Ο Διονύσης Σαββόπουλος κορόιδευε τον «πονηρό πολιτευτή» τραγουδώντας:
«Θυμάσαι που ρητόρευες εκεί στην εξορία και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία…». Φαίνεται ότι οι καιροί δεν άλλαξαν πολύ, με τον Ρίτσο να κακοποιείται στη Βουλή από λογιών, λογιών πατριώτες – πατριδοκάπηλους.
Ο Αλ. Τσίπρας στη δική του ομιλία, δεν ακούμπησε ευτυχώς τον Ρίτσο. Αρκέστηκε να εμφανίσει το λαό, που μόνο ο ίδιος και ο Καμένος προστατεύουν, με τη συνεπικούρηση της Χρυσής Αυγής ως «θύμα» των τοκογλύφων, ενώ στην ουσία είναι ο ίδιος «θύμα» της πολιτικής του. Μας εξήγησε ότι θέλει να δώσει μια «δημοκρατική διέξοδο» στο πρόβλημα της χώρας – το οποίο, παρεμπιπτόντως, ο ίδιος είχε δημιουργήσει στο βαθμό που αυτό υπάρχει σήμερα. Το «δημοκρατικό διέξοδο» πριν ακόμη φτάσουμε στην κάλπη, μεταφράστηκε σε χάος.
Η χώρα σέρνεται σε ένα δημοψήφισμα που κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί την επόμενη ημέρα αν επιλέξει ένα ναι ή ένα όχι.
Είναι το πρώτο δημοψήφισμα στην Ιστορία, η πρώτη «δημοκρατική διέξοδος»
που δεν ξέρουν αυτοί που θα ψηφίζουν τι θα γίνει την επομένη. Και δημοκρατία είναι το δικαίωμα στην αλήθεια και όχι η χρέωση αποφάσεων σε ανενημέρωτους και παραπλανημένους πολίτες.