Η Εταιρεία Θεσσαλικών Ερευνών και η Λαϊκή Βιβλιοθήκη Δαμιανού Κυριαζή, με την ευκαιρία των εκδηλώσεων που γίνονται στο Κέντρο Τέχνης «Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο», της έκθεσης-αφιερώματος στον Εβαρίστο Ντε Κίρικο, διοργάνωσαν χθες στην αίθουσα εκδηλώσεων της Λαϊκής Βιβλιοθήκης, που γέμισε από κόσμο, ομιλία του Κυριάκου Παπαγεωργίου με θέμα «Οι Σιδηροδρομικοί Σταθμοί της Ελλάδας», με φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο του ομιλητή.
Όπως σημείωσε ο κ. Κυριάκος Παπαγεωργίου, ο οποίος έχει επισκεφτεί περίπου 150 σιδηροδρομικούς σταθμούς στην Ελλάδα, στην ομιλία του, «δεν θα λησμονήσω ποτέ τη σπουδαία ρήση του μεγάλου συγγραφέα των Σιδηροδρόμων Τόνυ Τσαντ: «Οι πεθαμένες σιδηροδρομικές γραμμές ζωντανεύουν κι όμορφα περπατιούνται»».
«Οι διαδρομές που μπορεί να σου αποκαλύψει η σιδηροδρομική γραμμή, στην Ελλάδα, είναι εκπληκτικές. Μια απίθανη ποικιλία οδοιπορικών διασχίσεων που μπορούν να επινοηθούν ή να οδηγήσουν σε ένα ιδιότυπο ταξίδι νοσταλγίας και ποίησης του σημερινού ταλαιπωρημένου ανθρώπου» ανέφερε.
Ο ίδιος τόνισε ότι «μέσα σε αυτό το πλούσιο κι εναλλακτικό σκηνικό των σιδηροδρομικών διαδρομών, δοκίμασα ένα πλήθος από αυτές, που μου χάρισαν συναρπαστικές εμπειρίες και συγκινήσεις, αλλά και πολύτιμες απόψεις του «υπέροχου» και του «χαριτωμένου». Στις διαδρομές αυτές που πραγματοποίησα με τα πόδια, ανακάλυψα γραφικούς, ερημικούς, αλλά και ξεχασμένους σταθμούς, μικρούς ή μεγάλους, πάντως τυλιγμένους στην αοριστία και την ερημιά. Ανακάλυψα χορταριασμένες γραμμές, με ανακατωμένα σκύρα, ασφάκες, στρωτήρες, κλειδιά και σκόρπιο σιδηροδρομικό υλικό που σκουριάζει κάτω απ’ τον ήλιο και τη βροχή. Ανακάλυψα εκατοντάδες βαγόνια, βαγόνια με ιστορία, θρυλικά βαγόνια, με αισθητική και γούστο στην εποχή τους, ερμητικά σφραγισμένα. Ανακάλυψα σπουδαία έργα, γέφυρες, πασάγια και σιδηροδρομικά κτίσματα. Ανακάλυψα υδατόπυργους, μηχανοστάσια, μόρτες, αδιέξοδα, διπλές και τριπλές γραμμές, αποθήκες, υπνωτήρια, αίθουσες αναμονής, στέγαστρα, εκδοτήρια, πινακίδες και αποτυπώματα απόστασης και ύψους από τη θάλασσα (ξεφτισμένα τα περισσότερα), δρομολόγια, κατηγορίες αμαξοστοιχιών… και τι δεν ανακάλυψα σε αυτό το οδοιπορικό της σιδηροδρομικής μνήμης και ταυτότητας».
Ο κ. Κυριάκος Παπαγεωργίου επισήμανε ότι «ο νοτιότερος σιδηροδρομικός σταθμός στη χώρα βρίσκεται στην Καλαμάτα, καταργημένος πια, παρά το γεγονός ότι το σιδηροδρομικό Πάρκο που έχει δημιουργηθεί, είναι από τα καλύτερα στη χώρα. Ο βορειότερος συγκροτημένος σταθμός είναι στα Δίκαια του Έβρου, ενώ τελευταίος σηματωρός «σταθμός» είναι το Ορμένιο, ένα βήμα από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα» για να συμπληρώσει: «Ο ωραιότερος σιδηροδρομικός σταθμός αναντίρρητα είναι αυτός του Βόλου, σε σχέδια του Εβαρίστο Ντε Κίρικο. Αλλά ποιος να ενδιαφερθεί ώστε ο κεντρικός αυτός μνημειώδης άξονας της πόλης, με τον σπουδαίο αυτό σταθμό νεοκλασικού ρυθμού, την ωραία είσοδο με το άγαλμα της Αθηνάς, αλλά και τις παλιές μνημειακές μηχανές που χορτάριασαν πίσω από τα ντουβάρια της οδού Φερών, μπορούν να αποτελέσουν πρώτης τάξης θεματικό πάρκο για την πόλη μας;».
Τέλος αναφέρθηκε στην έκθεση – αφιέρωμα, που όπως χαρακτηριστικά είπε «οφείλουμε όλοι να επισκεφτούμε», η οποία πραγματοποιείται από τη Διεύθυνση Πολιτισμού του Δήμου Βόλου σε συνδιοργάνωση με τον ΟΣΕ και το «Κοινό των Μαγνήτων». «Την έκθεση επιμελήθηκαν η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Πολιτισμού Χρύσα Δραντάκη και ο κεντρικός σταθμάρχης του Σιδηροδρομικού Σταθμού Γιώργος Αποστολέρης» κατέληξε.
