Του Νεοκλή Μαντά,
διδάκτορα Πολεοδομίας-Ψυχογεωγραφίας,
Επανερχόμαστε για τέταρτη φορά στα οικουμενικά αρχεία της Ιστορίας του συναισθήματος. Έχουμε ήδη περάσει πολλές Κυριακές πάνω από τους τόμους με τις αχειροποίητες εικονικές περιγραφές της ελπίδας, στα ράφια των μυστικών βιβλιοθηκών της Οικουμένης. Ψάξαμε να βρούμε όλα εκείνα τα επίμαχα αποσπάσματα παλιότερων αβάσιμων, διαψευσμένων και επιδερμικών ελπίδων, που μέχρι και σήμερα φαίνεται να θολώνουν τον σύγχρονο διανοητικό ορίζοντα και στιγματίζουν τη σύγχρονη τοπολογία της ελπίδας ως ανέμπνευστη. Τις μεγάλες ώρες της μεταμεσονύκτιας κοινής (αν)ησυχίας, σαν βιβλιοφάγοι ποντικοί τρυπώσαμε στα μουχλιασμένα δώματα με τα σιδερένια ακασικά αρχεία, και καθώς το σκοτάδι έπεφτε όλο και πιο βαρύ πάνω στα νυσταγμένα μάτια της τρωκτικής ψυχής μας, καταφέραμε να γευτούμε με τα δόντια μας τα ρινίσματα παλαιών και νεότερων εκδοχών ελπίδας. Μονάχα που καταλάβαμε ότι αυτές οι ελπίδες δεν αποτελούν κάτι πραγματικά ανανεωτικό, αλλά προκύπτουν είτε ως μια υβριδική ανακύκλωση, είτε ως μια δημιουργική ανασύνθεση προμοντέρνων αρχετυπικών μύθων σωτηρίας, μοντέρνων επιστημονικών μυθολογιών χειραφέτησης και μεταμοντέρων παραμυθιών κατανάλωσης. Η χρήση τους δε, πιθανολογείται να είναι ιδιαιτέρως επίφοβη στην κυκλοθυμική εποχή και τον αναποφάσιστο κόσμο μας. Δεν ξεχνάμε ότι πλέον κάθε υπερφυσική ανησυχία μοιάζει ξεπερασμένη, κάθε εκκοσμίκευση χαρακτηρίζεται ψυχρά λογική και κάθε καταναλωτική μανία επιφέρει σε χρόνο dt μια ανεξήγητη μελαγχολία.
Δυστυχώς, αυτή η έντονη ανησυχία για την ουσιαστική πρωτοτυπία – ή για την ύπαρξη εν γένει – της ελπίδας στην εποχή μας επιβεβαιώθηκε και από την επίσημη ενημέρωση που λάβαμε από τα κεντρικά της αχανούς μεταφυσικής γραφειοκρατίας, που διέπουν τον εύρυθμο δανεισμό των τόμων. Όπως ενημερωθήκαμε, ο τέταρτος τόμος με τις αχειροποίητες εικονικές περιγραφές της σύγχρονης ελπιδοφόρου τοπολογίας βρίσκεται στο εργαστήριο αποκατάστασης και το κοινό δεν επιτρέπεται να έχει ακόμα πρόσβαση σε αυτόν. Ειδικοί αστρολόγοι, τεχνοκράτες και celebrities έχουν κληθεί να εργαστούν για να μπορέσουν οι σελίδες του να επιστρέψουν στο βλέμμα των ανθρώπων. Το έργο των εμπειρογνωμόνων κρίνεται ως ιδιαιτέρως απαιτητικό, αφού η επιτυχής ολοκλήρωσή του θα επιτρέψει ξανά στους θνητούς να αρχίσουν να ονειρεύονται μαζικά και ακίνδυνα. Μάλιστα, αναγνωρίζοντας την έλλειψη χρόνου για ουσιαστική ανάγνωση, το πλάνο εργασίας τους προβλέπει και την εισαγωγή νέων απλοποιητικών ερμηνειών, που θα κάνουν πιο εύκολη και γρήγορη την κατανόηση των γραφών. Αλλά μέχρι τότε;
Κατά τη διάρκεια της άχαρης αναμονής για την ολοκλήρωση των απόρρητων διεργασιών συντήρησης και ανασύνταξης των ελπίδων μας, το μόνο που απομένει είναι οι υβριδικές DIY κατασκευές ελάχιστης κλίμακας από διαψευσμένους οιωνούς, αποτυχημένα οράματα και μάταιες ονειροπολήσεις. Για μια ακόμη φορά στην Ιστορία της βαρβαρότητας, επιδεικνύουμε βαθιά θέληση για ζωή και αποσυρόμαστε στα ενδότερα της καρδιάς μας για να προβούμε σε μια ανορθόδοξη ψηφιοποίηση στοιχείων αναχρονιστικής πίστης, απαισιόδοξης αισιοδοξίας και προσποιούμενης αθωότητας. Στήνουμε διαμοντέρνες ψηχιακές κοινότητες, δηλαδή ολόκληρες πόλεις από pixels που πασχίζουν να ψηφιοποιήσουν την πανάρχαια αναλογική ψυχή. Συνδεόμαστε στους λογαριασμούς μας και μιλάμε στο νέφος (cloud) σαν avatars. Πιστεύουμε αντιδραστικά σε κάθε συνωμοσιολογική θεωρία που αντιμετωπίζει απλοϊκά τη σημερινή πολύπλοκη και απογοητευτική πραγματικότητα. Κρεμάμε στους ηλεκτρονικούς τοίχους manifesto κοινωνικής ευαισθησίας χρησιμοποιώντας τα αόρατα μελάνια που μας έχουν παραχωρηθεί ως ελεημοσύνη από κάποιες πολυεθνικές αυτοκρατορίες. Περιδιαβαίνουμε εικονικά όλους εκείνους τους μακρινούς τόπους που ο κατώτατος μισθός δεν θα μας επιτρέψει να επισκεφτούμε. Κι αν στο μέλλον όλα αυτά κριθούν ως υπαρξιακή αυτοκτονία, εμείς θα ξέρουμε καλά ότι ελπίσαμε με κόπο, όσο κουρασμένοι κι ας ήμασταν από την αναμονή.