Στην αίθουσα του κινηματογράφου «Αχίλλειον» προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ που επιμελήθηκε η Κ.Ε. του ΚΚΕ για τα 70χρονα από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος. Απόγονοι μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ, εργάτες και νέοι παρακολούθησαν με συγκίνηση και μεγάλη προσοχή από την αρχή μέχρι το τέλος το οπτικοακουστικό υλικό που παρουσιάστηκε.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε η Σμαρώ Λεφούση, μαχήτρια της 123 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ που δρούσε στο Πήλιο.
Στην εισηγητική ομιλία ο Μιχάλης Τσιώνας, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, αφού αναφέρθηκε στη σημασία που δίνει το ΚΚΕ στην εξαγωγή συμπερασμάτων από την ιστορία του με ιδιαίτερη αναφορά στην περίοδο 1940-1949, είπε πως «στην ηρωική τρίχρονη εποποιία του Δ.Σ.Ε. η περιοχή μας, και η Οργάνωσή μας εδώ στη Μαγνησία, είχε σημαντική συμβολή».
Αναφέρθηκε στην δημιουργία της πρώτης ομάδας τον Απρίλη του 1946 με αρχηγό τον Κώστα Σακελαρίου και τομέα δράσης από τη Δράκεια και όλο το νότιο Πήλιο. Μέλη της ομάδας οι Σταύρος και Θόδωρας Κασίδης, ο Κώστας Φράγκος, οι αδερφοί Καρκαλά, ο Αριστοτέλης Λιόλιος, ο Καράμπελας, ο Φωρτοτήρας, ο Μαριανός.
Η δεύτερη ομάδα δημιουργήθηκε το Μάη του 46 με αρχηγό το Γιώργο Θεοχάρη (Καπετάν Κόζιακα) από την Κάπουρνα και με τομέα δράσης το Πήλιο από Κεραμίδι, Βένετο, Πουρί, Κανάλια, Κερασιά μέχρι τη Μακρινίτσα. Μέλη της ομάδας ήταν ο Συλλόγιστος, ο Λευτέρης Βλαχάβας, ο Γιώργος Λεφούσης, ο Κώστας Στούρνας, ο Κώστας Μανώλης, όλοι τους από την Κερασιά και τον Πυλιώτη από το Βένετο.
Η Τρίτη ομάδα με αρχηγό το Δημήτρη Κατσαμάγια και μέλη τους αδερφούς Φασούλα, το Θωμόπουλο και άλλους 8. Τομέας δράσης τους ήταν η Όθρυ.
Η τέταρτη ομάδα με αρχηγό το Γιώργο Σαμανίκα( Καπετάν Αντάρα) από το Μικρό Περιβολάκι και υπαρχηγό το Γιώργο Κοτρώνη είχε αποστολή τα παρακάρλια χωριά.
Μέσα στο Βόλο συγκροτήθηκε ομάδα με αρχηγό τον Κώστα Καλαφάτη από τη Ν. Ιωνία και μέλη το Λάκη Στίνη, τους αδερφούς Καλούμενου, τον Απλαντή, τον Δημόπουλο, το Βαγγέλη Γαλάνη και άλλους. Μετά το θάνατο του Καλαφάτη το 1948 που σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τους χωροφύλακες επικεφαλής της ομάδας μέχρι και την άνοιξη του 1951 ανέλαβε ο Λάκης Στίνης.
Μεταξύ άλλων στην ομιλία του σημείωσε «Το μόνο βέβαιο είναι ότι είναι βαριά η κληρονομιά αλλά και η ευθύνη που βαραίνει τους κομουνιστές της Μαγνησίας. Αυτή η ευθύνη έχει να κάνει με την ανάδειξη της ιστορίας της περιοχής μας, που χρειάζεται να συνεχιστεί, δίνοντας ιδιαίτερα στη νεότερη γενιά την πραγματικότητα κόντρα στη διαστρέβλωση και την ταξική λήθη.
Ταυτόχρονα και αναπόσπαστα αυτή η ευθύνη επιβάλλει να γινόμαστε κάθε μέρα και καλύτεροι και με βαθιά μελέτη και αφομοίωση της ιδεολογίας μας και της ιστορικής πείρας που αντλούμε από τη δράση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος να οδηγήσουμε την εργατική τάξη στην εκπλήρωση της αποστολής της που δεν είναι άλλη από την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και παίρνοντας τα μέσα παραγωγής στα χέρια της τη δημιουργία της σοσιαλιστικής-κομουνιστικής κοινωνίας»