Τεκμηριωμένη, ανθρώπινη και με ρεαλιστική κρίση στέκεται με πρόσφατη απόφασή του (τέλος Ιανουαρίου 2015) το Ειρηνοδικείο Αλμυρού απέναντι σε 43χρονο, άνεργο δανειολήπτη, κρίνοντας θετικά αίτημά του σε υπόθεση «υπερχρεωμένου νοικοκυριού».
Για πρώτη φορά το δικαστήριο δέχεται μηδενική καταβολή για οφειλές από πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια, κρίνοντας ότι υπάρχει «πτωχευτική ικανότητα του δανειολήπτη». Ακόμη κρίνει πως ο δανειολήπτης δεν είχε δόλο, δεν αδιαφόρησε, αν και άνεργος πρότεινε σχέδιο διευθέτησης με τις τράπεζες, που όμως δεν έγινε δεκτό. Ως εγγύηση μάλιστα είχε εγγραφεί προσημείωση ακινήτου του στη Μ. Βελανιδιά, που το δικαστήριο κρίνει πως δεν πρέπει να εκποιηθεί.
Ο δανειολήπτης είναι άνεργος εδώ και πέντε χρόνια, με προβλήματα υγείας, διαμένει με τη μητέρα του και διαβιούν με τη σύνταξή της. Οφείλει συνολικά 52.000 ευρώ σε πέντε τράπεζες. Το δικαστήριο επισημαίνει την ευθύνη των τραπεζών ως προς την ώθηση των πολιτών στην καταναλωτική πίστη και τα υψηλά επιτόκιά τους.
Η περίπτωση του δανειολήπτη από τη Νέα Αγχίαλο αφορούσε πέντε τράπεζες και πιστωτικές κάρτες, καταναλωτικό δάνειο που τα έλαβε από το 2007 ώς το 2009. Η αίτησή του είχε κατατεθεί το Μάρτιο του 2013. Ο 43χρονος δανειολήπτης, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας που ελήφθησαν υπόψη από το δικαστήριο, τα τελευταία πέντε χρόνια είναι άνεργος και τα εκκαθαριστικά σημειώματά του είναι μηδενικά. Μέχρι και το 2008 εργαζόταν σε ιδιωτική επιχείρηση στο Βόλο, από την οποία το ετήσιο εισόδημά του ανερχόταν στο ποσό των 3.696 ευρώ. Από δε το 1986 εμφάνισε σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα που δυσχεραίνει την ανεύρεση εργασίας, ενώ απαιτείται και η λήψη ειδικής διατροφής. Συγκατοικεί με τη μητέρα του, στο σπίτι της στη Νέα Αγχίαλο. Η μητέρα του λαμβάνει μηνιαίως 692 ευρώ ως σύνταξη. Τα χρήματα που διαθέτουν δεν είναι αρκετά να καλύψουν τις βασικές βιοτικές ανάγκες τους και την εξυπηρέτηση των δανείων στις τράπεζες. Όπως αναφέρεται και στη δικαστική απόφαση το στοιχειώδες μηνιαίο κόστος διαβίωσής τους ανέρχεται στο ποσό των 400 ευρώ που καλύπτεται από τα έσοδα της μητέρας του.
Οι οφειλές του, όπως περιγράφονται στην απόφαση, ανέρχονται συνολικά στο ποσό των 51.858 ευρώ από πιστωτικές κάρτες και ένα καταναλωτικό δάνειο. Στο σκεπτικό του δικαστηρίου επισημαίνεται – μεταξύ άλλων – ότι τα δάνεια, λόγω του ύψους τους και της πραγματικής κατάστασης που βρίσκεται ο δανειολήπτης, όπως αυτή περιγράφεται στη δικογραφία, τον οδήγησαν σε αδυναμία πληρωμής. Η αδυναμία αυτή, τονίζεται στο σκεπτικό του δικαστηρίου, δεν οφείλεται σε δόλο, εφ’ όσον κάτι τέτοιο δεν αποδείχτηκε ενώ ο δανειολήπτης παραμένει για μία πενταετία άνεργος. «Η καταφυγή στο δανεισμό για να αντιμετωπίσει ο αιτών την έλλειψη ρευστότητας, ήταν μία λανθασμένη, πλην όμως συνήθης επιλογή κατά το διάστημα που κατέφυγε στο δανεισμό, η οποία καλλιεργήθηκε στους πολίτες από τα πιστωτικά ιδρύματα, αλλά δεν ρυθμίστηκε ως έπρεπε από την Πολιτεία, όπως τούτο προκύπτει από τη γενική πείρα, αλλά και τις παραδοχές της αιτιολογικής έκθεσης του Ν. 3869/2010». «Η εισοδηματική στενότητα, τα υψηλά επιτόκια στο χώρο ιδίως της καταναλωτικής πίστης, οι επιθετικές πρακτικές προώθησης των πιστώσεων, ατυχείς προγραμματισμοί, απρόβλεπτα γεγονότα στη ζωή των δανειοληπτών, αποτέλεσαν παράγοντες που δρώντας υπό την απουσία θεσμών συμβουλευτικής υποστήριξης των καταναλωτών σε θέματα υπερχρέωσης, συνέβαλαν ανενόχλητα στην αυξανόμενη υπερχρέωση νοικοκυριών που αδυνατώντας να αποπληρώσουν τα χρέη τους, υπέστησαν και υφίστανται τις αλυσιδωτά επερχόμενες καταστροφικές συνέπειές της».
Το δικαστήριο δέχεται την αδυναμία του 43χρονου δανειολήπτη να επιβιώσει εφ’ όσον είναι μακροχρόνια άνεργος, σε συνδυασμό με την αδυναμία εξεύρεσης εργασίας λόγω της γενικότερης οικονομικής κρίσης και του αποκλεισμού ορισμένων εργασιών λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει, καθώς και το σκοπό της επανένταξης του υπερχρεωμένου πολίτη στην οικονομική και κοινωνική ζωή. Ο αιτών δέχεται το δικαστήριο ότι έχει «πτωχευτική ικανότητα», έχει περιέλθει δε, χωρίς δόλο (το τονίζει) σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των χρηματικών οφειλών του. Ακόμη στην απόφαση του δικαστήριο επισημαίνεται ότι το «προταθέν σχέδιο διευθέτησης των οφειλών του δεν έγινε δεκτό από τις δανειολήπτριες τράπεζες. Ο αιτών έχει υψηλή κυριότητα, όπως αναφέρεται στα έγγραφα της υπόθεσης, ενός αγροτεμαχίου στη Μεγάλη Βελανιδιά Ν. Αγχιάλου αξίας 3000 ευρώ. Στο ακίνητο εγγράφει προσημείωση από μία από τις τράπεζες για ποσό 7500 ευρώ. Το ακίνητο δεν κρίνεται πρόσφορο – όπως αναφέρει και η δικαστική απόφαση – προς εκποίηση αν και αιτείται από την πλευρά του αιτούντος, γιατί δεν έχει αγοραστικό ενδιαφέρον προς ικανοποίηση των πιστωτών. Το δικαστήριο κρίνει πως δεν πρέπει να εκποιηθεί, ενώ επισημαίνει πως ο δανειολήπτης δεν διαθέτει καταθέσεις, ομόλογα ή μερίσματα ή μετοχές.
Το δικαστήριο κρίνει ότι το μηδενικό εισόδημά του δεν μπορεί να καλύψει τις απαιτήσεις των τραπεζών και ζητεί μηδενικές καταβολές. Επίσης η απόφαση αναφέρει πως πρέπει να επαναπροσδιοριστεί νέα δίκη ένα χρόνο μετά μήπως αλλάξει η οικονομική του κατάσταση και μπορεί να εξυπηρετήσει μέρος του χρέους του.
Σημειώνεται ότι η νέα δικάσιμος ορίστηκε για τις 29/1/2016 και όπως επισημαίνει η συνήγορός του κ. Αντωνία Μπαλλούς η κρίση του δικαστηρίου είναι οριστική, ενώ ο τυχόν προσδιορισμός θα αφορά στη δυνατότητα καταβολής μέρος του χρέους, εφ’ όσον αλλάξει η οικονομική του κατάσταση.