του Νίκου Τσιλιμίγκα