Άλλαξε ο «αέρας» του λόγου στο τρίτο κατά σειρά βιβλίο που κυκλοφόρησε ο Κυριάκος Παπαγεωργίου, σε διάστημα μόλις ενός έτους. Στον απόηχο της χθεσινής βραδιάς στο βιβλιοπωλείο «Πλαστελίνη», όπου ο Βολιώτης δικηγόρος υπέγραψε αντίτυπα της ποιητικής συλλογής του, με τίτλο «Πλάγιοι άνεμοι», μίλησε για το νέο αντάμωμά του με το αναγνωστικό κοινό.
Σε πολυγραφότατο συγγραφέα εξελίσσεται ο επί σειρά ετών συνεργάτης της «Θεσσαλίας». Τον περσινό Ιούλιο βρέθηκε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων το πρώτο του βιβλίο «Δίκης και Θέμιδος γωνία», στο οποίο κατέγραψε τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του δικηγορικού βίου μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε. Λίγους μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του 2019, παρουσίασε τις «Μικρές μικρές πατρίδες», ενώ τώρα πήραν σειρά οι «Πλάγιοι άνεμοι», που εκδόθηκαν από τις γραφικές τέχνες «Παλμός». Και φυσικά έπεται συνέχεια, αφού προσεχώς θα κυκλοφορήσουν κι άλλα γραπτά του, που έχουν πάρει τον δρόμο τους προς το τυπογραφείο.
«Αφουγκράσου τα μύχια όνειρά σου, τεντώσου να βρεις τον άλλο εαυτό σου, ασκήσου βαθιά μες στην ψυχή σου», είναι η συμβουλή που δίνει ο Κυριάκος Παπαγεωργίου, σε όποιον πιάνει στα χέρια του το βιβλίο. «Στην ουσία είναι ένας ρηματικός συνδυασμός, που προσβλέπει και μελετάει την ιδιαίτερη ασκητική του πνεύματος και του σώματος», ομολογεί. Μοναδικός τεχνίτης του λόγου, άλλωστε, φροντίζει από την πρώτη σελίδα να προϊδεάσει τον αναγνώστη για το τι θα διαβάσει στη συλλογή, στην οποία συμπεριέλαβε συνολικά εβδομήντα πέντε στιχουργήματα. Και μέσα από τους στίχους επιχειρεί να εκφράσει όσα κρύβει βαθιά μέσα του, σε μία διαδρομή που καλύπτει αρκετές δεκαετίες του βίου του. Το χρονικό «άνοιγμα» που επιχειρεί με την πένα του είναι μεγάλο, αλλά αυτό κάνει πιο γοητευτική την ανθολογία του. Όλοι οι στίχοι γράφτηκαν σε διάστημα 26 χρόνων. Από το 1990 μέχρι το 2016 για την ακρίβεια, αλλά πάντοτε υπό το ίδιο πρίσμα. «Είναι μία καταγραφή των ταξιδιών που έγιναν σε διαφορετικές περιόδους της ζωής μου. Το καθένα εξ αυτών είχε τη δική του ταυτότητα», δήλωσε χαρακτηριστικά, ενώ στη συνέχεια ανέλυσε τους λόγους που τον έκαναν να επιλέξει τον συγκεκριμένο τίτλο στην ποιητική του συλλογή: «Οι πλάγιοι άνεμοι είναι που σε πάνε εκεί, όπου υπάρχει περιπέτεια και συναντάς το απρόοπτο. Με τους πλάγιους ανέμους, που σε πάνε παντού, ταξίδεψε και ο Οδυσσέας. Δίχως αυτούς δεν θα υπήρχαν η ποίηση, η Οδύσσεια και ο Όμηρος».
Από πού άντλησε την έμπνευσή του; «Η ποίηση έρχεται απρόσκλητη, παντοδύναμη και ειλικρινής», γράφει στον προλογισμό του. «Για όσους θέλουν να ακούγεται η ποίηση δυνατά και όχι μέσα από τα χείλη, το προλόγισμα δίνει αρκετές απαντήσεις. Είναι η ποιητική της ποίησης. Δεν παίρνεις απλά μία λέξη και λες ότι έκανες κάτι. Πρόκειται για κάτι βαθύτερο. Γι’ αυτό και προσωπική μου άποψη είναι πως παίζουν σπουδαίο ρόλο τα βιώματα που κουβαλάμε, πέρα από τον σωστά ανεπτυγμένο λόγο που οφείλουμε να έχουμε», παραδέχθηκε έπειτα, δίνοντας το στίγμα του για τις έννοιες που ενσάρκωσε στον ποιητικό του λόγο.
Και για όσους φτάσουν στην τελευταία σελίδα; Το ποίημα με τίτλο «Η φαντασία» μοιάζει με ιδανικό επίλογο, αφού αφήνει τον αναγνώστη να αναζητήσει τις δικές του ερμηνείες σ’ ένα καίριο ερώτημα. «Κι η φαντασία, πού κατοικοεδρεύει;», διερωτάται ο ποιητής και μία χούφτα λέξεις μοιάζουν με το απόσταγμα, με το οποίο αποτυπώνει άψογα τους «Πλάγιους ανέμους». «Για τον καθένα σε διαφορετικό χώρο», είπε με νόημα κλείνοντας.