του Πάρι Μουτσινά*
Πέρασαν πέντε χρόνια από το 2014, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ετοίμαζε την έφοδο για την εξουσία και μέχρι σήμερα η κινητήριος δύναμη των δράσεων του κυρίου Τσίπρα και των στελεχών του, είναι η αυταπάτη και η βουλησιαρχία. «Η πολιτική όμως, γράφει ο Λένιν, είναι τέχνη και επιστήμη, είναι η έκφραση της συσχέτισης των δυνάμεων» Αν αυτή η βασική αρχή σου ξεφύγει τότε οδηγείσαι στον ετσιθελισμό και τον αριστερισμό και φυσικά στο αδιέξοδο.
.Βασική αιτία αυτής της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και του κυρίου Τσίπρα, η οποία εφαρμόζεται ερήμην των βουλευτών του και των μελών του κόμματος, είναι η ανυπαρξία Εθνικού σχεδίου παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας και ενός οράματος για την κοινωνική Ευρώπη του μέλλοντος, πέραν από κάποια βολικά, ευήκοα, πλην όμως ανούσια λόγια. Με λίγα λόγια έχουν αδυναμία να κοιτάξουν την Ελληνική πραγματικότητα κατάματα και προσπαθώντας να κρατήσουν την κομματική πελατεία ,πολώνουν και διχάζουν την κοινωνία.
Βέβαια το σύνολο του πολιτικού συστήματος έχει διαχρονικές ευθύνες για την παντελή αδυναμία χαραξης ενος αναπτυξιακού σχεδίου για τη χώρα και αποδέχεται εισαγόμενα μνημόνια, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιπλέον την έλλειψη ικανότητας να διαχειριστεί και την τρέχουσα οικονομία, με αποτέλεσμα να εκθειάζει τα «αιματοβαμμένα» πρωτογενή πλεονάσματα και να βαφτίζει τα προεκλογικά επιδόματα ,»κοινωνική πολιτική». Έτσι η χώρα κινδυνεύει να χωριστεί σε στρατόπεδα και επειδή δεν φαίνονται ακόμα ουσιαστικές πολιτικές διαφορές μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας κυριαρχει ο κομματικός φανατισμός η «κατάληψη» του κράτους και ο έλεγχος των Δημόσιων θεσμών. Αν πορευτούμε έτσι και η επόμενη κυβέρνηση ακολουθήσει την πεπατημένη, έστω με βελτιώσεις στα μακροοικονομικά, η κατάσταση θα γίνει περισσότερο πολύπλοκη, κρίσιμη και ο λαϊκισμός θα κυριαρχήσει επικίνδυνα στην πολιτική σκηνή.
Απαιτούνται λοιπόν τομές, τις οποίες έχουμε αποφύγει το 2007 με τον Κ. Καραμανλή και την «επανίδρυση του Κράτους», το 2010 με τον Γ. Παπανδρέου και τη «λογική των αυτονόητων» που δεν εφάρμοσε, το 2011 με την κυβέρνηση Παπαδήμου και την εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, που έμεινε στα χαρτιά και το 2012 με την «τρικομματική συμφωνία», που δεν εφαρμόστηκε ούτε ένα άρθρο, παρά τις αφόρητες πιέσεις των ανεξάρτητων Δημοκρατικών βουλευτών. Το 2015, προσωπικά και μετα λόγου γνώσεως, δεν περίμενα να γίνουν μεταρρυθμίσεις, γιατί δεν το επέτρεπαν οι ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ και η έλλειψη στρατηγικής για την αντιμετώπιση της κρίσης. Άλλωστε οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι η αποθέωση του κομματικού σχεδιασμού και των πελατειακών διευθετήσεων, υπερισχύουν της κοινής λογικής και ξεπερνούν τις νοσηρές καταστάσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., τις οποίες δυστυχώς επικαλούνται ως άλλοθι.
Ο μπαμπούλας όμως της δεξιάς, τα ρουσφέτια ,το πελατειακό κράτος και όλα τα συναφή δεν πουλάνε πια στις μέρες μας. Ο ελληνικός λαός εκδικείται άλλη μία φορά, τα κατά συρροή ψέματα και την απόκρυψη της αλήθειας, η οποία έχει χαθεί από τον πολιτικό ορίζοντα , βυθίζοντας σε κατάθλιψη όλους τους ενεργούς πολίτες που θέλουν να βάλουν πλάτη για να βγει η χώρα από την κρίση.
Ωρίμασε λοιπόν ο καιρός για τις μεγάλες τομές στο κράτος, το πολιτικό σύστημα και την οικονομία, γιατί είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο, με συνεχή δεκαετή βαθιά κρίση, η οποία δεν φαίνεται να έχει τέλος ,αφού υπάρχει κίνδυνος ενός τέταρτου μνημόνιου. Η λειτουργία του Κράτους κρίνεται λίαν επιεικώς πολύ κακή και ενώ φορτώνεται με νέους υπαλλήλους, χωρίς έστω κάποιο σχέδιο βάσει πραγματικών αναγκών για την ανάπτυξη του πρωτογενούς π.χ.
τομέα παραγωγής, η την κοινωνική οικονομία, οι συνδικαλιστικοί φορείς των δημοσίων υπαλλήλων αρνούνται κάθε αξιολόγηση και η κυβέρνηση ακυρώνει συνεχώς τα πλάνα της..
Η μόνη λύση βέβαια είναι η ολιστική χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας και η καθ’ ολοκληρίαν εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, με στόχο την διαφάνεια, την αποτελεσματικότητα και την άμεση αξιολόγηση των υπαλλήλων βάσει του πραγματικού έργου του καθενός εξ αυτών.. Επίσης η ελαχιστοποίηση του αριθμού των υπαλλήλων ανά υπουργείο και η άμεση μετάταξη τους στις περιφερειακές υπηρεσίες( αυτοδιοίκηση, παιδεία, υγεία, σώματα ασφαλείας κα., μετά από ανάλογη επιμόρφωση.). Αναβάθμιση της παιδείας και της παρεχόμενης μόρφωσης, με υπεύθυνη συνεισφορά των εκπαιδευτικών, οι οποίοι πρέπει να ξεπεράσουν αγκυλώσεις, αβελτηρίες και να αναδείξουν την παιδεία βασικό πυλώνα της κοινωνικής καταξίωσης και της ανάπτυξης.
Οι μεταρρυθμίσεις της οικονομίας είναι συνυφασμένες άμεσα με την λειτουργία του επιτελικού Κράτους και την αποτελεσματικότητα του Δημόσιου τομέα και των υπηρεσιών του (δανειοδότηση, περιβάλλον, αναπτυξιακά προγράμματα, πολλαπλές ρυθμίσεις κλπ.)
Η ανάδειξη της υγιούς επιχειρηματικότητας έχει όμως σχέση και με την ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση, ο οποίος θα διεπεται από δημιουργικά χαρακτηριστικά στήριξης της ενδογενούς οικονομίας και όχι εισπρακτική λογική που έχει αποδομήσει την επιχειρηματικότητα. Δεν είναι δυνατόν να κτίσουμε ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος, να δώσουμε πραγματικές και μόνιμες παροχές, αν δεν παράξουμε δικά μας προϊόντα δεν μεγεθύνουμε ουσιαστικά το ΑΕΠ και δεν δημιουργήσουμε σταθερές θέσεις εργασίας.
Η εισαγόμενη ανάπτυξη την οποία ευαγγελίζεται η κυβέρνηση , θα εκμεταλλευτεί την φτωχοποίησης χώρας, το χαμηλό επίπεδο εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων, την απαξίωσης της δημόσιας περιουσίας τα προκλητικα προνόμια των πολυεθνικών επιχειρήσεων και δεν θα αφορά πλέον όλη την η κοινωνία.
Τελευταίο και όχι έσχατο είναι η εξυγίανση της λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος και της Δικαιοσύνης, η οποία θα έχει στόχο την ανοιχτή Δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων, την οικονομική διαφάνεια και τον έλεγχο του πολιτικού χρήματος.
Χρειάζεται σχέδιο τόλμη και πολιτική βούληση να βάλουμε τις βάσεις για την οικοδόμηση ενός πρωτοπόρου σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης της χώρας με μια ανοικτή δημόσια διαβούλευση. Για να φτάσουμε στην Ιθάκη χρειάζεται να κάνουμε το πρώτο βήμα. Αν και ΤΩΡΑ, σε αυτή την κρίσιμη φάση το αποφύγουμε, θεωρώ ότι θα έχουμε διαπράξει μέγιστο έγκλημα απέναντι στα παιδιά μας, είτε αυτά εργάζονται στο εξωτερικό ,είτε φυτοζωούν στη χώρα μας χωρίς καμία ελπίδα .
*πρ. Βουλευτής