Σε σημαντική παρέμβαση για το Πήλιο προχώρησε ο βουλευτής Μαγνησίας Ν.Δ. Χρήστος Μπουκώρος, στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, με την πρόταση Τροπολογίας που κατέθεσε, προκειμένου να τροποποιηθεί σε ένα μόνο σημείο το ισχύον Π.Δ. Πηλίου και να ξεμπλοκάρει η οικονομική δραστηριότητα της περιοχής, η οποία έχει περιέλθει σε πλήρη αδράνεια τα δύο τελευταία χρόνια.
Συγκεκριμένα, ο βουλευτής Μαγνησίας, ο οποίος έχει γίνει δέκτης της ανησυχίας των κατοίκων και των επαγγελματιών του Πηλίου που βλέπουν την περιοχή τους να αποδυναμώνεται οικονομικά, κατέθεσε σχετική τροπολογία, προς τους αρμόδιους υπουργούς, την οποία και υποστήριξε παίρνοντας το λόγο, προκειμένου να αποδεσμευθεί η περιοχή από το πλαίσιο που πρόεκυψε από τις αποφάσεις του ΣτΕ και οι οποίες οδηγούν στον οικονομικό μαρασμό ολόκληρο το Πήλιο.
Πιο αναλυτικά, στην τοποθέτησή του ο Χρήστος Μπουκώρος ανέφερε τα εξής: «Κύριοι Υπουργοί, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το νομοσχέδιο εισάγει νέα δεδομένα για τις επενδύσεις, με αποτέλεσμα να το περιμένει η αγορά σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν πιστεύω ότι μας επαναφέρει στην κανονικότητα, δεν πιστεύω αυτόν τον όρο. Πιστεύω όμως, κύριοι υπουργοί, ότι γίνεται μια προσπάθεια να επιστρέψει η λογική στη χώρα που έδειχνε να έχει δραπετεύσει τις προηγούμενες δεκαετίες.
Θα μου επιτρέψετε όμως κύριε Υφυπουργέ Ανάπτυξης, να εκμεταλλευτώ τη δική σας παρουσία εδώ για να σας θέσω ένα θέμα, το οποίο θεωρώ εξαιρετικά επείγον. Ενώ όλες οι περιοχές της χώρας αναμένουν το αναπτυξιακό νομοσχέδιο «Επενδύω στην Ελλάδα» και το φορολογικό νομοσχέδιο που θα ακολουθήσει, υπάρχει μια περιοχή σε αυτή τη χώρα, η οποία έχει καταστεί κυριολεκτικά αιχμάλωτη, υπάρχει μια περιοχή στην οποία, κυριολεκτικά, απαγορεύεται να γίνει οτιδήποτε και αυτή η περιοχή δεν είναι άλλη από την πανέμορφή περιοχή του Πηλίου.
Θα γνωρίζετε, κύριε Υπουργέ, ότι η δόμηση αλλά και γενικότερα η οικονομική δραστηριότητα στο Πήλιο προβλέπονται και ορίζονται από το Π.Δ. του 1980 και όπως αυτό αναθεωρήθηκε το 1985. Εκτός από τις προβλέψεις του Π.Δ. Πηλίου ήρθαν δύο ακόμη αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας το 2018 και το 2019 για να κάνουν το περιβάλλον δυσμενέστερο. Η πρώτη απόφαση του ΣτΕ έχει να κάνει με τη οριζόντια δόμηση και η δεύτερη έχει να κάνει με την ακύρωση των ορίων οικισμών, όπως αυτές είχαν προκύψει από πράξεις της Διοίκησης. Δύο αποφάσεις που γυρίζουν την περιοχή στα ισχύοντα προ του 1923! Αυτή τη στιγμή, η δόμηση στους οικισμούς του Πηλίου και σε άλλες περιοχές της χώρας επιτρέπεται μόνο στον στενό πολεοδομικό πυρήνα, δηλαδή γύρω από τις πλατείες των χωριών, όπως το 1923.
Προσωπικά, δεν αμφιβάλω για τις περιβαλλοντικές και πολεοδομικές ευαισθησίες του ΣτΕ και ούτε βάλω εναντίον των δύο συγκεκριμένων αποφάσεων. Άλλωστε, για τα ζητήματα της δόμησης έχει αναλάβει το βάρος ο συνάδελφός σας, ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος, ο κ. Οικονόμου, και περιμένουμε τη νομοθετική του πρωτοβουλία που θα ξεμπλοκάρει το ζήτημα και θα επαναφέρει την αξία της περιουσίας αυτών των ανθρώπων στα επίπεδα που ήταν πριν, γιατί τώρα μιλάμε για απόλυτη απαξίωση της περιουσίας τους.
Μετά από πολύμηνη συνεργασία με υπηρεσιακούς φορείς πολλών υπουργείων, κατέληξα σε μια πρόταση που μπορεί να λάβει είτε τη μορφή της Υπουργικής Τροπολογίας είτε τη μορφή Βουλευτικής Τροπολογίας, προκειμένου να υπάρξει μια και μόνη συμπλήρωση στο Π.Δ. Πηλίου. Γνωρίζω ότι δεν είθισται τα προεδρικά διατάγματα να αλλάζουν με τροπολογίες ή διατάξεις, αλλά μιλάμε για ένα εξαιρετικά επείγον ζήτημα και καταθέτω αυτή την πρόταση προς όλους τους συναρμόδιους υπουργούς, προκειμένου μια ολόκληρη περιοχή 20.000 μόνιμων κατοίκων, μια περιοχή ιδιαίτερων δυνατοτήτων, μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους -το οποίο δεν πρέπει όμως να το πληρώσει με αιχμαλωσία και οικονομικό αφανισμό – και ιδιαίτερης παραγωγικής φυσιογνωμίας, να μπορεί να αξιοποιήσει την τοπική της παράγωγη.
Αυτή την ώρα το Πήλιο είναι κυριολεκτικά αιχμάλωτο. Ζήτησα λοιπόν, χωρίς να αναφερθώ καθόλου στη δόμηση, τα όσα προβλέπονται στο Δ. 59/21-6-2018, να ενσωματωθούν στο Π.Δ. Πηλίου και πιο συγκεκριμένα να συμπληρωθεί το άρθρο 8 και να ισχύουν με σεβασμό στα ισχύοντα του άρθρου 1 και τους όρους δόμησης ΠΔ. Ίσως δεν συνηθίζεται η αλλαγή Π.Δ. με τροπολογίες, αλλά δεν απαγορεύεται κιόλας, και εν πάση περιπτώσει δεν είναι αντισυνταγματικό πριν κριθεί η συνταγματικότητά του από το ΣτΕ. Εξάλλου, σκοπός είναι να μπορέσει αυτή η περιοχή να επεξεργάζεται τα προϊόντα που παράγονται αποκλειστικά εκεί, όπως είναι οι ελιές, το λάδι, η πέτρα Πηλίου, τα βότανα, τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά.
Με την ισχύουσα κατάσταση, δεν μπορεί να γίνει σήμερα στο Πήλιο απολύτως τίποτα, ούτε ένα λιοτρίβι και τα υφιστάμενα, των οποίων έχει παρέλθει η άδεια των δεξαμενών τους, δεν μπορούν να την ανανεώσουν, κατά συνέπεια δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Μιλάμε κατά κύριο λόγο για λιοτρίβια συνεταιρισμών, μικρών συνεταιρισμών που ζουν αποκλειστικά από την ελιά. Δεν μπορεί να γίνει ένα τυποποιητήριο μελιού, δεν μπορεί να γίνει μια επεξεργασία των βοτάνων, δεν μπορεί να γίνει μια επεξεργασία της πέτρας Πηλίου.
Σας εξήγησα πως διαμορφώθηκε το ασφυκτικό νομικό πλαίσιο. Ζητάω, λοιπόν, το άρθρο 14 του διατάγματος 59/21-6-2018 που αναφέρεται στην αγροτική χρήση και πιο συγκεκριμένα στην παράγραφο 4 που αναφέρεται στις κατηγορίες για το περιεχόμενο χρήσεων γης, να συμπληρώσει το άρθρο 8 του Π.Δ. Πηλίου, ώστε να επιτρέπονται βιομηχανικές και βιοτεχνικές δραστηριότητες και περιβαλλοντικές υποδομές χαμηλής και μέσης όχλησης, συσκευασίας και μεταποίησης αποκλειστικά τοπικά παραγόμενων αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων και φυσικά παραγόμενων προϊόντων της περιοχής, εφαρμοζομένων όμως των όρων δόμησης που προβλέπει το άρθρο 1 του προεδρικού διατάγματος, χωρίς παρέκκλιση από τους όρους δόμησης, όπως αυτοί προβλέπονται από το Π.Δ. Πηλίου.
Επίσης κ. Υπουργέ, παραθέτω και δύο αποφάσεις του ΣτΕ , η μία 382/2010 και η άλλη 2468/2011 που λένε τα εξής: «Δεν είναι νόμιμη η εγκατάσταση βιομηχανίας ή βιοτεχνίας σε περιοχή που δεν έχει αναγνωριστεί με διοικητική πράξη ως κατάλληλη για την ανάπτυξη βιομηχανικής δραστηριότητας. Από τον κανόνα αυτό μπορούν να εξαιρεθούν στοιχειωδώς μόνο ως προς την κλίμακα και τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον παραγωγικές δραστηριότητες χαμηλής οχλήσεως, εφόσον η συγκεκριμένη δραστηριότητα είναι σχετική με τις παραδοσιακές καλλιέργειες της περιοχής». Το ίδιο λέει και η δεύτερη απόφαση του ΣτΕ για τοπικά παραγόμενα προϊόντα. Δηλαδή και το ίδιο το ΣτΕ δεν αρνείται ότι πρέπει να αδειοδοτούμε δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με την παραγωγική φυσιογνωμία της περιοχής και τις παραδοσιακές, παραγωγικές δραστηριότητες της περιοχής.
Κύριε Υπουργέ, το Πήλιο αγωνιά και έχει οδηγηθεί σε οικονομική καχεξία και κοινωνικό μαρασμό, με το πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί. Πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα που αφορά το μέλλον των κατοίκων αυτής περιοχής, διότι με την παρούσα κατάσταση είναι σαν να καλούμε τους κατοίκους του Πηλίου να το εγκαταλείψουν. Εδώ και δύο χρόνια από τις αποφάσεις του ΣτΕ έχουν παγώσει τα πάντα. Για πόσο ακόμα θα αντέξουν αυτοί οι άνθρωποι; Εξάλλου, αυτή η κυβέρνηση που φέρνει αυτόν τον άρτιο και λογικό αναπτυξιακό νόμο πρέπει να δει και να μην εγκαταλείψει αυτή την περιοχή της χώρας, το Πήλιο με τις τόσες δυνατότητες, οι οποίες σήμερα απαξιώνονται» κατέληξε ο βουλευτής Μαγνησίας Ν.Δ. Χρήστος Μπουκώρος.