Η αδράνεια «ροκανίζει» το μέλλον και το νέο λουκέτο στις ζωές μας δεν μας αφήνει να σταθούμε όρθιοι. Δεν θα μπορούμε από σήμερα να σπάσουμε τους αρμούς της ακινησίας, αλλά τουλάχιστον θα μπορούμε να σκεφτόμαστε και να «μετράμε» λάθη, που μας κοστίζουν το ίδιο μας το μέλλον. Εάν όλοι εμείς, ιδιωτικά ο καθένας, δεν μπορούμε να «κινηθούμε», για να μην … χορταριάσουμε σαν τις πέτρες, έχουμε σκέψη και κρίση για να μετρήσουμε τι συνέβη, το διάστημα που μας έδωσε «χάρη» ο κορωνοϊός και δεν μας ισοπέδωσε, όπως συμβαίνει σήμερα. Το νοσοκομείο έμεινε «γυμνό» και οι μόνες φωνές, οι λίγες φωνές, που ακούγονταν για την ανάγκη κάλυψης σε γιατρούς και προσωπικό, χαρακτηρίστηκαν γραφικές. Κάθε επίσημος θεσμικός φορέας σε αυτή την πόλη, εκτός από τον Ιατρικό Σύλλογο και τα κόμματα της αριστεράς, σιώπησαν απέναντι στο έγκλημα που φαινόταν προμελετημένο.
ΚΑΤ. ΤΑΣ