Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής Πάρις Μουτσινάς σε συνέντευξη του στην «Καθημερινή» επισημαίνει ότι «η Ελλάδα παραμένει ο αδύναμος κρίκος της ΕΕ, μετά από 10 χρόνια οδυνηρής για τον ελληνικό λαό κρίσης, η ανάπτυξη παραμένει αναιμική, η προσέλκυση επενδύσεων ή η μόχλευση κεφαλαίων από ελληνικές επιχειρήσεις είναι ασήμαντες παρά την αποδόμηση των μισθών, των συντάξεων και των κερδών. Το χειρότερο όμως είναι ότι καθυστερούν οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, το πολιτικό σύστημα, την οικονομία, οι δε επιχειρήσεις, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις, οι επαγγελματίες, συνθλίβονται από τη ληστρική φορολογία, αντί να θωρακισθούν απέναντι στον σκληρό ανταγωνισμό. Το βαρύτατο αυτό τίμημα πληρώνουν οι παραγωγικές τάξεις, γιατί τα κόμματα του συνταγματικού τόξου θέλουν να διατηρήσουν την εξουσία τους στο κομματικό πελατειακό κράτος πάση θυσία.
Το ΑΚΚΕΛ αντιστρατεύεται τις πολιτικές αυτές με όλες του τις δυνάμεις, γιατί από την ίδρυση είναι κόμμα προοδευτικό, πατριωτικό που έχει στον πυρήνα του την ανάπτυξη της οικονομίας. Άλλωστε είναι γνωστό ότι στη βιολογία, την κοινωνία και την πολιτική ό,τι δεν αναπτύσσεται πεθαίνει. Αυτά λοιπόν που με ώθησαν να είμαι σήμερα υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το ΑΚΚΕΛ είναι
– η πρότασή του για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η οποία είναι αποτέλεσμα συλλογικής επεξεργασίας, που απαντάει στα σύγχρονα προβλήματα όχι μόνο των αγροτών και κτηνοτρόφων, αλλά ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας,
– το ΑΚΚΕΛ, σε συνεργασία με πέντε άλλα κόμματα της ΕΕ, έχουν εκπονήσει το μανιφέστο για την Ευρώπη, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της ισόρροπης ανάπτυξης των εθνικών οικονομιών, συνάμα με τη δημιουργική και σε βάθος ανασυγκρότηση του νέου Ευρωσχεδίου,
– η ασίγαστη δράση σύσσωμου του ΑΚΚΕΛ και του προέδρου του κ. Βάκη Τσομπανίδη, για τα προβλήματα του πρωτογενή τομέα παραγωγής και της ανάπτυξης, με δεκάδες παρεμβάσεις στην ΕΕ και την Ελλάδα (χωρίς έδρα στο ευρωκοινοβούλιο),
– η μέχρι τώρα πορεία μου στον επαγγελματικό χώρο και τον τομέα των ενδιαφερόντων μου (γεωπόνος – επιχειρηματίας θερμοκηπιακών καλλιεργειών, στέλεχος συνεταιριστικών και συνδικαλιστικών ομάδων, ν. σύμβουλος, δήμαρχος, βουλευτής, πάντα με συγκεκριμένους στόχους, δράση και έργο) ήθελα η συσσωρευμένη αυτή γνώση και εμπειρία να αξιοποιηθεί στον αγροδιατροφικο τομέα, που από την αρχαία Ελλάδα στηρίζει την ελληνική κοινωνία, και σήμερα έχει περιθωριοποιηθεί (το 1980 η επισιτιστική επάρκεια ήταν 117%, σήμερα είναι το 30%, ενώ έχει εισρεύσει στη χώρα μας πακτωλός επιδοτήσεων και η αξία των εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων αγγίζει τα 6 δισ.) Οι N.Y. Times έγραψαν το 2013, ότι αν η Ελλάδα αξιοποιούσε το ελαιόλαδο και τη φέτα, δεν θα είχε περάσει την περιπέτεια των μνημονίων.
Αυτά είναι αρκετά για να τολμήσουμε να ζητήσουμε την ψήφο όλων των Ελλήνων στο ΑΚΚΕΛ και σε υποψήφιους με γνώση και μεράκι να προσφέρουν στον Έλληνα αγρότη και επιχειρηματία, την ελληνική οικονομία γενικότερα.