Ο χαρακτηρισμός αυτός έχει «βασανίσει» πολλούς ανθρώπους αλλά και τον Ελευθέριο Βενιζέλο και αρκετούς σημερινούς βουλευτές, οι οποίοι υπογραμμίζουν ότι «το μέτρο χρησιμοποιήθηκε για την περιθωριοποίηση μαθητών, πολλές φορές λόγω των ιδεών τους, για την πολιτική δράση τους, τη θρησκεία, το χρώμα τους».
Οι χαρακτηρισμοί σχετικά με τη διαγωγή των μαθητών στο σχολείο έχουν πάνω από έναν αιώνα προβλεφθεί. Στα νεότερα χρόνια επανήλθαν το 1976 με τον νόμο 309, ο οποίος καταργήθηκε και εκδόθηκε Προεδρικό Διάταγμα (104 του 1979), το οποίο συμπληρώθηκε με τον νόμο 1566 του 1985. Σύμφωνα με τα ισχύοντα, η συμπεριφορά των μαθητών μέσα και έξω από το σχολείο συνιστά τη διαγωγή τους. Η διαγωγή περιλαμβάνεται μεταξύ των στοιχείων της σχολικής καταστάσεως των μαθητών και καταχωρίζεται στα οικεία βιβλία του σχολείου, ενώ αναγράφεται στα απολυτήρια και στους λοιπούς τίτλους. Η διαγωγή των μαθητών πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στους κανόνες της σχολικής ζωής και στις ηθικές αρχές του κοινωνικού περιβάλλοντος. Η διαγωγή κάθε μαθητή χαρακτηρίζεται «Κοσμιωτάτη», όταν τηρεί όλους τους παραπάνω κανόνες, «Κοσμία», όταν παρεκκλίνει από τους κανόνες, και «Επίμεπτη», όταν παρεκκλίνει από τους κανόνες σε βαθμό ανεπίτρεπτο. Για τις δύο τελευταίες περιπτώσεις χαρακτηρισμού της διαγωγής ενός παιδιού, ο Σύλλογος Διδασκόντων πρέπει να αιτιολογεί την κρίση του. Οπως υπογραμμίζουν οι βουλευτές, που κατέθεσαν τη σχετική ερώτηση στη Βουλή, τα τελευταία χρόνια, στην πλειονότητα των σχολείων έχει καταστεί ανενεργή η διάταξη αυτή και δεν επιβάλλεται το αυταρχικό και εκδικητικό αυτό μέτρο στους μαθητές, ούτε και σε ιδιαίτερα ακραίες περιπτώσεις.
Εφαρμογή
Πηγή: Έθνος