Πολιτισμός

Προτάσεις για μυθιστορήματα με επιστημονικό ενδιαφέρον

Του Μηνά Χαραλαμπίδη,
βιολόγου

Πριν χαθούν τα πουλιά,
Charlotte McConaghy,
Μεταίχμιο
Η συγγραφέας: Η Charlotte McConaghy (Σάρλοτ ΜακΚόναχι) είναι συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και fantasy. Έχει σπουδάσει σεναριογραφία στην Αυστραλία και έχει βραβευτεί από την Εταιρεία Αυστραλών Συγγραφέων (Australian Writer’s Guild) για το σενάριό της με τίτλο Fury. Ζει στο Σίδνεϊ, όπου ασχολείται και με διάφορα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά πρότζεκτ. Το Πριν χαθούν τα πουλιά είναι το πρώτο της βιβλίο ενηλίκων, το οποίο προέκυψε από την αγάπη της συγγραφέα για την άγρια φύση και την ανησυχία της για την εξελισσόμενη εξαφάνιση των ειδών.
Υπόθεση: Η Φράνι Στόουν ανέκαθεν ήταν ικανή να αγαπήσει, αλλά ανίκανη να μείνει. Αφήνοντας πίσω της τα πάντα εκτός από τον ερευνητικό εξοπλισμό της, φτάνει στη Γροιλανδία με έναν και μοναδικό σκοπό: Να ακολουθήσει τα τελευταία αρκτικά γλαρόνια που έχουν απομείνει στον κόσμο, στην τελευταία τους, ίσως, αποδημία στην Ανταρκτική. Η Φράνι πείθει το πλήρωμα ενός αλιευτικού σκάφους να την πάρει μαζί του και έτσι σαλπάρουν, ενώ απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τη στεριά και την ασφάλεια. Καθώς όμως η ιστορία της Φράνι αρχίζει να ξετυλίγεται -ένας παθιασμένος έρωτας, μια απούσα οικογένεια, ένα ολέθριο έγκλημα- γίνεται ξεκάθαρο ότι κυνηγάει πολλά περισσότερα από τα πουλιά. Όταν τα σκοτεινά μυστικά της Φράνι αποκαλύπτονται, θα κληθεί να αποφασίσει τι είναι διατεθειμένη να ρισκάρει για μια ακόμα ευκαιρία εξιλέωσης.
Επικό και βαθύ, σπαρακτικό και λυτρωτικό, το «Πριν χαθούν τα πουλιά» είναι μια ωδή στους άγριους τόπους και σε έναν κόσμο που χάνεται, αλλά και μια ιστορία για τη δυνατότητα της ελπίδας ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, που κόβει την ανάσα.

Αλφαβητάρι εντόμων,
Δήμητρα Κολλιάκου,
Εκδόσεις Πατάκη
Η συγγραφέας: Η Δήμητρα Κολλιάκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Έκανε σπουδές κλασικής φιλολογίας στο ΕΚΠΑ και εκπόνησε διδακτορική διατριβή στη θεωρητική γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Στο ερευνητικό της έργο έχει ασχοληθεί με ζητήματα σύνταξης και σημασιολογίας στα νέα ελληνικά και στα αγγλικά. Δίδαξε γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Newcastle (1995-2010) και στο Πανεπιστήμιο Paris Diderot / πλέον Universite de Paris (2010-2014) και έχει ασχοληθεί με τη διδασκαλία της δημιουργικής γραφής στα εργαστήρια των εκδόσεων Πατάκη (2013-2016) και του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (2017-2019). Για το λογοτεχνικό της έργο έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος, με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού «Αναγνώστης», με το βραβείο μυθιστορήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, με το Athens Prize for Literature του περιοδικού «(Δε)κατά» και με το βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα Jim Wilson από το ΕΚΕΒΙ. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Υπόθεση: Πλησιάζοντας τώρα στην άκρη του νερού, σκέφτηκα να βγάλω τα παπούτσια μου. Και τότε το είδα. Στην αρχή νόμισα πως το έκανε ο αέρας. Ότι μετακινούσε κόκκους άμμου χτίζοντας ένα γλυπτό εν κινήσει. Ένα πολύ χαμηλό κι εφήμερο γλυπτό, σχεδόν στην επιφάνεια της άμμου, που απλωνόταν γρήγορα. Γη και αέρας συνομιλούσαν σε μια γλώσσα ακατάληπτη, κι όμως αντιληπτή.
Σκύβοντας να δω καλύτερα στο εσπερινό φως, διαπίστωσα πως ήταν έντομα. Πολύ ψιλά, σε μια ανοιχτόχρωμη απόχρωση της άμμου που τα έκανε ακόμη πιο δυσδιάκριτα. Ήταν παντού, κι όλα μαζί ανέβαιναν προς τα μέσα. Κινούνταν εκτελώντας μικρά άλματα – ένα σάλτο κάθε φορά, πράγμα που δημιουργούσε την εντύπωση ότι σηκώνεται άμμος με τον αέρα. Σε λίγο άρχισα να τα βλέπω όπου έπεφτε το μάτι μου. Από πού έβγαιναν; Ήταν μια μεταγλωττισμένη πλημμυρίδα.
Τα 24 γράμματα, και πίσω από κάθε γράμμα ένα έντομο και οι άνθρωποι με τους οποίους διασταυρώθηκε. Ένα αλφαβητάρι εντομολογικό, εμπνευσμένο από την Ευρώπη που γοητεύει, την Ευρώπη που απογοητεύει. Κάθε γράμμα κι ένας αυτοτελής μικρόκοσμος, μαζί και τμήμα ενός όλου.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το