Του Γιάννη Ψαχούλα,
υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ με τον Δημήτρη Κουρέτα»
Ο τύπος του πολιτικού που επικράτησε στη χώρα και στην περιοχή μας (υπουργοί, βουλευτές, περιφερειάρχες κ.λπ.) είναι ο ιδιοτελής κομματάνθρωπος ο οποίος προσεγγίζει την πολιτική υπό το πρίσμα της προσωπικής του πολιτικής επιβίωσης .Δεν αισθάνεται ότι δεσμεύεται από μια ρυθμιστική αρχή που προτάσσει το κοινό καλό έναντι του ατομικού, ούτε ευθυγραμμίζει τη συμπεριφορά του με κανόνες που το σύνολο της κοινότητας των πολιτών αποδέχεται. Έχει «διαπαιδαγωγηθεί» μέσα σε κομματικούς μηχανισμούς, έχει μαθητεύσει στην κολακεία του κομματικού αρχηγού και έχει συνηθίσει να χαϊδεύει τα αυτιά των επίδοξων ψηφοφόρων του, παρέχοντάς τους άφθονες υποσχέσεις εξυπηρετήσεων. Περιβάλλει το αξίωμά του με έπαρση και αλαζονεία και προσπαθώντας να επιβιώσει δημιουργεί την έννοια της συνολικής ευθύνης. Μόνιμα χαρακτηριστικά του είναι η λαγνεία της εξουσίας και των θώκων της. Για την παραμονή στις «καρέκλες» δε διστάζει να παρουσιάσει το «άσπρο»-«μαύρο», δε διστάζει να λέει και να πράττει άλλα σήμερα κι άλλα αύριο, δε διστάζει να ψεύδεται ,να εξαπατά και να δείχνει ασυνέπεια.
Είναι καιρός πια να αφήσουμε στο περιθώριο τους «ιδιοτελείς κομματανθρώπους» για τους οποίους η πολιτική εκτός από επάγγελμα αποτελεί κι ένα παιχνίδι καιροσκοπικής ανέλιξης. Είναι καιρός η δημοκρατία να αποκτήσει το πραγματικό της νόημα που στηρίζεται στη συμμετοχή και στην αξιοκρατία. Είναι καιρός η τοπική αυτοδιοίκηση να αποφασίζει ακηδεμόνευτα και να ενεργεί χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος.
Για τον λόγο αυτό συστρατευόμαστε με την «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ» που έχει ως σκοπό αυτό: Να φέρει στην επιφάνεια εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που παραμένει αγνό και δεν έχει διαβρωθεί από τέτοιες συμπεριφορές. Να ευαισθητοποιήσει ενεργούς πολίτες που μοχθούν καθημερινά στον χώρο της εργασίας τους ώστε να ενεργοποιηθούν στον χώρο της πολιτικής. Γιατί ο τόπος μας χρειάζεται νέες πολιτικές συμπεριφορές που θα αποτελέσουν την αφετηρία νέων παραγωγικών διαδικασιών. Το χρωστάμε στον τόπο μας ,το χρωστάμε στους εαυτούς μας, το χρωστάμε προπάντων στα παιδιά μας.