Ποίηση

Πήρα μελάνι και χαρτί, τη σκουριασμένη πένα, να γράψω περί εκλογών, χώρια για τον καθένα. Κυριάκο το παράκανες, είπαμε να κερδίσεις, δεν είπαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να τον εξαφανίσεις… Θέλεις να είσαι μόνος σου, να ράβεις, να ξηλώνεις, πρέπει να έχεις αντίπαλο, στην έδρα να μαλώνεις… Του Ανδρουλάκη λύθηκε η γλώσσα, κελαηδεί, νάρθουν τα τσόνια στο κλουβί, με δύναμη καλεί. Το ΚΚΕ ανέβηκε στον ώμο, ο γραμματέας το βάλε σωστά στον ίσιο δρόμο… Βελόπουλε με τις αλοιφές και τη Μακεδονία, γαντζώθηκες και ρίζωσες καλά στην κοινωνία. Γιάνη μαντάρα τα κάνες μ’ αυτές τις εξυπνάδες, μάθαμε τώρα το ευρώ, φθάνουν οι κουζουλάδες…
Ζωίτσα περιμένουμε του θεριστή το θαύμα, βάλε κερί στην εκκλησιά, κάνε στον Άγιο τάμα… Μου είπανε προσωπικά, γράψε για τους παπάδες, εγώ ανταποκρίθηκα, έγραψα δυο αράδες. Φίλοι παπάδες, μοναχοί, με τ’ άγια καλυμμαύχια, τι θέλετε και μπαίνετε στα ξένα τα χωράφια; Για καλαμπούρι τα γράψα, λίγο να ξεχαστούμε, έρχονται κι’ άλλες εκλογές, ποιος ξέρει τι θα δούμε…
Μήτσιος Ελευθέριος