«Πρόταση ζωής» με παρεμβάσεις κόντρα στις εξαρτήσεις

Φέτος το καλοκαίρι συμπληρώνει τον 20ό χρόνο λειτουργίας του με πολλές παρεμβάσεις στο σχολείο, την οικογένεια και για την ευαισθητοποίηση διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Ο λόγος για το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Π.Ε. Μαγνησίας «Πρόταση Ζωής», μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, που προέκυψε από τη συνεργασία φορέων της τοπικής κοινότητας και του ΟΚΑΝΑ.

Πρόεδρος της «Πρότασης Ζωής» είναι ο κ. Αθανάσιος Λιούπης, γενικός χερουργός, περιφερειακός σύμβουλος. Στελεχώνεται από τέσσερις κοινωνικούς επιστήμονες, την κ. Ζωή Γώγου, ψυχολόγο – επιστημονική υπεύθυνη, την κ. Μαρία Μπακατσέλου, ψυχολόγο, την κ. Γεωργία Πετροπούλου, κοινωνιολόγο, και την κ. Δήμητρα Σωτηροπούλου, κοινωνική λειτουργό, ενώ στη γραμματειακή υποστήριξη είναι η κ. Περιστέρα Ριζάκη.
Ασχολείται με την πρωτογενή πρόληψη, η οποία απευθύνεται στον γενικό πληθυσμό, που δεν έχει σχέση με τη χρήση και στοχεύει στην άμβλυνση της ανάγκης ζήτησης ουσιών και την αποφυγή ανάπτυξης εξαρτητικής συμπεριφοράς γενικότερα.

Πραγματοποιεί προληπτικές παρεμβάσεις στον χώρο του σχολείου (σε μαθητές, νηπιαγωγούς, δασκάλους, καθηγητές), στην οικογένεια, καθώς και παρεμβάσεις ευαισθητοποίησης διαφόρων κοινωνικών ομάδων (στρατιωτικών, αστυνομικών, εργαζομένων σε χώρους υγείας, κ.ά.).
Στόχος είναι η ενίσχυση της ψυχικής δομής του ατόμου, της προσωπικής του ευθύνης και η προώθηση των ποιοτικών ανθρώπινων σχέσεων και συναισθημάτων. Αυτό επιτυγχάνεται με τη λειτουργία ομάδων, στις οποίες εφαρμόζονται συγκεκριμένες μέθοδοι ενεργητικής μάθησης, που ωθούν το άτομο σε μια συμμετοχική διαδικασία και κάνουν πιο εύκολη την ενσωμάτωση των μηνυμάτων πρόληψης.
Μεταξύ άλλων παρέχει έγκυρη ενημέρωση και συμβουλευτική, κατόπιν ραντεβού, σε όσους το επιθυμούν για θέματα πρόληψης της εξάρτησης και σχέσεων στην οικογένεια.
«Κάθε χρόνο κατά μέσο όρο προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας μέσω των δράσεων σε 3.500-4.000 άτομα. Σκοπός είναι η πρόληψη και η αποφυγή ενός προβλήματος εξάρτησης πάσης φύσεως, όπως από παράνομες ή νόμιμες ουσίες, διαδίκτυο, τζόγο και από οποιαδήποτε συμπεριφορά ή συνήθεια μπορεί να εξαρτηθεί κανείς», ανέφερε η κ. Ζωή Γώγου, ψυχολόγος και επιστημονική υπεύθυνη της «Πρότασης Ζωής».

Από τις πιο βασικές δράσεις του Κέντρου είναι οι παρεμβάσεις στους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι δρουν πολλαπλασιαστικά. «Εθελοντικά εκπαιδευτικοί παρακολουθούν προγράμματα του Κέντρου και τα εφαρμόζουν στα σχολεία, με αποτέλεσμα να φτάνουν τα μηνύματα σε περισσότερα παιδιά, που είναι και η ομάδα, που μας ενδιαφέρει. Τα προγράμματα αυτά στοχεύουν στην καλλιέργεια μίας θετικής στάσης ζωής των παιδιών, μακριά από εξαρτήσεις», πρόσθεσε, για να συμπληρώσει: «Στην εκπαίδευση γίνονται προγράμματα, που δεν προστατεύουν μόνο από τις εξαρτήσεις, αλλά και από κάθε πρόβλημα ψυχικής υγείας, όπως η κατάθλιψη».
Η κ. Γώγου ανέφερε ότι είναι σημαντικό, να δίνεται χώρος στα παιδιά, να εκφραστούν και να μιλήσουν για αυτά, που νιώθουν και αγωνιούν, αλλά και για αυτά που τους αγχώνουν. «Σημαντικό να γίνουν τα παιδιά μέλη μιας ομάδας, για να έχουν επαφή με τους άλλους, να ανήκουν κάπου, βασική ανάγκη του ανθρώπου, και μια καλή επικοινωνία, δημιουργώντας ισχυρούς δεσμούς».

Η ίδια τόνισε ότι «οι γονείς είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι, από τους οποίους ξεκινά η πρόληψη, γιατί αποτελούν πρότυπο για τα παιδιά και είναι εκείνοι, που θα διαμορφώσουν την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού και με τον τρόπο ζωής τους δίνουν πολλά μηνύματα στα παιδιά».
Οι μεγαλύτερες εξαρτήσεις που αντιμετωπίζει το Κέντρο, είναι ουσιαστικά αυτές που ανησυχούν περισσότερο, όπως για παράδειγμα το διαδίκτυο, αλλά και το αλκοόλ σε μεγαλύτερες βέβαια ηλικίες. Το αλκοόλ αποτελεί μια ύπουλη εξάρτηση, διότι είναι νόμιμο και με εύκολη πρόσβαση, που τα αποτελέσματά της δεν φαίνονται άμεσα, αλλά μακροπρόθεσμα.
«Εμείς βλέπουμε την εξάρτηση σαν ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο, τόσο ατομικό, όσο και κοινωνικό. Μας αφορά όλους. Έχει να κάνει πάρα πολύ τόσο με το άτομο, όσο και με το περιβάλλον, αλλά και με τη διαθεσιμότητα μιας ουσίας, που αν συναντηθούν και τα τρία, τότε μπορεί να έχουμε την εμφάνιση εξάρτησης», τόνισε.
Σίγουρα οι οικονομικοκοινωνικές συνθήκες επηρεάζουν, αλλά δεν είναι οι μοναδικές που θα οδηγήσουν στην εξάρτηση. «Χρειάζεται και μια προσωπικότητα ανάλογη, που δεν έχει τις δεξιότητες εκείνες, ώστε να αντισταθεί και να πει «όχι» στις εξαρτήσεις και να διαχειριστεί τα προβλήματα και τις δυσκολίες, μη βρίσκοντας διέξοδο στη χρήση ουσιών», κατέληξε.