Της Ράνιας Γατου
Ζούμε σε κατάσταση απόλυτης πνευματικής φτώχειας, όπου απειλείται η ίδια η επιβίωσή μας. Η παθογένεια της ανωριμότητάς μας και της επίπλαστης αξίας μας, χαρακτηρίζεται από διαψεύσεις. Ο εγωισμός γεννά την αδικία και την ανισότητα. Έχει διαιρεθεί το σύμπαν σε κατηγορίες και υποκατηγορίες ανθρώπων. Στις διαστρωματώσεις τις κοινωνικές και τις φυλετικές θα πρέπει να αναγνωρίζεται ο ανθρώπινος πολιτισμός. Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο θα πρέπει να δείχνει οίκτο, έλεος, αγάπη και ευσπλαχνία. Κι όμως, η κοινωνική δικαιοσύνη έχει πεθάνει. Στις μεταξύ μας σχέσεις κυριαρχεί η ασωτία, η φιλαργυρία, η οίηση και η πλεονεξία. Ο φθόνος και η χαιρεκακία προέρχονται από την υποδούλωσή μας στα πάθη. Δεν πρέπει να υπονομεύουμε ο ένας τον άλλο. Η συνειδητότητα της ύπαρξής μας έχει χαθεί. H συνείδησή μας θυσιάζεται στο βωμό του χρήματος ,οδηγώντας τον εαυτό μας στο υπέρτατο ψέμα.
Η συνθηκολόγησή μας με τον κακό μας εαυτό, δηλαδή η αναγνώριση της βλαβερής συμπεριφοράς μας προς τους άλλους, υπαγορεύει στην ψυχή μας την έχθρα, μέρος της οποίας εκφράζεται και στη μεταναστευτική αποδημία των προσφύγων, στις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους, στους πρόχειρους καταυλισμούς, όπου συνωστισμένοι, εξαθλιωμένοι και περιφρονημένοι, σαν «βάρος της γης», παραμένουν υπό το καθεστώς του πρόσφυγα στις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Η διαφθορά αναδεικνύει την καταδίκη της. Σήμερα, ο άνθρωπος βάλλεται από αναισθησία και απάθεια, η οποία συνοδεύεται από άγνοια και έλλειψη παιδείας.
Καθώς επικρατεί η ανισότητα, η λύπη και η ηδονή της δυστυχίας για τους άλλους, η αναξιότητά μας και το ψεύδος μάς οδηγούν στην αλλοτρίωση. Τα μεν υψηλά ταπεινούν, τα δε ταπεινά υψούν (Διογένης Λαέρτιος Α’.) Είμαστε γεννήματα της υπερηφάνειας, που τα αίτιά της εδράζονται στο φόβο που ζει μέσα μας. Τους μεν κενούς ασκούς η πνοή διίστησι, τους δ’ ανοήτους, το οίημα (Σωκράτης 69-399 π.Χ.). Το βλαβερό έχει παγιωθεί στην κοινωνία όπου ζούμε. Η παρουσία του ανθρώπου συνοδεύεται από την απουσία του.
Θα πρέπει να προτείνουμε τρόπους να συμβιώνουμε αρμονικά όλοι οι άνθρωποι, μέσα από μια ολοκληρωμένη παιδεία, θεμελιώνοντας ισότιμα το δικαίωμα της ζωής. «Πανταχοῦ γὰρ διὰ τὸ ἄνισον ἡ στάσις (Πολιτικά Ε΄)». Με γνώμονα την ενότητα και την πίστη στις αξίες της ζωής, την ενίσχυση της εθνικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς, την επιστροφή στους θεσμούς και τα θρησκευτικά ιδεώδη, όπως η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένεια, διατηρούμε άρρηκτη την αυτονομία μας και εξαλείφουμε τις εστίες ενός παγκόσμιου φόβου και μιας γενικότερης απειλής. Με αδελφοσύνη και σύμπνοια ας ζήσουμε, με ίσους όρους, τη μαρτυρία της σύγχρονης ζωής μας, ακολουθώντας τη ρήση του Σωκράτη: «Δεν είμαι Αθηναίος ούτε Έλληνας πολίτης, αλλά πολίτης του κόσμου».
- Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη Θεσσαλία της Κυριακής 27 Σεπτεμβρίου