Προτάσεις για νέα μυθιστορήματα

Όσο κι αν τα τελευταία χρόνια ακούμε ότι το μυθιστόρημα στην Ελλάδα περνάει τη δική του κρίση, είναι μεγάλη και αξιόλογη η φετινή παραγωγή, που δεν εξαντλείται, φυσικά, στα δεκαπέντε βιβλία που προτείνουμε σήμερα. Εξάλλου, προτάσεις αποτελούν και όλα τα βιβλία που φιλοξενήθηκαν σε συνεντεύξεις που παραχώρησαν οι συγγραφείς τους στη «Θ», όπως και άλλα, εξίσου αξιόλογα, που μας περιμένουν στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Καλή ανάγνωση…

Χρήστος Αστερίου, Η θεραπεία των αναμνήσεων, Πόλις
Η «Θεραπεία των αναμνήσεων» είναι ένα μυθιστόρημα για την τζαζ, το χιούμορ, τη δύσκολη σχέση πατέρα-γιου, τη μετανάστευση στην Αμερική, τα γηρατειά, τη λειτουργία της μνήμης και την ελευθερία επιλογής απέναντι σε οικογενειακούς, εθνοτικούς και κοινωνικούς καταναγκασμούς. Κυρίως, όμως, είναι ένα βιβλίο για την αναζήτηση ταυτότητας και τα καλά κρυμμένα μυστικά του καθενός μας.

Ευάγγελος Αυδίκος, Οδός οφθαλμιατρείου, Εστία
Ενάμιση αιώνα μετά ο Κώστας Κρυστάλλης επιστρέφει στην Αθήνα, για να συνεχίσει τη συζήτηση που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Μια πορεία στους δρόμους που σημάδεψαν την ύπαρξή του και μια ευκαιρία να συναντηθεί με τον Κριστ/Χρήστο, τον νεαρό πατριώτη του που αναζητεί τον εαυτό του. Ο Χρήστος δανείζει το στόμα του και τη σκέψη του στον ποιητή. Η ιστορία γίνεται οδός ωρίμανσης για τον Χρήστο. Για τον Κρυστάλλη είναι η δεύτερη ευκαιρία του.
Ένα μυθιστόρημα σπονδή στην τρυφερότητα και στην αγωνία του σπουδαίου δημιουργού που χάθηκε νέος. Μια ιστορία με το βλέμμα στο παρόν.

Χάρης Βαφόπουλος, Κύματα στη στεριά, Κέδρος
Η μοίρα οδηγεί τους ανθρώπους, διεκδικεί τη ζωή τους, παίζει μαζί τους το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού. Ο πλοίαρχος Κωστής Δεληγιώργης πλέει στα σκοτεινά νερά του Ατλαντικού. Μετά το ναυάγιο του πλοίου του παλεύει με τα άγρια κύματα της ψυχής του και εξαφανίζεται στα βουνά της Ελλάδας κάνοντας ένα οδοιπορικό εξαγνισμού. Όσοι τον αγαπούν θέλουν να ακολουθήσουν την αγωνιώδη πορεία του, που σκοπό έχει να ξαναβρεί τον εαυτό του.

Αγγέλα Καστρινάκη, Κάτι ν’ αλλάξει, Κίχλη
Στο …Κάτι ν᾽αλλάξει! Μα πώς; παρακολουθούμε τη ζωή της Ειρήνης στα χρόνια 1979-1984, μια εποχή που η κοινωνία διψούσε για «αλλαγή».
Αυτοβιογραφία, μυθοπλασία και μαρτυρία συγχρόνως, με αιχμές προς το σήμερα, το αφήγημα αυτό αποτελεί τη συνέχεια του Και βέβαια αλλάζει! (2014), διαβάζεται όμως και ανεξάρτητα.

Κατερίνα Καριζώνη, Το λυκόφως του Αιγαίου, Καστανιώτης
Η Κατερίνα Καριζώνη συγκέντρωσε, ύστερα από έρευνα δέκα περίπου ετών, ένα ενδιαφέρον πρωτογενές υλικό και το χρησιμοποιεί για να φωτίσει μια άγνωστη στους περισσότερους περίοδο. Κινείται ανάμεσα στη μυθοπλασία και την Ιστορία, ενώ εξηγεί πώς οι πειρατές αποτέλεσαν φαινόμενο αντίστοιχο με εκείνο των Κλεφτών και Αρματολών στη θάλασσα και μιλά για τη δράση των Ιπποτών της Μάλτας και στις θυελλώδεις συγκρούσεις τους με το Ισλάμ στο Αρχιπέλαγος.

Χρίστος Κυθρεώτης, Εκεί που ζούμε, Πατάκης
Λίγο καιρό πριν εγκαταλείψει την Ελλάδα, ο Αντώνης Σπετσιώτης έχει να αντιμετωπίσει μια δύσκολη επαγγελματική υπόθεση, να συναντήσει τον πρώτο του έρωτα και να συνοδεύσει τον πατέρα του στο τελευταίο του δρομολόγιο πριν βγει στη σύνταξη – όλα στη διάρκεια της ίδιας καλοκαιρινής ημέρας του 2014.
Ένα μυθιστόρημα για τον μικρό άθλο να είσαι ο εαυτός σου κάθε μέρα από την αρχή, για μια εποχή ανάμεσα σε πράγματα που έχουν τελειώσει και σε άλλα που δεν έχουν αρχίσει, για όλα όσα συμβαίνουν αφού πούμε όσα είχαμε να πούμε.

Γ. Μόσχος, Τοκορόρο, Τόπος
1938. Ένα κακοποιημένο αγόρι το σκάει από τις βαμβακάδες του Τέξας, διασχίζει την κόλαση του αμερικανικού Νότου και καταλήγει στο ηλιόλουστο Μαϊάμι. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος για να ελευθερωθεί από τις αναμνήσεις του;
Το «Τοκορόρο» είναι ένα θρίλερ νουάρ που θέτει σε αμφισβήτηση τις βεβαιότητες πάνω στις οποίες έχει δομηθεί η κοινωνία μας και αποδεικνύει ότι ο μεγαλύτερος δαίμονας δεν είναι άλλος από τη σκιά μας στον καθρέφτη.

Μ. Κατσιμπάρδης, Στα μούτρα σου, Άνεμος
Ένας μικρόκοσμος γεμάτος ανέμελα παιδιά και γονείς βυθισμένους σε έγνοιες αποτυπώνεται στον καμβά της εφτάχρονης δικτατορίας. Οι ήρωες είναι μια παρέα παιδιών που σκαρώνει φάρσες, στήνει ομηρικούς καυγάδες, δημιουργεί φιλίες ζωής και ονειρεύεται το μέλλον, προσπαθώντας να κατανοήσει τον συχνά παράλογο κόσμο των μεγάλων.
Το βιβλίο, με τρόπο γλυκό και τρυφερό, ξυπνά νοσταλγικές αναμνήσεις στους μεγαλύτερους και προσφέρει στα νέα παιδιά ζωντανές εικόνες μιας γνήσιας, αλλά αντιφατικής εποχής.

Νίκος Τακόλας, Οι 32 ώρες της Θεάς, Εντύποις
Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. 1915. Στρατοί και στόλοι συρρέουν στη Θεσσαλονίκη, που ήδη είναι ένα μωσαϊκό φυλών, θρησκειών, οσμών και χρωμάτων, προσφύγων από παντού και τραυματιών. Ο πληθυσμός σκαρφαλώνει από εκατόν πενήντα στις πεντακόσιες χιλιάδες.
Η Αυγερινή Γιαννακού, Ελληνογαλλίδα, καθηγήτρια Γαλλικών, και ο Μπερτράν Μποβέ, αξιωματικός της Γαλλικής Σαιν Συρ, περιδινίζονται στον ανεμοστρόβιλο ενός δύσκολου έρωτα, παράφορου και μοιραίου, στις κάμαρες και στις κατακόμβες της πόλης. Και στις συνθήκες αυτές γεννιέται μια νέα Θεά, που ταυτίζεται με τη μοίρα της. Τότε ξεσπάει και η Πυρκαγιά του 1917.

Άκης Παπαντώνης, Ρηχό νερό, σκιές, Κίχλη
Από την αρχή έως το τέλος αυτού του σπονδυλωτού μυθιστορήματος κυριαρχεί το ζήτημα της μνήμης: Το πώς το βιωμένο παρελθόν συνομιλεί με όσα προοικονομεί το παρόν, το πώς οι προσωπικές ή οι συλλογικές αναμνήσεις αναδύονται αναπάντεχα από τη σκιασμένη πλευρά της πραγματικότητας, προτού βουτήξουν ξανά στα ρηχά νερά της.
Με φόντο ένα γεγονός που διαχώρισε ανεπιστρεπτί το πριν από το μετά, η καθημερινότητα των ανυποψίαστων κατοίκων της πόλης-δορυφόρου του Τσερνόμπιλ μετατρέπεται σε σημείο καμπής.

Θοδωρής Παπαθεοδώρου, Τα συναξάρια της μικρής πατρίδας, Ψυχογιός
Ο Μήλιος, η Ανθή, η μικρούλα Βάσιλκα, λιανοκέρια της σκλάβας Μακεδονίας.
Η Αρετή και η Φωτεινή, γυναίκες της μικρής πατρίδας, ταγμένες σε αγώνα αντρειωμένο για το γένος και τη λευτεριά. Θέριεψαν οι ψυχές τους κι έκλαψαν συνάμα. Για το παιδί που έχασε τόσο άδικα η μία. Για τον άντρα που αγάπησε παράφορα και σκότωσε με τα ίδια της τα χέρια η άλλη.
Δίπλα τους ο Παύλος Μελάς, ο Τέλλος Άγρας, ο καπετάν Κώττας, ο καπετάν Γαρέφης, που θυσιάστηκαν κι αναπαύτηκαν αιώνια στα σπλάχνα της μακεδονικής γης μαζί με χιλιάδες άλλους άνδρες και γυναίκες του λαού μας.

Ν. Σεβαστάκης, Άνθρωπος στη σκιά, Πόλις
Όταν μια πεζοπόρος ανακαλύπτει τυχαία το πτώμα του Φάνη Αυγερινού σε μια πλαγιά του Υμηττού, κανείς δεν φαντάζεται το παρελθόν του αυτόχειρα. Η ολιγόχρονη νεανική συμμετοχή του στην ελληνική τρομοκρατία, που σημαδεύτηκε από μια «λάθος κίνηση», τη δολοφονία ενός δικηγόρου.
Ο Νικόλας Σεβαστάκης γράφει ένα μυθιστόρημα για τη μαθητεία στο πολιτικό κακό, για την αδυναμία της αγάπης, για τις ανεξιχνίαστες προθέσεις και την προσωπική ευθύνη. Ένα πολιτικό μυθιστόρημα για την Ελλάδα των τελευταίων σαράντα χρόνων.

Μισέλ Φάις, Όπως ποτέ, Πατάκης
Ανάμεσα σε μια αινιγματική γυναίκα κι έναν κλονισμένο άντρα κινείται, σχεδόν φασματικά, ένα ρευστό, δυσοίωνο πλήθος.
Ένα μυθιστόρημα για τον πανικό και την απάθεια του σύγχρονου βίου. Μια ατέρμονη κωμωδία της κούρασης, όπως αυτή αποτυπώνεται στο σώμα, στη μνήμη, στον ύπνο, στις λέξεις. Ο Μισέλ Φάις, επιμένοντας σε μια πρόζα θραυσματική, παροξυσμική, ληθαργική, ολοκληρώνει μια άτυπη τριλογία που άρχισε µε το μυθιστόρημα. Από το πουθενά (2015) και συνεχίστηκε µε τη νουβέλα Lady Cortisol (2016).

Γ. Φιλιππίδης, Είχε λιακάδα σήμερα, Άνεμος
Δυο χειραφετημένες νεαρές γυναίκες θ’ αποδράσουν από τη λάσπη της ίδιας επαρχίας, που θα επέβαλλε σ’ αυτές τον μαρασμό. Δεν έχουν ξανασυναντηθεί, ωστόσο θα σμίξουν για πάντα στο παρόν και το κοινό τους μέλλον. Τις ενώνει το ίδιο αίμα, οι ανυπόταχτες ψυχές τους ένας ατσάλινος κρίκος ζωής. Έχουν πληρώσει και οι δύο το ίδιο τίμημα: Την αβεβαιότητα του φόβου για τη φυγή τους, με φόντο τη σκοτεινή και δυσοίωνη πολιτικά εποχή των δεκαετιών του ’50-’70.

Έλενα Χουζούρη, Σκοτεινός Βαρδάρης, Πατάκης
Μια ιστορία έρωτα και απώλειας την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων στη Θεσσαλονίκη, στο Μελένικο (σημερινό Μέλνικ στη Βουλγαρία), στη Σόφια, στο Βουκουρέστι και στο Παρίσι. Η αφήγηση, που παρακολουθεί τη σχέση ανάμεσα στην ωραία αρχοντοπούλα Ελένη και τρεις φίλους, τον Στέφανο, τον Θεόδωρο και τον Βούλγαρο Γκεόργκι, ξεκινά µε τη φωτογραφία του Γάλλου φωτογράφου Ωγκύστ Λεόν στο Σιδηρόκαστρο, το 1913: «Έλληνες πρόσφυγες από το Μελένικο». Με ολόκληρη την τότε οθωμανική Μακεδονία σε αναβρασμό, καθώς ο βαλκανικός κόσμος γεννιόταν από την αρχή.

ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΙΝΗΣ ΜΑΛΙΣΣΟΒΑ